• شما در ایران هیچ فعال کارگری یا کارگر خواستار سندیکایی را پیدا نخواهید کرد که بخواهد از این آزادی ها چشم بپوشد چون حق ما است. و باعث بازشدن فضای اجتماعی، سیاسی کشور خواهد شد،و هرچه این آزادی ها نهادینه شود فضا برای فعالیت های کارگری گسترده تر خواهد شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ آذر ۱٣٨۷ -  ۴ دسامبر ۲۰۰٨

درتاریخ ۱/٨/٨۷ در سایت اخبار روز مطلبی از آقای حشمت محسنی درباره ضرورت مبارزه با انحرافات در جنبش کارگری که اینجانب را مفتخر به لقب گرایش راست فرموده اند، منتشر شده است.
ایشان می نویسند ((برای تشخیص سیمای گرایش راست جنبش کارگری دراین نوشته من به چند محور اشاره می کنم. این محورها اگرچه همه سویه های گرایش راست را پوشش نمی دهند معهذا به روشن شدن چهره عمومی گرایش راست کمک می کند.این محورها به قرار زیرند:
الف) مدل سندیکا و مضمون فعالیت آن و روش دستیابی به آن.
آن چه که گرایش راست در پیوند با سازمان یابی کارگری پیشنهاد می کند و در عمل پیش برده است، سندیکای قانونی با نگاه معطوف به بالا است. فعالان و مدافعان گرایش راست خواهان تشکلی هستند که قانون کار یا قانون اساسی ج.ا. و یا مقاوله نامه های جهانی آنرا تصریح کرده است. در این مدل از سندیکا،اصل بر قانونیت این نهاداست و تلاش فعالان کارگری مدافع این نو سندیکا اقناع رژیم حاکم برای پذیرش موادی است که خود رژیم در حقوق و قانون خود به رسمیت شناخته است. اشاره به بندهایی از قانون کار یا قانون اساسی و یا موادی از مقاوله نامه های جهانی ورد زبان این بخش از کارگران است. آنها اساساً در پی فشار از پائین برای ایجاد سندیکا نیستند بلکه اساساً با نگاه به بالا و چانه زنی با مقامات می کوشند مسیر شکل گیری آن را هموار سازند. ساختار سندیکای مطلوب این مدل، ساختاری حقوقی، قانونی است که همه ارگانها ی آن در پیشگاه رژیم باز و قابل دسترس است. مدافعان این نوع مدل تعمد دارند که به رژیم حاکم یادآوری کنند که دقیقاً در چارچوب قانون دارند فعالیت می کنند... مختصات اصلی این نوع سندیکا رامی توان در مولفه های زیر خصلت بندی کرد:
۱- سندیکایی مبتنی بر همکاری طبقاتی و ادغام شده در سیستم نه استوار بر ستیز کار و سرمایه.
۲- سندیکایی که مبتنی بر قانون در چهارچوب نظام بدست می آید نه در اثر مبارزات کارگران علیه نظام.

نمی دانم ایشان در ایران حضور دارند و یا در خارج از کشور بسر می برنداما بهتر بود دیگر مقالات اینجانب را ملاحظه می فرمودند و در نوشته های خود تنها یک قسمت از مقاله را گلچین نمی فرمودند. اما من برخلاف ایشان آنچه که در بحث انحراف به راست نوشته اند را بطور مبسوط آورده ام.ایشان کاش کلیه اطلاعیه های هیأت موسسان کارگری را می خواندند و کمی هم با دوستان هیأت موسسان سندیکاهای کارگری مراوده داشتند تا از تاریخچه این هیأت اطلاع یافته تا در نتیجه گیری این چنین سطحی برخورد نکنند.امیدوارم که ایشان مسلط به تاریخ جنبش کارگری ایران و جهان باشند تا چنانچه از دوستان کارگر بین المللی نمونه ای ذکر شد برای روشن شدن به بحث کمک شود.
