• از بلندای فاصله
نامت را می گویم و شب
با پژواکِ ترانه ای غمگین
در ترسِ خود گره می خورَد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣۰ مهر ۱٣٨۷ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۰٨

 
از   بلندای   فاصله
به تو نزدیک می شوم ...
 
شب از جنسِ آدمهاست
و از جنسِ عَدَم
 
تو از میانِ دو بالِ پنجره   پیدا می شوی
ــ با لبخندی منفرد ــ
و تصور ماهی ها در حوضچه ی خالی
بدنبالِ زمان میگردد
 
از بلندای فاصله   دستت را می گیرم ...
 
همسایه ها   و   سایه ها   لحظه ای
در پیچِ   کوچه   در هم میلولند   و
در پوچیِ   چهارراهها   گُم میشوند
 
سخن از صمیمیت نیست و امید
و جنازه ها   دیگر عاصی   نیستند ...
 
شب
از جنسِ راز است هنوز و
دانه های   نارسِ غفلت
 
تنها   ناگفته ها
ــ میگفتی میدانند ــ
تنها   نا شنیده ها ...
 
از   بلندای   فاصله
نامت را می گویم   و شب
با پژواکِ   ترانه ای غمگین
در ترسِ خود   گره   می خورَد
 
مـاه
تن میکشد   از برکه ی   یادها ...
 
و بازتابِ   نوری   خام
تا   درزهای   پنهان ترین   پَستوی   شب
از پیِ   خیالهایم   راه میجوید
 
از   بلندای   فاصله
در نگاهت رها   می شوم ...
 
... و قامتِ لرزانِ شب چه نابهنگام
در نوسانِ سکوت و اضطراب
در هم می شکند ...
 
نمیدانم در باز است ...
 
یا این حُبابِ زندگی ست
که از کوتاهترین بلندای واقعیت
بر سنگفرشِ   رویا
متلاشی میشود ؟