• یک روز پس از برگزاری انتخابات سراسری در اسرائیل، رهبران بزرگترین احزاب این کشور به طور جداگانه برای تشکیل دولت ائتلافی با گروه های مختلف وارد گفتگو شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٣ بهمن ۱٣٨۷ -  ۱۱ فوريه ۲۰۰۹

بی بی سی: یک روز پس از برگزاری انتخابات سراسری در اسرائیل، رهبران بزرگترین احزاب این کشور به طور جداگانه برای تشکیل دولت ائتلافی با گروه های مختلف وارد گفتگو شده اند.
زیپی لیونی که حزب راست میانه کادیما را رهبری می کند گفته است در نظر دارد رهبری یک دولت وحدت ملی را به دست بگیرد.
او به آویگدور لیبرمن، رهبر حزب راست گرای "یسرائیل بیتنو" (اسرائیل خانه ما)، که در انتخابات سوم شد، گفت دولتی که او رهبری آن را بر عهده داشته باشد می تواند منافع این حزب را نیز پیش ببرد.
خانم لیونی همچنین از رقیب اصلی خود، بنیامین نتانیاهو، رهبر حزب راست گرای لیکود خواسته است به او در تشکیل یک دولت وحدت ملی ملحق شود.
در همین حال، بنیامین نتانیاهو با حزب مذهبی "شاس" که در انتخابات در مقام پنجم قرار گرفت، گفتگو داشته است. شاس امیدوار است بخشی از یک دولت ائتلافی باشد که توسط گروه های راست گرا هدایت می شود.
تعداد کرسی هایی که لیکود و کادیما به دست آورده اند در حد نصاب لازم برای تشکیل یک دولت به تنهایی نیست.
اما آقای نتانیاهو گفته است که راست گراها در رای گیری ها پیروز شده اند و او با یاری خدا دولت آتی اسرائیل را رهبری خواهد کرد.
انتظار می رود که هفته آینده شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل از خانم لیونی یا آقای نتانیاهو بخواهد دولت جدید این کشور را تشکیل دهد.
در همین حال صائب عریقات، مذاکره کننده ارشد فلسطینیان در گفتگوهای صلح گفته است که به نظر می سد اسرائیلی ها به گونه ای رای داده اند که روند صلح فلج شود.
او گفت ائتلاف اسرائیلی که پیشنهاد تشکیل کشور فلسطین را رد کرده، شهرک سازی برای یهودیان را ادامه داده و توافق های قبلی را به رسمیت نمی شناسد نمی تواند شریکی برای برقراری صلح تلقی شود.
فوزی برهوم، یکی از سخنگویان حماس گفته است که رای دهندگان اسرائیلی افراط گرایان را که خواهان جنگ با فلسطینیان هستند، انتخاب کرده اند.

آخرین نتایج انتخابات
قرائت بیش از ۹۹ درصد آراء انتخابات پارلمانی اسرائیل نشان می‌دهد که حزب کادیما با کسب ۲٨ کرسی از پارلمان ۱۲۰ عضوی اسرائیل، با اختلاف یک کرسی حزب لیکود را پشت سر گذاشته است.
حزب کادیما در حالی موفق به پیشی گرفتن از حزب لیکود شد که نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، حکایت از پیشتازی لیکود با اختلاف دو تا پنج کرسی پارلمانی داشت.
از این رو، زیپی لیونی، رهبر حزب کادیما خود را پیروز انتخابات نامیده و از بنیامین نتانیاهو رهبر لیکود خواسته است تا در دولت تحت رهبری وی شرکت کند.
در مقابل، آقای نتانیاهو نیز با تاکید بر اینکه احزاب راستگرا در مجموع بیش از نیمی از کرسی‌های مجلس یعنی اکثریت مطلق را به دست آورده‌اند، خواستار تشکیل دولت از سوی خود شده است.
در واقع، رهبران هر دو حزب بزرگ اسرائیل مدعی‌اند که در صورت درخواست شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل از آنها برای تشکیل دولت آینده، موفق به تشکیل دولت ائتلافی خواهند شد.
واقعیت اما این است که خانم لیونی و آقای نتانیاهو هر دو برای تشکیل دولت ائتلافی با مشکلات بسیار بزرگ و پیچیده‌ای روبرو هستند.
در درجه نخست، موفقیت هر یک از رهبران حزب کادیما و لیکود به حمایت آویگدور لیبرمن رهبر حزب "یسرائیل بیتنو" ( اسرائیل خانه ما) از آنها برای تشکیل دولت ائتلافی بستگی دارد.
حزب یسرائیل بیتنو با به دست آوردن ۱۴ کرسی نمایندگی به حزب سوم اسرائیل تبدیل شده و حزب کارگر که چندین دهه حزب حاکم اسرائیل بوده، با اختلاف یک کرسی در جایگاه بعدی قرار گرفته است.
اعضای حزب کادیما بر این باورند که حزب یسرائیل بیتنو به حزب آنان نزدیکتر است تا به حزب لیکود، زیرا آقای لیبرمن از تشکیل کشور مستقل فلسطینی حمایت می‌کند.
