اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٨ اسفند ۱٣٨۷ -  ۲۶ فوريه ۲۰۰۹

روز دوشنبه پنجم اسفندماه، دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک) در تهران شاهد درگیری شدید دانشجویان با نیروهای امنیتی و انتظامی بود. این درگیری‌ها به‌دنبال اعتراض دانشجویان به پروژه «دفن شهید» در محوطه دانشگاه صورت گرفت. در جریان این درگیری بیش از ٦۰ دانشجو مجروح شده و نزدیک به بیست تن از آنان به بیمارستان انتقال داده شدند.

از سه سال پیش و به دنبال انتخاب احمدی نژاد به ریاست جمهوری ایران، پروژه «دفن شهید»، دفن تعدادی از شهدای جنگ ایران و عراق در محوطه دانشگاه‌های ایران، اعلام شد. این پروژه از همان ابتدا با مخالفت شدید دانشجویان، هیات‌های علمی دانشگاه و گروه‌های سیاسی مختلف روبرو شد. اما حکومت تلاش دارد تا با استفاده از نیروهای امنیتی و انتظامی خود و با سرکوب مخالفان، این پروژه را به هر ترتیب به‌پیش برد.
برای اجرای این پروژه، دولت از قبل اعلام کرده بود که در روز پنجم اسفندماه، مراسم «دفن شهید» در دانشگاه امیرکبیر (پلی‌تکنیک) برگزار خواهد شد. دانشجویان پلی‌تکنیک در دو روز پی‌در‌پی اقدام به برگزاری تحصن آرام نموده و اعتراض خود را نسبت به دفن شهدای گمنام اعلام کرده بودند. دولت با توجه به مخالفت گسترده دانشجویان و به منظور جلوگیری از اعتراضات، از هفته قبل تبلیغات وسیعی را حول این مراسم آغاز کرده بود، تاجایی که خامنه‌ای نیز یکشنبه شب در استقبال از این مراسم پیام داد.
حکومت فکر می‌کرد که با این تبلیغات وسیع، عمومی کردن آن و پشتیبانی ولی‌فقیه، دانشجویان جرأت اعتراض به این مراسم را نخواهند داشت و آنها به راحتی و بی‌هیچ مخالفتی، پروژه «دفن شهید» دانشگاه امیرکبیر را پیش خواهند برد. اما برخلاف تصور دولت، از همان آغاز مراسم، دانشجویان با تجمع در محوطه دانشگاه و محل دفن، دست به اعتراض وسیعی زدند. به دنبال اعتراض دانشجویان، نیروهای بسیجی و مأمورین امنیتی و انتظامی به دانشجویان هجوم برده و به ضرب و شتم آنان پرداختند. بنا به گزارش‌های رسیده، دانشجویان معترض در مقابل تهاجم نیروهای انتظامی مقاومت کرده و با شعارهایی چون “دیکتاتور زمانه شهید شده بهانه”، “مرگ بر طالبان، چه کابل چه تهران”، “مرگ بر دیکتاتور” و “بسیجی بی‌عرضه قرآن کردی به نیزه”، به این پروژه که هدف آن ایجاد جو امنیتی در دانشگاه‌ها است، اعتراض کردند.
به‌دنبال پایان مراسم دفن، نیروهای انتظامی با استقرار در محل درهای خروجی دانشگاه، به شناساسی و بازداشت دانشجویان معترض پرداختند و بر طبق گزارش‌ها، بیش از هفتاد نفر را دستگیر کردند. اکثر این دانشجویان به کلانتری ۱۰۷ در میدان فلسطین منتقل شدند، اما از محل نگهداری برخی از بازداشت شدگان اطلاعی در دست نیست. تا روز سه شنبه، ۴۰ تن از بازداشت شدگان آزاد شده‌اند.
صبح روز ششم اسفند ماه نیز نیروهای امنیتی با حمله به منازل مهدی مشایخی، عباس حکیم زاده، نریمان مصطفوی و احمد قصابان، از فعالین دانشجوئی این دانشگاه، آنان را با ضرب و شتم بازداشت کرده و پس از ضبط کامپیوتر، موبایل و کتاب‌ها، آنان را به مکان نامعلومی منتقل نموده‌اند. پیگیری‌های خانواده‌های دانشجویان بازداشتی برای اطلاع از وضعیت و سلامت فرزاندانشان تاکنون بی‌نتیجه مانده است.

