اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ اسفند ۱٣٨۷ -  ٨ مارس ۲۰۰۹

در آستانه روز جهانی زن با واقعیتی در جهان مواجهیم که هیچگونه تردید و شکی را بر نمی تابد: آن جوامعی در دنیا شکوفا، آزاد، پیشرو و متعالی محسوب می شوند که درآن زنان ازنظر حقوقی، قانونی و امکانات زندگی از حقی برابر در مقابل مردان برخوردار بوده و در خانواده، محیط کار و در مدیریت از شانس و موقعیتی چشمگیر در مقابل مردان محروم نیستند.

عکس این موضوع نیز بطرز غمگینی صادق است و به معیار سنجش کشور های عقب مانده تبدیل شده است. جوامعی که در آنها زنان همچنان برای برابری حقوقی و قانونی علیه سنت، مذهب و فرهنگ عقب مانده مبارزه می کنند، در منجلابی از استبداد سیاسی، فقر خانمانسوز وعقب ماندگی فرهنگی دست و پا می زنند. ایران حکومت اسلامی مثال بارز آن است. در حالیکه قابلیت زنان در کشور ما در همه شئون اجتماعی از زمینه های علمی، حرفه ای و سیاسی گرفته تا هنری و فرهنگی غیر قابل انکار است و آنها نه فقط در ایران بلکه در جهان این قابلیت را به امری شناخته شده تبدیل ساخته اند و در بسیاری از زمینه ها بخصوص در سطح تحصیلات دانشگاهی از مردان نیز پیشی گرفته اند، حکومت عقب مانده و ارتجاعی ایران می کوشد با کتمان این واقعیت ها مانع حضور اجتماعی زنان در عرصه های اجتماعی گردد. سی سال است که زنان ایران تلاش می کنند برای دستیابی به ابتدائی ترین حقوق خود علیه حکومت متحجر و عقب مانده جمهوری اسلامی مبارزه کنند و مجازاتهای غیر انسانی سنگسار، شلاق و زندان را تحمل می نمایند.

«ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم»، شعار زنانی بود که درهشتم مارس ۱۹۷۹یعنی بیست و سه روز بعد از بر سرکار آمدن حکومت جهل خمینی بر علیه حجاب اجباری و دیگر تضییقات به خیابان آمدند. نفوذ و رسوخ زنان در نهادهای مختلف اجتماعی در آن زمان به درجه ای بود که حتی یورش ارتجاعی جمهوری اسلامی هم نمی توانست آن را به آسانی ریشه کن سازد. متاسفانه جهل جامعه در باره ی ماهیت ارتجاعی حکومت دینی و بیگانگی مردم و سازمانهای سیاسی با مفاهیمی مانند دمکراسی و آزادی و برابری حقوقی باعث گردید که بسیاری از مزایای حقوقی بدست آمده زنان در «انقلاب» پایمال شود.

علائم و نشانه های بارز پایمال شدن حقوق زنان از نخستین روزهای «انقلاب» مشهود بود ـ نادیده گرفتن و بی توجهی به تضییقاتی مانند حجاب، سنگسار، رانده شدن از محیط کار و نیم مرد به حساب آمدن از طرف نیروهای به اصطلاح مترقی و چپ به بهانه عمده بودن مبارزه بر علیه امپریالیسم و تحکیم دستاوردهای انقلاب(!) به ارتجاع کهنه و سنتی این امکان را داد که سر کوب زنان را عملی سازد.

این امر که بی توجهی به حقوق زنان تمامی جامعه را به اسارت می کشد و در صورت فقدان دمکراسی که متضمن آزادی های سیاسی فقط زنان نیستند که صدمه می بینند بلکه آزادی هادر جامعه در معرض خطر نابودی و از دست رفتن است، تجربه ای بود که با قیمتی بسیار گزاف بدست آمد.

واقعیت تلخ دیگر این بود که دین اسلام بخصوص در مقام حکومت نقش زنان را در اجتماع فقط و فقط تحت سلطه مردان و زیر نظر آنها قابل قبول می داند، چرا که زن به شهادت تمام قوانین فقهی دارای هیچگونه حق مساوی با مردان نیست. به موازات این شناخت تلخ مبارزه بی امان زنان بر علیه جهل و عقب ماندگی گسترش یافت که چند سالی است آنرا در شکل کامپاین یک ملیون امضا و موفقیت آن متبلور می بینیم. در حالیکه بسیاری از سازمان های «انقلابی» هوادار رهبر انقلاب در آن دوران زیر فشار حکومت دینی وادار به تمکین شده اند و به یا به زانو در آمده اند، زنان ایران همچنان با شجاعت، پیگیری و خلاقیتی بی نظیر مبارزات خود را گسترش می دهند و چه بخواهیم و چه نخواهیم پرچمدار مبارزه برای دمکراسی و رهائی از جهل حاکم تبدیل شده اند ودر این راه با وجود دستگیری ها و تنگناهائی که حکومت برای آنان ایجاد می کند، از خواستهای خود که برابری حقوقی و قانونی در همه شئون اجتماعی است کوتاه نمی آیند.

نهضت مقاومت ملی ایران به مثابه اولین سازمان مقاومت علیه حکومت عقب مانده و مرتجع خمینی روز جهانی زن را به همه زنان ایران تبریک میگوید و به آنان اطمینان میدهددر بستن پرانتز سیاه جمهوری اسلامی پشتیبان و همراه با زنان غیور ایران برای استقراربرابری در یک دمکراسی پارلمانی از هیچ کوششی دریغ ننماید.

ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
۱٨ اسفند ۱٣٨۷
ww.namir.info