اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ اسفند ۱٣٨۷ -  ٨ مارس ۲۰۰۹

خبرنامه امیرکبیر: روز گذشته جمع گسترده ای از فعالین عرصه های اجتماعی، سیاسی و دانشجویی در منزل یکی از دانشجویان بازداشت شده امیرکبیر حضور یافته و ضمن اعلام حمایت از این دانشجویان، به بررسی بازداشت های خودسرانه و غیرقانونی اتفاق افتاده در یک ماه اخیر، خصوصا بازداشت گسترده دانشجویان امیرکبیر، پرداختند.
این جلسه به همت کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه و با حضور پرشور و گسترده، دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و دیگر دانشگاه های تهران و برخی شهرها، اعضای دفتر تحکیم وحدت، فعالین اجتماعی، سیاسی، هنری، کارگری، معلمی، نمایندگان اقلیت های قومی و… تشکیل شد.
به گزارش خبرنامه امیرکبیر، در ابتدا گزارشی از وضعیت بازداشت های غیرقانونی یک ماهه اخیر ارائه شد: بازداشت غیرقانونی بیش از ۷۰ دانشجوی دانشگاه امیرکبیر عصر روز دوشنبه ۵ اسفند ۱۳۸۷، تنها به دلیل اعتراض مدنی به دفن شهید در دانشگاه، در حالی انجام می شود که از اولین ساعات روز وسایل نقلیه ای جهت انتقال آنان به بازداشت گاه تعبیه گردیده، پیش از آن که اعتراضی رخ داده باشد.

مهدی عربشاهی (دبیر دفتر تحکیم وحدت) به عنوان اولین سخنران، سخنان خود را اینچنین آغاز کرد:
از حضور دوستانی که امروز، هنگامی که دانشگاه و دانشجویان سخت ترین شرایط را می گذرانند، ما را تنها نگذاشته اند تشکر می کنم. در طی سه سال اخیر سنگین ترین هجمه ها به پیکره دانشجویی دانشگاهها وارد آمده است. پس از برگزاری مراسم شکوهمند ۱۶ آذر حاکمیت مترصد فرصتی برای تصرف فضای دانشگاه بودند. آنان با برگزاری پروژه دفن شهید قصد نمایش تقابل میان دانشجویان و شهدا را داشتند، در صورتی که ما همواره تاکید کرده ایم که شهید دارای ارزشی والا نزد ما می باشد و او را محترم می دانیم و با استفاده ابزاری از شهید مخالفیم. وزارت علوم نیز به بهانه ای واهی دفتر تحکیم وحدت را غیرقانونی اعلام کرد و انجمن های اسلامی را تحت فشاری بی سابقه قرار داد. دستگیری دانشجویان آزادی خواه، و هویت طلب و اقوام مختلف نیز شاهدی بر این مدعاست. یک ماه قبل نیز ۴ تن از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، حسین ترکاشوند (دبیر انجمن پلی تکنیک)، اسماعیل سلمانپور، کوروش دانشیار (اعضای شورای مرکزی انجمن پلی تکنیک) و مجید توکلی (عضو سابق شورای مرکزی انجمن پلی تکنیک) در مراسم سالگرد مهندس بازرگان بطور غیرقانونی بازداشت شده اند و در طی یک ماه اخیر در بی خبری از آنان به سر می بریم، در حالیکه گزارشاتی از اعتصاب غذای آنان و وضعیت ناگوار جسمی ایشان به ما رسیده است.
تبعات پروژه دفن شهید در دانشگاه امیرکبیر، بازداشت بی سابقه ۷۰ تن از دانشجویان و فردای آن روز حمله وحشیانه نیروهای امنیتی و اطلاعاتی به خانه چهارتن از فعالین دانشجویی پلی تکنیک، احمد قصابان (عضو سابق شورای مرکزی انجمن پلی تکنیک)، عباس حکیم زاده (دبیر سیاسی دفتر تحکیم)، نریمان مصطفوی و مهدی مشایخی و ضبط اموال و دستگیری آنان بود. بطوریکه پس ۱۰ روز از هیچ یک از آنان اطلاعی در دسترس نیست. در ماه اخیر هم چنین شاهد بازداشت شبنم مدد زاده از اعضای انجمن اسلامی تربیت معلم نیز بودیم.
در این وضعیت پیش آمده که دانشجویان متحمل سنگین ترین هزینه ها گشته اند، حمایت کلیه فعالین عرصه های سیاسی و اجتماعی موجب دلگرمی ما و خانواده های دانشجویان دربند شده و موجبات آزادی هر چه سریع تر دوستانمان را فراهم می آورد.