آقای لیبرمن احتمال ائتلاف با هر دو حزب کادیما و لیکود را رد نکرده است، گر چه به تشکیل دولتی راستگرا در اسرائیل بیشتر تمایل نشان داده است.
به هر حال، اگر خانم لیونی بتواند حمایت حزب یسرائیل بیتنو را به دست آورد، تشکیل دولت از سوی وی با شرکت حزب کارگر و حزب مذهبی یهودیت توراتی متحده با ۶ کرسی نمایندگی امکانپذیر خواهد بود.
اما مشکل خانم لیونی این است که حزب یسرائیل بیتنو پیش از این در دولت تحت رهبری کادیما حضور داشت، اما به علت اختلاف بر سر مذاکره با فلسطینی ها در باره سرنوشت بیت‌المقدس از دولت کناره‌گیری کرد.
برای جلوگیری از تکرار این ماجرا، خانم لیونی اگر بخواهد بدون مشارکت حزب یسرائیل بیتنو دولت ائتلافی تشکیل دهد، فقط قادر به تشکیل دولت اقلیت خواهد بود.
به عبارت دیگر، حزب کادیما می تواند با احزاب کارگر، یهودیت توراتی متحده و حزب مرتص که در این دور از انتخابات تنها توانسته سه کرسی نمایندگی کسب کند، دولتی را با حمایت ۵۰ نماینده پارلمان تشکیل دهد، به طوری که ۱۱ نماینده سه حزب عرب اسرائیلی نیز در خارج از دولت از آن حمایت کنند.
چنین دولتی اما قادر به تصمیم‌گیری در باره مسائل اساسی اسرائیل بخصوص در مورد مذاکرات صلح با فلسطینی‌ها نخواهد بود. از این رو بعید است که کادیما علاقه‌ای به تشکیل دولت اقلیت داشته باشد.
این در حالی است که موفقیت آقای نتانیاهو برای تشکیل دولت کاملا به حمایت حزب بیتینو گره خورده است.
اگر حزب بیتینو از حزب لیکود حمایت کند، آقای نتانیاهو می تواند با جلب نظر حزب مذهبی شاس، با ۱۱ کرسی نمایندگی و نیز حزب یهودت توراتی متحد و اتحاد ملی، با سه کرسی نمایندگی و یک حزب کوچک افراطی دیگر دولت ائتلافی خود را تشکیل دهد.
فارغ از مشکلاتی که بر سر راه حضور همزمان حزب به شدت سکولار بیتینو و حزب مذهبی شاس در دولت آقای نتانیاهو وجود دارد، دولتی با ترکیب فوق، یک دولت راست افراطی و در گروگان احزاب بسیار کوچک خواهد بود و از همین رو، نه فقط پایداری و ثبات آن بسیار مشکل است، بلکه به علت رویکرد افراطی خود در مقابل روند صلح با اعراب، به سرعت با دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا اصطکاک جدی پیدا خواهد کرد.
با این حال، اگر حزب بیتینو حاضر به ائتلاف با حزب لیکود نشود، آقای نتانیاهو شانسی برای تشکیل دولت نخواهد داشت مگر آنکه بخواهد حزب کارگر را به عنوان شریک اصلی خود در دولت قرار دهد.
حزب کارگر اما به فرض نشان دادن علاقه به حضور در جمع احزاب راستگرای ملی و مذهبی، چنان شرطهای سختی برای آقای نتانیاهو خواهد گذاشت که پذیرش آنها از سوی رهبر لیکود نقض غرض خواهد بود.
بدین ترتیب، به نظر می‌رسد که هم خانم لیونی و هم آقای نتانیاهو برای تشکل دولت با مشکلات و پیچیدگی‌های بسیاری روبرو خواهند بود و حتی در صورت موفقیت، دولت تحت رهبری آنها با ثبات نخواهد بود.
با این همه، یک راه دیگر هم پیش روی لیکود و کادیما وجود دارد و آن تشکیل کابینه ائتلافی با یکدیگر و حضور سایر احزاب خواهد بود.
چنین دولتی قاعدتا پایه‌ای فراگیر خواهد داشت، اما پیش از اندیشیدن در باره آن دو موضوع باید از طرف رهبران دو حزب حل شود. موضوع نخست اینکه رهبر کدامیک از دو حزب رهبری دولت را به عهده بگیرد و موضوع دوم اینکه آیا لیکود و کادیما می‌توانند بر سر راه حلی برای مساله فلسطین به توافق برسند؟
اگر دو حزب لیکود و کادیما در مورد این دو مساله به توافق نرسند دوره بی سابقه‌ای از بی ثباتی دولت در اسرائیل آغاز خواهد شد که عبور از آن ممکن است جز از طریق یک انتخابات پارلمانی زود هنگام دیگر امکانپذیر نباشد.
اما انتخابات پارلمانی زودهنگام دیگری نیز احتمالا چاره ساز بی ثباتی دولت در اسرائیل نخواهد بود مگر آنکه قانون انتخابات در آن کشور به طور ریشه‌ای تغییر کند.