اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱ آذر ۱٣٨۷ -  ۲۱ نوامبر ۲۰۰٨

دوستان گرامی
شما امروز خاطره زن و مردی را گرامی میدارید که همچون دکتر شاپور بختیار به فجیعترین وجه بدست جلادان و بحکم و فتوای حاکمین جمهوری اسلامی به قتل رسیده اند. سخن از شجاعت و پاکدامنی و علاقه آنان به سرزمین خویش نیست، زیرا ملت ما فرزندان شجاع، پاکدامن و وطن پرست زیادی را در دامن خود پرورانده که بدست حاکمین مستبد به قتل رسیده، یا هزاران ستم و درد دیگر را تحمل نموده اند.
آنچه حاکمان جمهوری اسلامی را بر آن داشت که این همه شقاوت را در مورد آنان روا دارند، کینه دیرینه آنان به باورهائی بود که اساس زندگانی شخصیت هایی نظیر شاپور بختیار و پروانه و داریوش فروهر را تشکیل می داد: باور به آزادی انسان و حق حاکمیت او برسر نوشت خویش، باور به اینکه مردم ایران اول ایرانی اند و بعد مسلمان یا پیرو دین یا مذهبی دیگر، باور به اینکه ایرانیان هرگز حاضر به قبول اسارت و قیمومیت بیگانه نشده، سر زمین و فرهنگ پرافتخار خود را گرامی داشته وهمواره در راه حفظ آن ها قر بانی داده اند. و همه این باورها متکی به ارزش هایی است از اساس در تضاد با حکومت ولایت فقیه و تصورات متحجرانه حاکمین جمهوری اسلامی و خطرناک برای ادامه حکومت آنان .
رهبران ملی همچون بختیار و فروهر باید به این جهت به فجیعترین شکل به قتل میرسیدند که آخوند های مرتجع حاکم، فرزندان خلف شیخ فضل اله نوری و کاشانی کینه ای عمیق و صدساله از هرچه ملی وملی گراست و ملیون و رهبران آنان به دل دارند. چه انان را میراث دار و مدافعین دستاوردهائی میدانند که مردم ما با تحمل مشقت های زیاد، بیش از صد سال پیش بدست آورده اند. این دستاوردها پیروزی نظامی بر پایه حاکمیت ملی، استقرار حکومت قانون و زدن دست رد به سینه مشروعه آخوندی و استبداد سلطنتی بود.
آنچه جمهوری اسلامی را از سایر حکومت های دیکتاتوری دیگر جدا میسازد، این است که رهبران آن همچون بیگانگانی که بر کشور غلبه کرده اند با مردم و مملکت ما بر خورد میکنند. آنان برای فرهنگ، مفاخر و حدود و ثغور سرزمینی که بر آن حکم میرانند و از تمام مزایای آن بهره میبرند ارزشی قائل نیستند، زیرا در ایدئولوژی آنان ایرانزمین تنها تکه ای از جهان اسلام خوانده می شود. آنا ن مردم این سر زمین را را برده و صغیر تلقی نموده و موجوداتی فاقد هرگونه حقوق و سزاوار هرگونه برخورد ناروا و توهین میدانند. این بیگانگی نسبت به ملت و مملکت باعث شده که حاکمین جمهوری اسلامی نه از کشتن و قتل زنان، جوانان ابایی دارند و نه از قتل عام هزاران زندانی بی گناه. جنایات این جماعت در سی سال گذشته در تاریخ کشور ما کم نظیر است.
حاکمان جمهوری اسلامی همچون سایر خود کامگان دیکر تاریخ در اشتباهند اگر چنین می پندارند که که با کشتن رهبران ملی و مبارزین راه آزادی میتوانند راه حر کت جامعه را بسوی آزادی و دموکراسی برای مدت طولانی سد کنند. بی تردید راهی که مردم ایران برای رسیدن بدین مقصود در پیش دارند، راهی پر خطر است. در این راه پروانه و داریوش فروهر نه اولین و نه آخرین قربانیان ملت ایران خواهند بود، چه
هرشب ستاره ای به زمین میکشند و باز                   این آسمان غمزده غرق ستاره هاست

ایران هر گز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
اول آذر ١٣٨٧ برابر با ۲۰نوامبر ۲۰۰٨