تاآنجا که من اطلاع دارم در هیچ یک از کشورهای دنیا سندیکایی که بطور مخفی و یا اینکه در چهارچوب نظام کار نکرده باشد، وجود ندارد. و هنوز این مسئله در دنیا جاری است. کافی است نگاهی به کشودهای همجوار همچون پاکستان، ترکیه و عراق بیاندازیم. آنها نیز فعالیت در چهارچوب قوانین کشور خود داشته واز ظرفیت قانون کشور خود به نفع فعالیت سندیکایی استفاده می کنند.از کارگران فرانسه و ایتالیا و برزیل نمی گویم که چگونه در چهارچوب مقررات کشور کاپیتالیست شان برای فعالیت و مبارزه استفاده می کنند. اساسنامه و در مجموع اطلاعیه های هیأت موسسان نه تنها به مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار و قانون اساسی ایران که به منشور جهانی سندیکایی که در سال ۱۹۴۵ به تصویب کارگران جهان رسیده اعتقاد راسخ دارند و تمامی فعالین سندیکایی ایرانی این منشور را چراغ راهنمای خود می دانند تا شما چه چیز را چراغ راهنمای خود بدانید؟
در این منشور ضمن ذکر حقوقی که کارگران باید داشته باشند عنوان گردیده است ((کارگران حق دارند سندیکاهای کارگری تشکیل دهند، به سندیکاهای موجود بپیوندند بی آنکه نظارت دولتی یا کارفرمایان لازم باشد، در هر فعالیت سندیکایی شرکت کنند)). اصل ۲۶ قانون اساسی ایران می گوید((هیچکس را نمی توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت)). من فکر نمی کنم این اصل قانون اساسی منافاتی با حق عنوان شده در منشور جهانی سندیکاها که در بالا ذکر شد داشته باشد.
من از شما می پرسم آیا اگر کارگران ایرانی همچون همتایان خارجی خود بتوانند آزادانه فعالیت کنند و از آزادی اجتماعات، برخوردار باشند شما ناراحت می شوید.اصل نهم قانون اساسی می گوید((هیچ مقامی حق ندارد بنام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را هر چند با وضع قوانین و مقررات سلب کند)). در منشور حقوق سندیکایی جهانی چنین می خوانیم: ((سندیکاهای کارگری حق دارند محل ثابتی که متناسب با فعالیت آنها باشد، برخوردار باشند و از مقامات دولتی بخواهند که چنین محلی را در اختیارشان قرار دهند. اداره محل سندیکاها یااماکنی که به آنها واگذار شده، حق کارگران است، مصونیت این اماکن باید تضمین شود.)) کارگران ایرانی همچنانکه از سال ۱٣٨۰ به بعد می بینیم خواستار آزادی های تأکید شده در قانون اساسی هستند تا بتوانندآزادانه به فعالیت بیشتر بپردازند. شما در ایران هیچ فعال کارگری یا کارگر خواستار سندیکایی را پیدا نخواهید کرد که بخواهد از این آزادی ها چشم بپوشد چون حق ما است. و باعث بازشدن فضای اجتماعی، سیاسی کشور خواهد شد،و هرچه این آزادی ها نهادینه شود فضا برای فعالیت های کارگری گسترده تر خواهد شد. بنظر شما آیا بدون داشتن یک نیروی منسجم، یک نماینده کارگری می تواند به چانه زنی با هر رژیمی بپردازد حال چگونه ما بدون داشتن سندیکا و پشتوانه طبقه کارگر ایران می توانیم به چانه زنی با جمهوری اسلامی بپردازیم، حتماً از معجزات ماست. اما چانه زنی البته با پشتوانه طبقه کارگر حق همه سندیکاهاست و ما نمونه آن را در اعتصاب کارکنان بوئینگ آمریکا در همین ماه اخیر می بینیم و به آن افتخار می کنیم که دوستان کارگر آمریکایی ما به این موفقیت دست پیدا کرده اند.