پس از آن دکتر محمد ملکی (اولین رییس دانشگاه تهران) به ایراد سخن پرداخت:
تنها به ذکر دو نکته پیرامون اتفاقات اخیر بسنده می کنم: نکته اول اینکه در حمایت از دانشجویان و زندانیان سیاسی دربند رویکرد گزینشی نداشته باشیم. حضور این جمع پرشور در حمایت از دوستان دربند، و دلجویی از خانواده های آنان، موجب سست شدن مقاومت حاکمیت در برابر شما می گردد. چنانکه در اعدام های گسترده سال های گذشته و دستگیری خیل عظیمی از دانشجویان، کسی جرئت نمی کرد که به دلجویی خانواده قربانیان آن سالها برود، اما امروز اگر همه ما اینجا در حمایت از دانشجویان دربند جمع شده ایم، فقط و فقط به خاطر مقاومت و ایستادگی تک تک شماست. همه ما درد مشترکی داریم که که تنها با اتحاد می توانیم بر آن فائق آییم.
اما تقاضای دومم از کلیه دوستان این است که، اگر علی رغم میل باطنی تمام دوستان حاضر در این جمع، مدت بازداشت دانشجویان ادامه یافت و شب عید این دوستان در کنار خانواده های خویش نبودند، در لحظه تحویل سال اجتماع بزرگی را مقابل در زندان اوین تشکیل می دهیم و سفره ۷ سین پهن می کنیم و دعای تحویل سال را آنجا، در مقابل در زندان هم صدا می خوانیم.

پس از آن، سخنران بعدی دکتر حبیب الله پیمان (دبیر کل جنبش مسلمانان مبارز) به ایراد سخن پرداخت:
اقدام تاسیس این کمیته، اقدامی تحسین برانگیز است. هر انسانی که حقوقش مورد تجاوز قرار گیرد، حق دارد از آن دفاع کند و بنا به گفته قرآن کسی که مورد ستم قرار قرار گرفته است، حق ناسزاگویی نیز دارد! هیچ محدودیتی برای دفاع وجود ندارد و هرکس خود را مسلمان بداند، باید دفاع را حق مسلم این دانشجویان دربند بداند. نکته دیگر این که هیچ جرمی هم محقق نشده و اینان حق دارند که به هر وسیله ای از خود دفاع کنند. وقتی مسلمانی مورد ستم قرار می گیرد و به سلامت، اموال، اندیشه و یا فکر او تجاوز می شود، حق دفاع از خود را دارد و بر کلیه مسلمانان نیز واجب است که از حقوق غصب شده او دفاع کنند، در غیر اینصورت مسلمان نیستند!
همگان به طرق مختلفی برای اصلاح جامعه خویش کوشش می کنند و هیچ کس به صرف آنکه روشی متفاوت برای کوشش در راه اصلاح جامعه برمی گزیند مورد مواخذه گیرد، چه بسا اینکه به زندان برود!
در هر شرایط دفاع از حقوق انسانی، مادی و معنوی تعطیل بردار نیست. دفاع از موجودیت انسانی ما حق ماست. اگر انسانی به ناحق مورد ستم قرار گیرد و نابود گردد، تمامی انسانها نابود گشته اند و اگر کسی از حق انسانی دفاع کند، گویا از حقوق کلیه بشریت دفاع کرده است. پس اولین و مهمترین وظیفه ما تبیین حقوق افراد و دادن خودآگاهی نسبت به حقوق تضییع شده آنان است. این رسالت ماست و اگر این وظیفه انجام نگیرد، تمامی کوشش ها در این راستا محکوم به شکست است. پس باید تمام جامعه را در دفاع از حقوق خودش بسیج کرد.
من این نوید را می دهم که دادن هر هزینه ای در راه دفاع از این حقوق ارزشمند، حتی اگر جان آدمی باشد، بسیار ارزشمند است. تلاش این کمیته نیز در این راستا بسیار ارزشمند است.