سیاست های تاکنونی جمهوری اسلامی مانند: انقلاب فرهنگی، انقلاب فرهنگی دوم، انقلاب فرهنگی مداوم، جداسازی جنسیتی، سهمیه‌بندی جنسیتی، بومی‌گزینی، افزایش هزینه تحصیل، مخالفت و ممانعت از برپائی تشکل‌های مستقل دانشجوئی، واگذاری ارزشیابی علمی و درجه‌بندی مقالات اساتید علوم انسانی به حوزه علمیه قم، برکناری و بازنشستگی اجباری استاتید، تلاش برای اجرای منشور اخلاقی تهیه شده از سوی موسسه پژوهشی خمینی و افرادی جون مصباح یزدی، رعایت حجاب و پوشش اسلامی، پادگانی کردن دانشگاه و اسلامی کردن دانشگاه‌ها، در تمامی عرصه‌ها شکست خورده است. رژیم درمانده از شکست سیاست‌هایش در دانشکاه‌ها، به سرکوب هرچه بیشتر دانشجویان روی آورده است.
حکومت جمهوری اسلامی از بدو تاسیس، در هراس از دانشگاه و دانشجو، تلاش خود را بر کنترل آنها قرار داده است. رژیم یک‌بار برای چند سال دانشگاه‌ها را بست، به این امید که نسل دانشجوی قبلی را از دانشگاه‌ها براند و در بازگشایی جدید، دانشگاهی «اسلامی» برای خود بسازد. این آرزوی محال نیز راه به جایی نبرد و بعد از بازگشایی مجدد، دانشگاه‌ها صحنه اعتراض نسل جدید به حکومت سراپا فاسد و متحجر اسلامی شد.
جمهوری اسلامی در طی چند سال گذشته سازمان یافته‌تر از گذشته علیه جنبش دانشجوئی و دانشگاه‌های کشور توطئه کرده است. احضار و دستگیری، شکنجه و محاکمه دانشجویان، محروم کردن دائمی و موقت آنان از تحصیل، تعطیلی نشریات دانشجوئی، راه انداختن تشکل‌های وابسته به ارگان‌های سرکوبگر رژیم در دانشگاه‌های کشور و اخراج استادان مستقل و برجسته، از جمله این اقدامات است. جمهوری اسلامی تلاش کرده است تا فضای پادگانی و امنیتی را در دانشگاه‌های کشور حاکم گرداند. پروژه «دفن شهید» نیز بخشی از همین سیاست‌ها و برای امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها و شکستن حریم دانشگاه می‌باشد.

تظاهرات پنجم اسفند و مقاومت دانشجویان پلی‌تکنیک در مقابل نیروهای سرکوبگر رژیم، یک‌‌بار دیگر نشان داد که حتی دولت نظامی ـ امنیتی حاکم نیز علیرغم به‌کارگیری سرکوب و بازداشت، قادر نیست تا صدای اعتراض دانشجویان را خاموش سازد. دانشجویان همچنان در دفاع از آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی ثابت‌قدم هستند و همراه با سایر جنبش‌های اجتماعی مردم ایران، در مقابل پیشروی ارتجاع حاکم ایستاده‌اند.
مقاومت یکپارچه دانشجویان نشان داد که اقدامات سرکوب‌گرانه و تفرقه افکنانه حکومت، تاثیر جدی در صفوف متحد دانشجویان ندارد و دانشجویان همچنان به شعار«اتحاد، مبارزه، پیروزی» پای‌بند هستند و در برابر استبداد و در دفاع از آزادی، متحد ویکپارچه ایستاده‌اند.

ما ضمن محکوم کردن یورش جمهوری اسلامی به دانشگاه امیرکبیر و ضرب و شتم دانشجویان، خواهان آزادی هرچه سریع‌تر دانشجویان بازداشتی هستیم. ما سازمان‌ها و احزاب سیاسی، نهادها و انجمن‌های دموکراتیک و مدافع حقوق بشر را به اتحاد و به مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان اخیر فرا می‌خوانیم.
راه عقب نشاندن حکومت، راه بازداشتن آن از تهاجم به فعالان اجتماعی وسیاسی، راه جلوگیری از تشدید سرکوب و راه آزادی زندانیان سیاسی دستگیر شده، اتحاد و مبارزه، مقاومت و ایستادگی است.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۷ اسفند ۱۳٨۷- ۲۵ فوریه ۲۰۰۹