مگر همین امروز که من این سطور را می نویسم بقول شما ((با تلاش پهلوانانه کارگران هفت تپه...)) همین پهلوانان برای راه اندازی کارخانجات هفت تپه به مذاکره با مقامات دولتی شهر اهواز دست نزده اند؟
شما از جانب مانقل می کنید که((ما کارگران حق و وظیفه خود می دانیم که از طریق تشکل های کارگری در ترکیب مدیریت سازمان تأمین اجتماعی حضور یافته در سیاست گذاری های آن سهیم باشیم)). منشور جهانی سندیکاهامی گوید:((سندیکاهای کارگری حق دارند بنا بر وظایف نمایندگی خود در تمام مجامع تصمیم گیری که به منافع کارگران مربوط است شرکت کنند)). آیا اگر سندیکاهای کارگری همچون شرکت واحد و نیشکر هفت تپه در ترکیب مدیریت سازمان تأمین اجتماعی خواستار حضور باشنداز نظر شماانحراف به راست دارند؟
دوست گرامی بسیار تأکید دارند، که دوستان سندیکایی هیأت موسسان سندیکاهای کارگری ((در پی فشار از پائین برای ایجاد سندیکا نیستند)). آقای حشمت محسنی نه به شما و نه دیگر دوستان شما به خاطر بی اطلاعی از تاریخ مبارزاتی هیأت موسسان سندیکا های کارگری ایرادی وارد نیست. اگر شما در ایران هستید کافی است با دوستان سندیکای کارگران شرکت واحد نشستی داشته باشید تا بدانید چطور با تلاش هیأت موسسان سندیکاهای کارگری و غیرت و شهامت کارگران شرکت واحد در شرایط نامطلوب که همه راهها توسط پلیس به سمت سندیکای کارگران نانوا در میدان حسن آباد بسته شده بود، چگونه کارگران با دشواری از این موانع عبور کرده و حتی زمانی که با درهای بسته سندیکا روبرو شدند، خود را از بالای دیوار حیاط سندیکای نانوایان به درون پرتاپ می کنند تا بتوانند خود را به هیأت نظاری که همه آنها از اعضای هیأت موسسان سندیکاهای کارگری بودند، رسانده رای پرارزش خود را به درون صندوق رأی گیری بیاندازند. تمام تلاش هیأت موسسان این بوده و هست که کارگران و فقط کارگران در سندیکای رشته خود گرد هم بیایند، سندیکا را تشکیل بدهند و بدنبال حقوق خود باشند و هیأت مدیره سندیکا فقط به کارگران خود پاسخگو باشند. در تمام روزهای سخت سندیکای کارگران شرکت واحداین هیأت موسسان سندیکاهای کارگری بوده که هیچگاه از پشتیبانی سندیکای کارگران شرکت واحد حتی به قیمت احضارهای پی در پی و تهدیدها دست نکشیده. اطلاعیه های هیأت موسسان گواه این گفتار است. آیا بعد از هفت سال حضور هیأت موسسان سندیکاهای کارگری و تلاش برای بازگشایی سندیکاها و همچنین تولد سندیکای شرکت واحد و امروز انتخابات پرشکوه سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در این شرایط سخت و دشوار کنونی جامعه؛ باز هم شما می توانید با آرامش از ((نگاه به بالا و چانه زنی با مقامات)) سخن به میان بیاورید.
دوست عزیز، آقای محسنی، بهتر بود قبل از اینکه به نقد ما بپردازید از هیأت موسسان سندیکاهای کارگری اطلاع کافی کسب می کردید سپس آنان را متهم به راست روی در درون جنبش کارگری می کردید.
آقای حشمت محسنی امیدوارم شما با پای گذاشتن در میدان ایجاد تشکلهای کارگری و اظهارنظر در مورد تشکل مطلوب خود و چگونگی رسیدن به این امر، جنبش کارگری و مازیار گیلانی نژاد را منتظر نگذارید.

با آرزوی سرفرازی برای جنبش کارگری و سلامتی و شادکامی برای شما

S.Felezkar.gogl.com
http:www.akbar-rooz.com