اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۹ بهمن ۱٣٨۷ -  ۲٨ ژانويه ۲۰۰۹

سرمایه، رضا خدادادی: عادل فردوسی پور راست می گفت، اگرچه از روی کاغذ می خواهند و مکلف شده بود که بخواند اما راست می گفت؛اینکه یک برنامه تلویزیونی محبوب ممکن است از صدقه سر این محبوبیتش هرازگاهی دچار مشکل هم بشود و این نکته به هیچ کس جز هواداران میلیونی آن دخلی ندارد و مربوط نیست. آنها که می خواستند او را به سیاه نمایی و تضعیف نظام محکوم کنند ، تیرشان به سنگ خورد.
نتایج نظرسنجی درباره خوب بودن یانبودن محتوای برنامه ۹۰ نشان از این داشت که افکار عمومی تعلق خاطری عمیق به این برنامه دارد و اگر عده ای از صراحت آن آزرده خاطر شده اند در اقلیت قرار دارند و اگرچه نظر اقلیتی نیز همیشه محترم است اما قانون دموکراسی می گوید باید به خواست اکثریت تن داد.تلویزیون نبرد تبلیغی با دولت را برد. اگرچه با یک هفته تاخیر اما آنجا که صراحت در خطر افتاده ۹۰ دوباره به آن بازگشت حکم پیروزی تلویزیون امضا شد.عادل فردوسی پور در این بازگشت توفانی زهری را هم چاشنی کلامش کرد تا عمر لذت کسانی که ساکت کردن این صدای همیشه معترض را چشیده بودند به یک هفته نینجامد. با دلیل و مدرک و سند از شماره تلفن هایی گفت که در صندوق پستی اش موجود است و افراد بیکاری که در چند هیات مدیره هستند - روی کلام او و اشاره اش به محمد آخوندی سخنگوی سازمان تربیت بدنی و عضو هیات مدیره پرسپولیس بود که این جنگ را شروع و در حقیقی بودن نظرسنجی او شک کرده بود- می توانند بیایند و شماره ها را یک به یک چک کنند.او حتی بخش دوربین ۹۰ را که استادیوم های نیمه ساز و مشکل دار سازمان تربیت بدنی را زیر سوال می برد و خبرگزاری ایرنا که وابسته به دولت است خبر از حذف این بخش از برنامه داده بود روی آنتن برد تا زهرچشمی اساسی از منتقدان خود گرفته باشد.عادل دوباره خندید تا مشخص شود عدالت در مورد او اتفاق افتاده است.افکار عمومی با ارسال ۱۲۰۰پیامک در هر ثانیه به نفع او و رویکرد نود رای دادند تا این برنامه یک بار دیگر نقش چشم و زبان آنها را بازی کند. چه توقعی غیر از این می توان داشت. مردم کمال جوی ایران بهترین ها را می خواهند و شایسته بهترین ها هستند و آنها که نمی توانند چنین خواستی را برای ایشان فراهم کنند محکوم به مجازات هستند و چه مجازاتی سخت تر از قرار گرفتن در معرض قضاوت افکار عمومی و سنجش با میزان ایشان. بله، کاملاً طبیعی است آنها که نمی توانند به اینچنین قضاوت شدن تن دهند معترض باشند. ناتوان ها حذف نمی شوند تا توانگران بیایند بلکه آنان که این ناتوانی را به نمایش می گذارد محکوم به حذف هستند.اما تلویزیون حاضر به این عقب نشینی نشد. ۹۰ را همانگونه روی آنتن فرستاد که مردم می خواهند؛ آرای مردم برای آنها و البته طیف مدیریت ورزش یک پیغام روشن و شفاف داشت و آن اینکه مقابل خواست اکثریت باید سر تسلیم فرود آورد به جای جنگیدن، آن هم در موضع ضعف به جمع کسانی پیوست که خواستار تحولی شگرف و رنسانس گونه در اداره ورزش و فوتبال کشور هستند. باید نقدها را شنید و بر آن تامل کرد و ممنون برنامه ای بود که به این ارزانی و شفافی کاستی ها، راه حل ها و خواست های مردم را به ایشان می رساند تا در جهت رفع آن تلاش شود. آن وقت می توان امیدوار بود اگر روزی رویکرد سازمان ورزش و فدراسیون فوتبال در اداره این ورزش در قالب سوال نظرسنجی برنامه ۹۰ مورد پرسش عموم قرار گرفت فوتبال دوستان گزینه «خوب» را انتخاب کنند.