پس از آن دکتر مولایی (وکیل دانشجویان بازداشتی پلی تکنیک) به ایراد سخن پرداخت:
با ادای احترام به کسانی که در راه آزادی های مدنی زندگی خود را هزینه می کنند و در این راه گام بر می دارند. دانشجویان بازداشتی پلی تکنیک از نخبگان این جامعه هستند، اما به جای آن که فضایی برای رشد و بالندگی آنان ایجاد کنند، با آنان این گونه ظالمانه برخورد می شود.
سیل بازداشت های اخیر، هر گونه امیدی را برای حرکت های مسالمت آمیز مدنی نا امید کرده است.
حمله به خانه دانشجویان و نقض گسترده حریم شخصی افراد و تضییع حقوق شهروندی به صرف داشتن قدرت، به گونه ای است که شهروندان را بدون هیچ گونه حق و حقوقی چون رعیت های قرون وسطی فرض کرده اند!
در دادگاه انقلاب، به من به عنوان وکیل دانشجویان بازداشتی پلی تکنیک، گفته شده که پرونده در حال طی بررسی های اولیه است. اگر جرمی اتفاق افتاده باشد یک انتقاد مدنی بوده، اگر اینگونه باشد و انتقاد مدنی جرم باشد، من که وکیل هستم هم مجرمم، پس حرف دیگری ندارم!

پس از آن مهندس متوسلی (رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی) به ایراد سخن پرداخت:
همه ما در دفاع از حقوق انسانی و شهروندی کسانی که بر خلاف قانون بازداشت شده اند گرد هم جمع شده ایم، تا با پی گیری جمعی خود زمینه کاهش فشار و دستگیری های خود سر را فراهم کنیم. برای دوستانی که بر خلاف قانون بازداشت شده اند، دعا می کنیم تا با ایمان بیشتر، این اوقات را سپری کنند.
اما نکته مهم آن است که چرا در چند ماهه اخیر این چنین گستاخانه اقدام به بازداشت دانشجویان و فعالین کرده اند؟
کسانی که در مراسم سالگرد اولین نخست وزیر انقلاب، مهندس بازرگان، بازداشت شده اند، فاجعه ای که در پلی تکنیک رخ داد ۷۰ دانشجو بازداشت شدند، چهار دانشجویی که به منزلشان حمله شد و دستگیر شدند. این سیل بازداشت ها به همان دلیل بازداشت های سال ۱۳۸۰ در آستانه انتخابات است. در آن زمان نیز ۸۰ نفر را بی دلیل بازداشت کردند تا در شرایطی خاص و ویژه انتخابات را برگزار کنند، اما با همه این تمهیدات مردم با شور بیشتری انتخابات را به نفع خود رقم زنند، در این زمان نیز همین اتفاق خواهد افتاد!
نکته مهم دیگر آن است که آیا در دانشگاه، با فضای خفقان موجود، چشم انداز توسعه محقق می گردد؟
این اقدامات که در دانشگاهها انجام می شود خلاف اقدامات در جهت توسعه است. توسعه در زمان آزادی عمل و امکان پرسشگری محقق می گردد، نه در فضای خفقان و سرکوب. سرکوب دانشجویان و اساتیدی که می توانند پرچمداران توسعه باشند، برخلاف جشم انداز توسعه است. ولی مردم آگاهانه ایستادگی می کنند، وظیفه ما نیز همبستگی و ایستادگی است تا برنامه توسعه تحقق یابد. من امید دارم که با چنین جمع هایی اقدامات آنان را خنثی کنیم.

