یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

اعتراض به آزار بهائیان و پیروان سایر ادیان و اقلیت ها
کوردیناسیون حزب حیات ازاد کردستان (پژاک)



اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۰ اسفند ۱٣٨۷ -  ۲٨ فوريه ۲۰۰۹


به افکار عمومی:
PJAK با برخورداری از افکاری که پایبندی به دموکراسی و حیاتی آزاد در میان خلق‌هاست و راستای فعالیت‌ در چنین خط‌مشیی، مبارزات خود را برای ایجادت سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک خلق‌ها به انجام می‌رساند. PJAK در برخورد‌های ایدئولوژیکی خویش به تمام مذاهب، فرهنگ‌ها و هرگونه ‌افکاری که راه‌ را بر فاشیسم، دیکتاتوری و نفی و استثمار افکار دیگر خلق‌ها نگشاید، به دیده احترام می‌نگرد. برای آزادی اقلیت‌های دینی، مذهبی و اتنیکی که مورد خطر نابودی واقع گردند و در راستای جلوگیری از این روند آسمیلاسیون و حفظ آنان کوشا خواهد بود و چنین برخوردی همچون یک پرنسیپ دموکراتیک و پیروی از سیستم کنفدرال بوده و یکی از مهمترین اهدافمان می‌باشد. خط‌مشی ایدئولوژیک ـ سازمانی PJAK بر اساس کثرت مذهبی، فرهنگی و اقلیت‌های متفاوت که‌ می‌توانند جامعه را نیرومند‌تر و متنوع‌تر نمایند، پایبند است و با آگاهی بر این موضوع که نیرومند گشتن جامعه، نیرومند شدن سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک خلق‌ها می‌باشد، به مبارزاتش ادامه می‌دهد.
برخورد رژیم جمهوری اسلامی ایران با خلق‌ها، فرهنگ‌ها، ادیان، مذاهب و اتنیک‌ها بر اساس تحمیل ایدئولوژی رسمی دولت بوده که در آن هیچ گونه رفتاری دموکراتیک در مقابل این اقلیت‌های دینی، مذهبی، اتنیکی و قومی و ... دیده نمی‌شود. اینگونه عملکردهای تحمیلی را از همان روزهای آغازین انقلاب بوضوح می‌توان دید. حملات گسترده در برابر فرهنگ‌ها، مذاهب و اقلیت‌ها را با طرح تئوری " تا این غائله را خاتمه ندهیم پاسداران بند پوتین‌هایشان را باز نکنند" جنگی را علیه هرگونه هویت و افکاری بغیر از افکار و هویت رسمی دولت آغاز نمودند. چنین عملکردهایی راه بر آسمیلاسیون‌های اجباری، حقارت و تحمیلات ایدئولوژیکی دولت گشود.
یکی از این افکار دینی و مذهبی که خلق‌شان متحمل بزرگترین ظلم‌ها گشته‌اند، بهائیان می‌باشند. از همان روزها‌ی ابتدای انقلاب، ترور، به آتش‌کشیدن اموال و کافر اعلام نمودن آنان، زیر لوای "ما با کفر می‌جنگیم"‌ شروع گشت. این حملات رژیم اکثر بهائیان را مجبور به ترک وطن خویش نمود و بدین شکل بهائیان به غرب و بویژه به اسرائیل کوچ داده شدند. رژیم جمهوری اسلامی ایران تابحال هم از این روند سیاست خویش دست نکشیده و در این چند سال اخیر و بویژه در سالهای ٨۷-۱٣٨۶ اعمال این سیاست‌ها را به اوج خود رسانید. این سیاست‌ها بیشتر ادیان، فرقه‌ها و فرهنگ‌های موجود در ایران را در بر گرفته و در چهارچوب همین سیاست‌های رژیم، کردهای سنی ‌مذهب که دارای فرهنگ و زبانی متفاوت می‌باشند در غرب ایران و پیروان اهل‌حق، دراویش، طریقتها، زرتشتیان، یهودی و مسیحیان و ارامنه و ... متحمل هر گونه فشار، زندان و اعدام گشتند و تا حال اگر به لفظاً از طرف سران رژیم ادای احترامی شده باشد هم، اما در واقع از هیچ گونه حقی برخوردار نمی‌باشند و با وجود نماینده بعضی از ادیان‌ در مجلس اما در اصل به رسمیت شناخته‌نشده‌اند. سیستم جمهوری اسلامی ایران، بدین گونه نشان می‌دهد که به غیر از افکار و ایدئولوژی رسمی دولت تاب تحمل هیچ گونه افکار، هویت و ایدئولوژی دیگری را ندارد. این به بزرگترین مشکل دولت‌ مبدل شده است. نبود سیستمی که بتواند، مذاهب و فرهنگ‌های دیگر را به رسمیت بشناسد و به کانونی برای ترقیشان مبدل گردد، وجود آلترناتیوی اساسی را می‌طلبد. چه سیستمی می‌تواند تمام این خلق‌ها، فرهنگ‌ها، اقلیت‌ها و طریقت‌ها و ... را در بر بگیرد و بتواند از موزائیک غنی فرهنگی این سرزمین جهت رشد و ترقی و پیشرفتی منطقه‌ای بهره‌مند گردد؟ سیستم کنفدرالیسم خلق‌ها،‌ سیستمی است که بر اساس احترام متقابل خلق‌ها با هویت و افکار متفاوت و سیاستی مبتنی بر نیرومند کردن خلق‌ها، بر پایه طرز زندگی کمونالیستی و مشارکتی همگانی خلق، پایه ایدئولوژیکی خود را بنیاد نهاده و پایبند به رسمیت شناختن هرگونه ایدئولوژی و افکاری می‌باشد، بغیر از افکاری که راه را به شوونیسم، دیکتاتوری و یا افکاری که به استثتمار و نفی هویت خلق‌های دیگر می‌انجامد و در راستای حیاتی آشتی‌طلبانه و مشارکتی همگانی به مبارزه می‌پردازد.
PJAK بر همین اساس، خواستار دعوت تمام خلق‌ها، مذاهب و فرقه‌های موجود در ایران می‌باشد که با مشارکت در مبارزات آزادیخواهانه برای دست‌یابی به کنفدرالیسم دموکراتیک از خلق خویش، مذاهب، طریقت‌ها، فرهنگ‌ها محافظت نمایند و بجای تماشگر بودن تهاجمات،‌ حقارت‌ها، زندان و اعدام به مبارزان دستیابی به سیستم آزادیخواه،‌ برابری جنسیتی و احترام به فرهنگ و مذهب و طریقت خویش باشند. اتحاد خلق‌ها زیر بنای کنفدرالیسم خلق‌ها میباشد. امید دستیابی به حیاتی دموکراتیک و احترامی متقابل و تشریح مساعی خلق‌ها، تنها در راه مبارزات دستیابی به کنفدرالیسم دموکراتیک به دست می‌آید.

کوردیناسیون حزب حیات آزاد کردستان PJAK
۲۰۰۹-۰۲-۲٣


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست