• کمپین دفاع از آزادی داوود باقری، از فعالین آزادی خواه و برابری طلبی که در ترکیه در بازداشتگاه در حال اعتصاب غذا است، برای نجات جان وی استمداد طلبیده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۴ مهر ۱٣٨۷ -  ۱۵ اکتبر ۲۰۰٨

جهان امروز درگیر بحرانهای بیشماری است، بحرانهایی که هر روز از نو ، بدون آنکه بخواهیم، با پیامدهایشان درگیر هستیم. بحران اقتصادی هر روز گسترش یابنده، بحرانهای سیاسی و انواع پرشمار سرکوب ها (سرکوب سیستماتیک دولتی ، سرکوب حقوق اقشار کارکن جامعه و زنان و در یک کلام سرکوب حق انکار ناپذیر بشر برای یک زندگی انسانی و بالنده ) و... در میان این بحرانها بحران پناهندگان و حقوق آنها . هر روز و هر ساعت از طریق وسائل ارتباط جمعی از آنها مطلع میشویم: خشونت، ترور، کشتار، اعدام، دستگیری فعالان سیاسی، شکنجه. اما گاهی خود عرصه تجربه بلاواسطه این بحرانها هستیم و خود مستقیما اثرات مخرب آنها را احساس میکنیم و بسیاری اوقات آسیب پذیرترین فرد در برابر آنها هستیم. نمونه پناهجویان بارزترین مثال است. پناهجو کسی است که "بدلیل ترس موجه (!) از مورد ظلم قرار گرفتن بدلایل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه خاص و عقیده سیاسی، حاضر و یا قادر به ادامه زندگی در کشور سابقش نیست". اما پناهجو به کجا میگریزد؟ به جائی که اصطلاحا "امن" باشد. اما در جهان سرمایه داری امروز، که حقوق بشر تنها به مثابه "حقوق شهروند" فعلیت دارد (یعنی باید حتما شهروند رسمی کشوری خاص بود تا از حقوق نیمبند قید شده در قوانین اساسی بهره مند شد)، پناهجوی فراری ناشهروند، در هیچ کجا ایمن نیست و هر لحظه باید آماده تحمل مصائب و آسیبهای جسمی و روحی باشد. بویژه اگر کشوری که در آن بسر میبرد، دارای دولتی ناسیونالیست و قوانینی راسیستی و ضد حقوق پناهجویان باشد این مصائب مضاعف میشوند و چه بسا حتی به قیمت جان پناهجو تمام میشوند.
نمونه داوود باقری و رفتار ضدانسانی دولت ترکیه با وی، یکی از بارزترین مثالها در این زمینه است. داوود دانشجو نبود، اما به مثابه انسانی آزادیخواه و برابری طلب، تحقق آرمان خود را در گرو مبارزه همراه با دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب می دید. وی پس از موج گسترده سرکوب دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در آذر و دی ٨۶ و بویژه پس از دستگیری برادرش، ناگزیر به ترکیه گریخت. اما در آوریل ۲۰۰٨ به بهانه ورود غیرقانونی به ترکیه بازداشت و به کمپ یا بهتر بگوئیم بازداشتگاهی در حوالی شهر ادرنه منتقل شد. پس از آن تلاشهای وسیعی در سطح جهانی برای آزادی وی انجام گرفت، اما دولت ترکیه هیچ توجهی به این اعتراضات نکرد و حتی بر عکس شرایط وی را بدتر و ضد انسانی تر از سابق کرد.
داوود که در شرایط استیصال و یاس حاصل از رفتارهای دولت ترکیه، مبادرت به خودکشی و اعتصاب غذا کرده بود، اینبار در ۲۵ جولای به کمپ (یا بازداشتگاهی) دیگر و به سلول انفرادی منتقل گردید. دولت ترکیه عمدا و بصورتی کاملا غیرقانونی برای خاموش کردن صدای اعتراض به وضعیت وی و بدینسان اوج گرفتن اعتراض به وضعیت اسفبارپناهجویان در ترکیه، دست به ایزولاسیون کامل و قطع تمامی ارتباطات وی با جهان خارج زد. وی تاکنون حتی اجازه ملاقات با وکیل خود را نیز نیافته است. برای نجات از این وضعیت داوود از ۴ اکتبر تا کنون اعتصاب غذای نامحدودی را آغاز کرده است. اما این اعتصاب غذا، اگر با اعتراضات وسیعتر در سطح جهانی همراه نشود، قطعا با توجه به سیاستهای دولت ترکیه، بی تاثیر خواهد بود و حتی ممکن است به وضعیتی بدتر برای او بینجامد. این بی توجهی دولت ترکیه را فقط میتوان با اعلام حمایت وسیع از کمپین آزادی داوود باقری و اعمال فشار به مراجع حقوق بشری اتحادیه اروپا (که به نظر می رسد دولت ترکیه تنها اعمال اقتدار آنها را میپذیرد)، پاسخ گفت.
در شرایط فعلی تحمیل آزادی داوود باقری به دولت ترکیه فقط با اقدامی متحدانه و وسیع امکانپذیر است. قطعا میتوانیم با به پیروزی رساندن کمپین آزادی داوود باقری، صف اعتراضی قدرتمندتری را برای دفاع از حقوق بدیهی پناهجویان شکل دهیم.

زنده باد آزادی و برابری
کمپین دفاع از آزادی داوود باقری