پس از آن دکتر توفیقی (از سازمان مجاهدین انقلاب) به ایراد سخن پرداخت:
من به عنوان یک ایرانی تاسف عمیق خود را از اتفاقات اخیر خصوصا فجایع دانشگاه امیرکبیر و بازداشت های خودسرانه اعلام می دارم. من به عنوان یک ایرانی، از خطه کردستان، شاهد فشار های زیاد و احکام بی شمار اعدام صادر شده برای فعالین صنفی، سیاسی و حتی دانشجویی بوده ام.
از سوی دیگر من به عنوان فرزند یک شهید، اظهار تاسف عمیق خود را نسبت به استفاده ابزاری از شهدا در جهت منافع گروهی خاص و درست برعکس آرمان های شهدا اعلام میدارم. آرمان شهدا، استقلال، آزادی و جمهوریتی برآمده از رای مردم است. با اینگونه رفتار، اسطوره هایی که می توانند موجب همبستگی ملی گردند، عاملی برای تفرقه می شوند و با توجه به رویکردی که امروز شاهد آن هستیم و قلب مفاهیم دموکراسی، آزادی و شهدا که بازیچه گشته و بهانه ای برای سرکوب دانشگاه و دانشجویان گشته اند. می گویند برای از بین بردن حقیقتی خوب به آن حمله نکنید، بلکه بد از آن دفاع کنید. امروز از شهدا بد دفاع می شود و به عواملی بر ضد خود تبدیل می شود. به امید آزادی دانشجویان دربند پلی تکنیک و از موضوعیت افتادن این کمیته، که روزی دیگر بازداشت سرخودی نباشد.

پس از آن عیسی سحرخیز (روزنامه نگار) به ایراد سخن پرداخت:
دوستان دستگیر شده ما با زندان رفتن نه تنها چیزی از دست نداده اند بلکه شان و منزلت والایی نزد ما یافته اند. حضور پرشور این جمع گواهی بر این مدعاست. هم چنین حضور در زندان های نظام نیز تجارب ذی قیمتی به آنها می دهد!
اما پیرامون پروژه دفن شهید در دانشگاه پلی تکنیک، این گونه رفتارها با شهدا، در حقیقت صدمه به شهدا و خانواده های آنهاست. در فضایی چون دانشگاه، دفن چند جنازه، که کاش جنازه بودند، بلکه چند تکه استخوان که هر روز بازیچه دست حاکمیت می گردند، تنها برای تصرف دانشگاه به مقاصدی دیگر است. همانطور که در پروژه توقیف فله ای روزنامه ها، همه شاهد بودند که در یک روز قبل از آن واقعه بسیج تجمعی داشت و آنجا فرمان این حرکت صادر شد و روز بعد آن اجرا گردید.
این پروژه ها از برنامه ریزی کلان کشور است، نه وزرا و نه حتی رییس دولت نقش چندانی در آن ندارند، بلکه از جایی مشخص که همگان میدانند کجاست، برای اهدافی خاص چون اثرگذاری بر صحنه انتخابات و ایجاد فضای رعب و وحشت رهبری می شوند.
دکتر حجاریان و مهندس متوسلی که در این جمع حضور دارند، خود گواهی بر این مدعا هستند. با همبستگی هر چه بیشتر میان دانشجویان و کنشگران اجتماعی شرایط بهبود می یابد و هر چه این ارتباط ضعیف تر گردد، ضربه پذیری بیشتر شده و بیشتر آسیب پذیر می گردند. پس باید با همبستگی علیه آنان متحد شویم.

پس از آن نامه تنظیم شده از سوی کمیته پی گیری بازداشت های سرخود، خطاب به هاشمی شاهرودی، برای جمع حاضر قرائت گردید که در آن به تضییع گسترده حقوق دانشجویان، دراویش، کارگران و معلمین بازداشتی اشاره شده بود و خواهان پرهیز از شوهای تبلیغاتی و عمل گرا بودن دستگاه قضایی شده بودند.

