اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣ دی ۱٣٨۴ -  ۲۴ دسامبر ۲۰۰۵

 دستگيری فعالين سنديکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه در روزهايی صورت گرفته است، که جنبش کارگری ايران وضعيت حساسی را سپری می کند. طی ماه های گذشته فعالين سنديکايی در ايران با عبور از مراحل سخت و دشواری که هر گام آن با تهديد و فشار و حتی ضرب و شتم همراه بوده است، توانستند در جهت خواست ديرينه ی طبقه ی کارگر ايران برای برخورداری از حق تشکل های مستقل کارگری و ايجاد سنديکاها اقدامات موثری انجام دهند. ايجاد سنديکاها و تشکل های مستقل کارگری، فوری ترين و حياتی ترين گام برای نجات طبقه ی کارگر ايران از وضعيت هلاکت باری است که به آن دچار شده و تنها وسيله ای است که کارگران به کمک آن می توانند با سقوط روزافزون سطح زندگی خود به قعر دره فقر و فلاکت مبارزه کنند. به همين دليل پيشتازان جنبش کارگری با به خطر انداختن زندگی و موقعيت شغلی خود بر تلاش در جهت دستيابی کارگران به حق تشکل افزودند و از حمايت های فزاينده ای هم برخوردار شدند.
دستگيری فعالين سنديکای کارگران اتوبوسرانی تهران، که توانسته اند نخستين سنديکای آزاد در حکومت اسلامی را ايجاد کنند، واردکردن ضربه بر اين تلاش ها، در حساس ترين شرايط و به منظور شکست آن است. اين اقدام ضد کارگری و ضد انسانی در حق کارگران ايران را همان هايی انجام داده اند، که در چند ماهه ی اخير گوش فلک را از شعارهای پوچ و بی محتوا پر کردند و اکنون قرار است طبقه ی کارگر ايران را، نخستين قربانی عدالت طلبی دروغين خود سازند.
ترديد نبايد کرد که اگر حکومت موفق به ادامه ی بازداشت فعالين کارگری سنديکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه و انحلال مجدد سنديکای آنان گردد، جنبش سنديکايی و کارگری ايران متحمل ضربه ی سنگينی خواهد شد. اما اشتباه است اگر تصور شود اين ضربه فقط متوجه کارگران و تشکل های آن ها خواهد بود. سرنوشت آينده تشکل های غيردولتی و «جامعه ی مدنی» در گرو آن است که فعالين کارگری و اجتماعی و آزادی خواهان ايران بتوانند اين ضربه ی حکومت را خنثی کرده و مانع ِ در بازداشت ماندن کارگران و انحلال سنديکای آن ها شوند. جامعه ی مدنی، که امروز بسياری از فعالين سياسی و آزادی خواهان ايران سياست های خود را متوجه تقويت آن کرده اند، بدون وجود سنديکاها و تشکل های کارگران، به عنوان گسترده ترين طبقه ی اجتماعی در ايران، هرگز نخواهد توانست بر سر پای خود بايستد.
اعتراض به دستگيری فعالين کارگری نه تنها اعتراض به تشديد اقدامات سرکوبگرانه ی حکومت، بلکه مبارزه ای برای دفاع از جامعه ی مدنی است که به طور بيشرمانه ای مورد تعرض حکومت قرار گرفته است. چنين اعتراضی به کارگران و فعالين عرصه ی کارگری محدود نمانده و می تواند همه ی قشرهای اجتماعی و آزادی خواه را در بر بگيرد. بيانيه کانون نويسندگان ايران در محکوميت اين بازداشت ها، نخستين صدای شجاعانه ی اعتراض در داخل کشور است که طبيعتا به اين يک مورد محدود نخواهد ماند. اکنون فرصت مناسبی است تا دانشجويان، فعالين جنبش زنان، فعالين عرصه ی اجتماعی، نويسندگان, روزنامه نگاران، هنرمندان، فعالين سياسی، احزاب و رسانه ها، با اعتراضات کارگران همراه شوند و اجازه ندهند با سرکوب جنبش کارگری، راه برای اعمال فشارهای بيشتر عليه تماميت جامعه هموار شود.
جنبش کارگری در ايران، در جريان اعتراض به محکوميت فعالين کارگری در دادگاه شهر سقز و در موارد ديگر نشان داده است قادر است حمايت گسترده بين المللی را در اعتراض به سياست های ضدکارگری حکومت ايران بسيج کند. بسيج اين حمايت ها برای اعتراض به دستگيری های اخير و اعلام همبستگی با کارگران و اعتراض به دستگيری آن ها، در داخل کشور، حکومت را برای سرکوب بی سر و صدای جنبش کارگری با مانع مواجه خواهد ساخت.
 
بر اين پايه اخبار روز، هم راه با کارگران و ديگر آزادی خواهان ايران، دستگيری کارگران شرکت واحد را محکوم می کند و خواهان آزادی فوری آن ها و تضمين حق فعاليت سنديکايی کارگران در ايران است.