• گربه ای، سر در پی ِ موشی نهاد
موش را پروای ِ جان دردل فتاد

با همه توش وُ توانش می دوید
از ته دل جیغ ِ وحشت می کشید: ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۱ مهر ۱٣٨۷ -  ۱۲ اکتبر ۲۰۰٨

 
 
 
گربه ای، سر در پی ِ موشی نهاد
موش را پروای ِ جان دردل فتاد
 
با همه توش وُ توانش   می دوید
از ته دل جیغ ِ وحشت می کشید:
 
" وای ... ازدندان ِ تیز ِ گربـه هـا
وای ... ازاین جست وُ خیز ِ گربه ها
 
گر، به چنگ آرد همی دامان ِ من،
می دَرَد جسمم، بگیرد   جان ِ من
 
کو پناهی، تا بدان   رو   آورم،
دست بردارد مگر او ازسرم؟ "
 
*****
 
بر سر ِراهش به اصطبلی رسید
یکنفس،   تا   انتهای ِ   آن   دویــد
 
رفت وُ پای ِ   گاومیشـی   ایستاد،
گفت: جاری کن دراین بیداد، داد!
 
گاو، ناگه، آن چنان براو برید،
هیکلش شد، غیر دمبش، ناپدید.
 
دلخوش ازگرمای ِ لطف ِ گاومیش،
گشت غافل از بلای ِ دمب خویش
 
گفت: " رحمت بر همه آبای ِ تو!
عین ِ این رحمت برآن بابای ِ تو!
 
جان خود مدیون ِ امداد ِ تو ام
چاکر ِ آباء   وُ اجـداد ِ   تـو ام
 
دور شـد از من   بلای ِ   روزگار،
چیست این، جُزرحمت ِ پروردگار؟ "
 
*****
 
چشم ِ اورا رحمت ِ آن گاو، بست
او زشادی با دُمش گردو شکست!
 
دُم همی جنباند وُ شد غافل زکار
غافل از اوج وُ حظیظ ِ روزگار،
 
گربه ازدمبش زگـُه   بیرون   کشید،
جا به جا اورا به خاک وُخون کشید!
 
*****
آری، ای غافل زچرخ ِ کج مدار!
قحط ِ آدم گشته، مارا گوش دار!
 
پنـدها   خفتـه ست   دراین ریـد مان
گرچه پوشیده ست، خود، ازدید مان:
 
پند ِ اول،   حکمت ِ آن ریدن است
خیرخواهی را درآن گُه دیدن است؛
 
تا مپنداری که هرکس بر تو رید،
قصد ِ سـوئی   بایـدش درکار دید!
 
پند ِ دوم را   بـه کارِ گربـه   جـو،
ای امان از دست ِ خلق ِ گربه خو!
 
گاه اگر از گـُه تورا بیرون کشند،
همزمانت هم به خاک وُ خون کشند!
 
پند ِ سوم: گرکه روزی خرشدی
پای تا سرتوی ِ گـُه   اندر شدی،
 
دمب ِخودرا هم فروکش، تا مگر
دمب تـو، جانت نیارد درخطـر!
 
پند ِ چارم؟ چنته ام   خالی   شده ست،
بس که دراین قصّه گه مالی شده ست!
 
*****
 
ناگهان، یک شاعر ِ اهل ِ شُعار
می کشد ازآن سر ِ دنیا   هوار:
 
" گرچه خود ازترس جان دررفته ام
با   تو می   جنگم   به   شعر ِ تفته ام؟!
 
انقلابـی،   انقلابـی   کُن عمـل!
با بسیج ِ   بچّه   موشان ِ محل!
 
اقتدار ِ گربـه   را از وی   بگیـر،
گربه را لنگش کن ای موش ِ دلیر!
 
کشته شو، تا در رثایت   شعر ِمن،
شاعـر ِ ملـّی، شـود   اوج ِ سخن! "
 
         
نگارش نهایی: اکتبر۲۰۰٨ ـ آلمان