پس از آن آقای خادم (عضو جبهه ملی) به ایراد سخن پرداخت:
تنها به ذکر دو نکته اکتفا می کنم: اول اینکه در قرن اخیر ایران زیر سایه سنگین استبداد قرار داشته است و همواره این جنبش های مدنی بوده اند که هزینه پرداخته اند. در عصر حاضر نیز دانشجویان سنگین ترین هزینه ها را متحمل شده اند و خطاب به کلیه گروههای سیاسی می گویم که مبارزه را از این دانشجویان بیاموزند.
نکته دوم اینکه که از سال ۱۳۷۰ با آغاز به کار فعالان حقوق بشر طول مدت دربند بودن زندانیان سیاسی به نحو چشم گیری کاهش یافته است و این ثمره فعالیت این نهادهاست.

پس از آن جلال اقوامی (عضو سازمان حقوق بشر کردستان) با اشاره به فشارهای وارده بر سازمان حقوق بشر کردستان و در بند بودن آقای کبودوند، رییس سازمان به قرائت بیانیه ای پیرامون فجایع اخیر دانشگاه امیرکبیر و بازداشت گسترده دانشجویان پرداخت. در این بیانیه هجوم نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و واکنش خشونت بار به اعتراض مدنی دانشجویان و ضرب و شتم و استفاده از ابزار رزمی و سلاح سرد در مقابل دانشجویان، بازداشت گسترده دانشجویان و ادامه بازداشت غیرقانونی هشت دانشجویان امیرکبیر محکوم گردیده بود.

پس از آن آقای علیجانی (از فعالان ملی مذهبی) به ایراد سخن پرداخت:
روند تحول خواهی در ایران حرکتی دراز مدت است و استقامت و پایدارای فعالین، این مسیر را پیش خواه برد. هفته گذشته در سفری که به مشهد داشتم با خانواه های قصابان و حکیم زاده (دو تن از دانشجویان دربند پلی تکنیک) دیدار داشتم و به راستی که از استقامت ایشان انرژی گرفتم. ما باید از آنان درس بگیریم.
اما پیرامون پروژه دفن شهدا در پلی تکنیک، این حرکت همان قرآن بر سرنیزه کردن معاویه بود و هدف آن ایجاد تقابل و رویایی میان شهدای استقلال و شهدای آزادی (دانشجویان دربند اوین) است.
پیرامون مساله انتخابات باید مطالبه محور برخورد شود، و مهم ترین مطالبه ما برخوردها و بازداشت های سرخود است. کاندیداها بای برنامه خود را برای جلوگیری از چنین بازداشت هایی ارائه دهند. باید مصداقی بحث شود، مصداق آزادی، موکراسی و زنده باد مخالف من کجاست؟ کاندیداها بایستی نظر صریح خود را پیرامون این مساله بیان کنند. هر چند می دانیم دولت پنهان در ایران دهها برابر دولت آشکار قدرت دارد!

پس از آن بابک احمدی (فعال اجتماعی، نویسنده) به ایراد سخن پرداخت:
من به عنوان معلمی که فلسفه درس می دهد، از کانت آموخته ام که موجویت دانشگاه به خاطر حضور دانشجو است و لاغیر.
امروز فرزندان ما در مقابل یک سفسطه بزرگ تاریخی ایستادند، سوء استفاده از کشتگان جنگ! و در این راه آزای خود را از دست اده اند. تصور غلطی که وجود دارد این است که کشتگان جنگ برای ولایت او کشته شده اند! اما دانشجویان در مقابل این تصور غلط ایستادند و به آن نه گفتند، سوال کردند و ایراد گرفتند.
ما باید از آنان درس بگیریم و در مقابل این باورهای غلط بایستیم.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، پس از آن علی سیاسی راد (عضو ادوارتحکیم) به ایراد سخن پرداخت:
قبل از اجرای پروژه دفن شهید در پلی تکنیک، این دوستان که اکنون در زندان به سر می برند، نزد من آمدند و سوالی از من پرسیدند، چرا این زمان، و در این فضای خفقان و فشار، این پروژه تعریف شده است؟
پاسخ من این بود که مشروعیت نظام جمهوری اسلامی امروز دچار بحران مشروعیت شده است.
همینان که امروز خود را ولی و جانشینان خدا بر روی زمین می دانند، به این بحران در ایدئولوژی خود پی برده اند. از سوی دیگر فضای جامعه در مقابل دولت، در حال تقویت است و ما شاهد دو فضای کاملا مجزا و قطبیده شده هستیم و جامعه حقوق خود را می شناسد و می خواهد حقوق نقض شده خود را پس بگیرد.
تا وقتی که نظام با این بحران مواجه است، ناچار به استفاده از سمبل ها برای ترمیم ایدئولو‍ی شکاف یافته خویش است. تا وقتی این بحران حل نشود ما متحمل هزینه ها و بازداشت های بسیار خواهیم بود.
مسئله تکریم شهید نیست، چرا که اگر این بود، چرا اکنون به وضعیت جانبازان و شیمیایی ها و خانواده های شهید آنگونه که باید رسیدگی نمی شود.
پیرامون وضعیت دانشجویان دربند، شکنجه آنها، عدم دسترسی به وکیل، نبود هیئت منصفه در دادگاه که ابتدایی ترین حق زندانیان مطابق قانون اساسی است، از آن محروم می شوند. از دوستان تقاضا دارم که هر گونه حمایتی را به عمل آورند تا دانشجویان بیش از این متحمل هزینه نشوند.

