• شمایان!
          بر کاروان ِ فرهنگ ِ ایران شبیخون
          و بر ناوگان ِ واژگان
                                     دستبرد می زنید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۵ آذر ۱٣٨۷ -  ۵ دسامبر ۲۰۰٨

 
برای جانباختگان ِ آرادی خواهی و آبادی خواهی ی مردمان ِ ابران کُشتن های زنجیره ای، که بیش از چهارسد تن فرزانه ی دلاور در آن جان باختند: سعیدی سیرجانی، داریوش و پروانه فروهر، محمد مختاری، محمد پوینده، مجید شریف، ...   به ویژه شاعر کرمانی و پسرک پهلوانش
 
 
  شمایان!
              بندبازان ِ بازار ِ آسیاب ِ باد
                                                     با خوانی و یا بانگی
                                           چهره می گشایید
              در زیر ِ پرچم ِ سنگِ سیاه
                                                       به غبار روبی ی قدس می پردازی د
              کُرنشکُنان بر چالشگران
                                            دام می گسترانید
             تا رهبر ِ سُوری                                                                                                                                                                     
                                  سورچرانی کند
شمایان!
                به سیمای سپیده ِ راپرین *
                                                    چنگ می اندازید
               پیکر ِ پویایش را دربند
                                          و بر پرتوش
                                                               چادری سیاه می کشانید
            تا با آن چونان تاراج ِ جنگی
کام ر وا یی کنید                                                                                       
            سپس کامیاب
                                یار را بر دار می کشانید
            از بازماندگانش
                                 پاداش ِ جنگی می ستاد
                        تا گور ِ پیامبرتان را
                                                                      شادمان گرداند
شمایان!
            بال های پرواز
                              و پیکر ِ پروانه های پردیس ِ ایران را
                                                                            بر بام و بسترمی درانید
          
 
              یادشان را
                            از یادمان می رُبایید
            تا پرستو
                         سه پندان پدر و بال ِ پرواز پروانه را
                                                                          بر زمین نهد
                         تیر ِ کمان ِ آرش را
                                                     در بند ِ ترکش کشاند
            تا سُروده و سُخن ِ سُهراب
                                               شاهنامه ی دیگری نیآفرید
                                                 تا نوشداروی آزادی ی پدر
                                                 نگاه بان ایران و سُوگ ِ سیاووش
                                                                                          سُرور نگردد                                                                                                                                                                                       
شمایان!
           بر کاروان ِ فرهنگ ِ ایران شبیخون
            و بر ناوگان ِ واژگان
                                         دستبرد می زنید
              بر خویش می پوشانید
                                              تا در هر بزنگاهی چهره گردانید
شمایان!
             با تابوتی از ترفن د
                                         د یوانی پُر نیرنگ
                                                               بر مهربانی و آزرم می تازید
           تا جان ِ ایران
                               از مهر و آهنگ
                                                         تهی گردد
  شمایان!
           خونِ سیاوش را
                                  در بارگاه ِ سنگ ِ   سیاه می برید
            تا سودابه بر اندامش کشاند
                                                   و   کین کام ر وایی کند
شمایان!
             با اشک های سپیده
                                       آب ِ سنگین می سازید
          و بر واژگون گونه هایش
                                               اورانیومِ غنی شده می نشانید
بدینسان
         دراندنِ پرده ی پگاه
                                و شکافتن ِ هسته ی هستی را
         به واپسین امام ِ در چاه نشسته
                                               شادباش می گویید
          سپس
                  در پیش ِ واپسین هنگامه
                                                  در آتش ِ داد خواهی
                  آزادی را چونان زهر
                                                    می نو شید .
 
 
 
 
* در زبان کُردی انقلاب را راپرین گویند
 
 
                  
گوتنبرگ- سوئد
 
 
 
abtinaeineh.blogfa.com