پس از آن مصطفی تاج زاده (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب) به ایراد سخن پرداخت:
این روزها ایران عرصه ظهور توتالیتاریسم است. نظامی گری ای که خواستار ایجاد مناسبات پادگانی در تمام حوزه هاست. تصمیم به پادگانی کردن دانشگاه، فضایی که در آن سلسله مراتبی وجود دارد و همگان باید منتظر امر و نهی از بالا باشند. روسای انتصابی دانشگاه، گیت های امنیتی، یونیفرم پوش کردن دانشجویان، همه و همه سیاست هایی در این راستا هستند. دانشگاه همواره مساله ای لاینحل برای نظام بوده و هر پروژه ای برای تصرف آن پیاده کرده اند.
اما راه مقابله با این توتالیتاریسم چیست؟ ( توتالیتاریسمی که همان تمامیت خواهی نظام شاهنشاهی است فقط مشروبات الکلی از آن حذف شده است)
اول: جداسازی عقیده از حقوق است. پذیرفتن اینکه در یک جمع متکثر با اختلاف عقاید زندگی می کنیم ولی حقوق یکسان داریم. احساس پذیرفته شدن به عنوان یک شهروند در جامعه و بر خورداری از حقوق شهروندی.
دوم: اینکه با طرح موضوعاتی فرعی، قصد به حاشیه راندن موضوع اصلی را دارند. مساله اصلی، تمرکز قدرت است که موجب فساد بیشتر و نقض بیشتر حقوق بشر می گردد. مطرح کردن ارزش های سال ۵۷ برای فراموش کردن ارزشهای سال ۸۷.
اگر بتوانیم از پایین عقاید را از حقوق تمییز دهیم و در بالا قدرت را توزیع کنیم، می توانیم به تحقق حقوق شهروندی و انسانی امیدوار باشیم.

پس از آن عباس عبدی (فعال سیاسی) به ایراد سخن پرداخت:
در سالی هستیم که پلی تکنیک پنجمین دهه تاسیسش را جشن می گیرد. پلی تکنیک از ابتدای تاسیسش دارای جریان سیاسی قوی بود، مهندس سمیعی و مکرمی که خود در این جمع حضور دارند، شاهدان وقایع پلی تکنیک از اولین سالها بوده اند. وقتی مهندس سمیعی اعتصاب غذای مشهور سال ۴۰ و ۴۱ را به راه انداخت، رییس وقت دانشگاه شخصا برای اعتصاب کنندگان غذا می آورد. روسای پیشین دانشگاه همواره در کنار دانشجویان و حامی آنها بودند اما رییس کنونی دانشگاه خود عامل برخورد و فشار بر دانشجویان است به طوری که اکنون قصد اخراج سه دانشجوی فعال دانشگاه آقایان احسان منصوری، مجید توکلی و احمد قصابان را دارد.
پلی تکنیک همواره در طول تاریخ خود شاهد فعالیت اعتراضی دانشجویان از سویی و برخورد حاکمیت از سوی دیگر بوده است. برای مثال در جریان اعتراضات سال ۴۸، ۱۵۰ پلی تکنیکی اخراج و حدود ۶۰ نفر از آنها روانه سربازی شدند. در دهه پنجاه هم این برخوردها و فشارها به همین شکل ادامه داشت. اکنون نیز محدودیت و فشار بر دانشجویان به اشکال مختلف ادامه دارد.

پس از آن مهندس مکرمی (مدیر اجرایی جامعه فارغ التحصیلان پلی تکنیک) به ایراد سخن پرداخت:
در سال ۴۸ هم با هجوم نیروهای نظامی به پلی تکنیک مواجه شدیم که در طی آن ۱۵۰ نفر از دانشجویان از دانشگاه اخراج شدند. از این تعداد ۵۸ نفر مستقیما به سربازی فرستاده شده و بقیه بازداشت شدند. این واقعه مشابه با واقعه ی روز دوشنبه ی پلی تکنیک بود از این نظر که در آن روز هم نیروهای حکومتی با تمام قوا و با ابزار جنگی ۸۰۰ دانشجوی پلی تکنیک را مورد ضرب و شتم قرار دادند. NGO های دانشجویی در حاشیه قرار گرفتند و بدنه آن ها دچار ریزش چشمگیری شد.
ما صراحتا این اتفاق را محکوم می کنیم. پلی تکنیک همواره تاوان پرسشگری خود را داده و ما نیز اکنون از این پرسشگری و دانشجویان پرسشگر پلی تکنیک حمایت می کنیم. جامعه فارغ التحصیلان ریاست کنونی دانشگاه را به رسمیت نمی شناسد.
روز دوشنبه انواع و اقسام افراد از مردم عادی گرفته تا شبه نظامیان و نیروهای اطلاعاتی به راحتی وارد دانشگاه می شدند اما دانشجویان ممنوع الورود بودند. این ها همه نتیجه بی کفایتی و سرسپردگی ریاست انتصابی دانشگاه است. رییس دانشگاه باید در مقابل دانشجویان پاسخگوی اعمال و رفتار خود در دوره مدیریتش باشد و به دلیل بی کفایتی و کارنامه سیاه خود از ریاست دانشگاه استعفا دهد. ما همچنین خواهان مشخص شدن وضعیت سلامت دانشجویان در بند هستیم و امیدواریم در تعطیلات عید فرزندانمان را در کنار خود ببینیم.

پس از آن مادر عباس حکیم زاده (دانشجوی دربند پلی تکنیک و دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت) به ایراد سخن پرداخت:
پدر عباس مبتلا به بیماری قلبی است و به تازگی عمل قلب باز انجام داده است و در این وضعیت ناگهان متوجه شدیم که عباس را بازداشت کرده اند. شبانه به خانه او حمله کردند، قفل در را شکستند و تمام وسایل او و برادرش را بهم ریختند و با خود بردند. مگر جرم عباس چه بود؟… بیش از نمی توانم صحبت کنم…(مادر عباس حکیم زاده نتوانست که به سخنان خود ادامه دهد.)

پس از آن دکتر رضوی فقیه (عضو سابق تحکیم که بلافاصله پس از ورود به ایران بازداشت شده و اکنون ممنوع الخروج است) به ایراد سخن پرداخت:
حقوق بشر اقتضا می کند که فارغ از هرگونه مرزبندی سیاسی از حقوق انسانی و شهروندی افراد دفاع کنیم. اگر روزی قاضی مرتضوی هم متهم ما بود، باید حداقلی از حقوق را برای او در نظر گرفت. من هشت روز در بند عمومی حضور داشتم و در آنجا دیدم که زندانیان غیرسیاسی حتی نسبت به زندانیان سیاسی مظلو ترند. چه بسا که زندانیان سیاسی خود را برای این فشارها و برخوردها آماده کرده اند و دیگر زندانیان خیر. در یک پروسه طولانی با این رفتار شاید شاهد حداقل هایی از حقوق بشر در کشور خود باشیم. من معتقدم طی سی سال اخیر نظام اگر چه توانسته عده زیادی از فعالین را از صحنه حذف کند اما بسیاری از فعالین دگر اندیش هنوز در صحنه حضور دارند و نظام قادر به حذف آنها نیست.
اگر بتوانیم فارغ از دسته بندی های حاکمیت، نقش های خود را به درستی ایفا کنیم در یک ماراتن طولانی شاهد ثمر دادن آن خواهیم بود تا حقوق حداقلی برای مخالفین سیاسی رعایت شود.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، پس از آن یاسر ترکمن (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی پلی تکنیک) به عنوان آخرین سخنران به ایراد سخن پرداخت:
من همواره در زندگی به دو چیز افتخار می کرده ام: ابتدا پلی تکنیکی بودنم و دوم انجمنی بودم. این افتخاری است که هر پلی تکنیکی بدان می بالد. امروز در حالی در این جمع حضور می یابیم که ۸ تن از دوستانمان به جرم منتقد بودن در زندان به سر می برد، ۸ تنی که همه از دوستان نزدیک من بودند، و همه از با اخلاق ترین، باهوش ترین و خوش فکر ترین جوانان این کشور بودند.
پس از پروژه شکست خورده جعل نشریات، و رسوایی حاکمیت، آنان به دنبال چینش پروژه ای جدید برای سرکوب دانشجویان و تصرف پلی تکنیک بودند و پرو‍‍ژه دفن شهدا از سوی حاکمیت در پلی تکنیک کلید خورد. اهداف شوم این پروژه، پادگانی و قبرستانی کردن فضای دانشگاه و باز کردن راه ورود عناصر حاکمیت به دانشگاه بود. سهمیه ۴۰ درصدی بسیج برای آزمون ورودی دانشگاهها، تصفیه اساتید، ستاره دار کردن دانشجویان و… همه و همه حرکت هایی در راستای پروژه انقلاب فرهنگی دوم است.
دلیل حضور ما در جلسه کمیته پی گیری بازداشت های خودسرانه، ایجاد تعاملی تنگاتنگ میان دانشجویان و گروهها، احزاب و فعالین عرصه های سیاسی و اجتماعی است. تمام حرف های زیبایی که در این جمع از سوی دوستان زده شد را شنیدیم، اما دیگر زمان حرف زدن نیست، موسم عمل رسیده است و ما خواهان همکاری شما عزیزان تا آزادی یاران دربندمان هستیم.
ما در حالی اینجا جمع شده ایم که مدت هاست از وضعیت جسمی و سلامتی دوستانمان هیچ اطلاعی در دست نداریم. گزارشاتی حاکی از وضعیت نابسامان جسمی مجید توکلی که در اعتصاب غذا، در وضعیت بحرانی به سر می برد به ما رسیده که شدیدا نگران کننده است. انجمن پلی تکنیک نسبت به وضعیت سلامت دانشجویان به حاکمیت هشدار می دهد که هر گونه آسیب جسمی بر دانشجویان پلی تکنیک را بر نمی تابد.
در پایان اعلام می کنم که انجمن اسلامی دانشجویان امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) کاملا قانونی است و تمامی اعضای آن تا آزادی یاران دربندشان از پای نمی نشینند.

در پایان مادر نریمان مصطفوی (دانشجوی پلی تکنیکی دربند) از همراهی و دلجویی کلیه حاضرین تشکر کرد و بیان کرد که مهاجمان امنیتی روز سه شنبه ۶ اسفند به نام ماموران شهرداری به داخل خانه ریختند و با بهم ریختند اموال و ضبط آنان نریمان مصطفوی را با خود بردند.

جلسه با تشکر مجری از جمع حاضر پایان یافت.
لازم به ذکر است که در این جلسه عبدالله نوری، جعفر پناهی، هاشم آغاجری و جمعی از اساتید دانشگاه پلی تکنیک نیز حضور داشتند.