اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۴ اسفند ۱٣٨۷ -  ۱۴ مارس ۲۰۰۹

سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان: در جریان جنگ طولانی مدت ایران و عراق، مناطق تحت سکونت مردم کرد در دو سوی مرزها به میدانگاه اصلی جنگ تبدیل شده بود. از آغاز مخاصمات این دو کشور در سپتامبر ۱۹٨۰ تا پایان درگیری ها در ژوئیه ۱۹٨٨ به فاصله هر سال از ۵ استان جنگ زده در ایران، ۴ استان کردنشین ایلام، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی که درگیر جنگ شده بودند متحمل تلفات جبران ناپذیر انسانی و خسارات مادی و مالی فراوانی شده اند. در طول این جنگ خانمان سوز مناطق شهری و روستایی این استان ها از گلوله باران، بمباران و تخریب و ویرانگری در امان نماند و ده ها هزار نفر از اهالی بی دفاع این استان ها کشته، مجروح و آواره و قربانی پیامدها و حواشی جنگی فرسایشی و خانمان برانداز گردیدند. علاوه بر این شهرها و مناطقی مثل سردشت در کردستان ایران و حلبچه در کردستان عراق به میدانی تبدیل شدند برای آزمایش جنگ افزارهای غیرمتعارف و تسلیحات کشتار جمعی.
شهر کوچک حلبچه با آنکه شهری غیرنظامی و بی دفاع بود به میدانگاه آزمایش اسلحه های شیمیایی بدل شده بود که طی آن هزاران نفر از اهالی شهر اعم از زن و مرد، پیر و جوان، کودک و نوزاد شیرخواره قربانی برتری جویی های اربابان جنگی و قدرت سالاران گردیدند. با آنکه گفته می شد به دلیل نفوذ برخی نیروهای ایرانی در حلبچه، آن شهر توسط نیروهای عراقی بمباران شده اما طرفین جنگ همدیگر را متهم به بمباران شیمیایی کردند که در این ارتباط سازمان ملل متحد و دبیرکل وقت آن سازمان هیئت هایی واقعیت یاب برای تحقیق درباره ادعاهای طرفین جنگ در مورد کاربرد سلاح های شیمیایی به منطقه و دیگر مناطق جنگی اعزام نموده و در فاصله مارس ۱۹٨۴ و اوت ۱۹٨٨ هیئت هایی از مناطق جنگ زده کردنشین و دیگر مناطق جنگی، بازدید به عمل آورده و گزارش هایی تهیه کردند که این گزارش ها حکایت از آن داشتند که از اسلحه شیمیایی در سطحی گسترده استفاده شده است. در این باره شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل متحد با اکتفا نمودن به محکوم کردن لفظی کاربرد این قبیل سلاح ها و موارد دیگر نقض قوانین انسان دوستانه، از طرفین جنگ درخواست کرده اند تا مفاد پروتکل ۱۹۵۲ ژنو برعلیه استفاده از گازهای سمی و سلاح های میکروبی را در آینده رعایت کنند.
و اما امروز با گذشت چند دهه از فاجعه دهشتناک و غم انگیز بمباران شیمیایی شهر بی دفاع حلبچه به طور قطع وجدان های بیدار نمی توانند هولناک بودن آن جنایت عظیم را به فراموشی بسپارند. بدون تردید سهل انگاری و یا مواضع رئیس سازمان های بین المللی نسبت به آن جنایت ضدبشری از یاد نمی رود و بی شک وجدان عمومی جامعه کرد نیز پدیدآورندگان زمینه های این کشتار جمعی را نخواهند بخشید.
ما و سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بر این باوریم که آنچه در حلبچه اتفاق افتاد حاصل ددمنشی های غیرقابل تصور جنگ خواهان و یک کشتار جمعی عظیم انسانی بوده که با گذشت دهه ها از وقوع آن، وجدان بشریت هنوز از یادآوری آن دچار شوک و اندوه می شود. جنایات انجام شده علیه مردم بی دفاع کرد در حلبچه و سردشت، امروز در شمول صلاحیت دادگاه کیفری بین المللی قرار می گیرد. کشتار مردم حلبچه طبق قوانین و حقوق بین المللی تحت عناوین جنایات علیه بشریت، نسل کشی، کشتار جمعی و جنایت های جنگی در شمول قانون دادگاه کیفری بین المللی قرار دارد. اما این دادگاه که در ژوییه۱۹۹٨ اساسنامه آن تصویب و در سال ۲۰۰۲ آغاز به فعالیت نموده قوانینش عطف به ماسبق نمی شود و کسانی که قبل از لازم الاجرا شدن الزامات این دادگاه مرتکب اعمال مجرمانه شده اند مورد پیگیرد قرار نمی گیرند و البته این جای تاسف است، اما امید است از این پس دیوان کیفری بین المللی نسبت به مجرمانی که با سوءاستفاده از قدرت و قرار گرفتن در صدر حاکمیت مرتکب جنایات ضدبشری و آفریدن فجایعی چون فاجعه هولناک حلبچه می شوند، با شدت عمل برخورد نماید. امید است که دیوان کیفری بین المللی جنایت آفرینان دارفور سودان، لیبریا، کنیا و بوسینا و هرجای دیگر و نیز آنانی که مرتکب جنایات دیگر بر ضدبشریت شده و یا می شوند تحت تعقیب قرار داده و به محاکمه بکشاند، تا با مجازات این جنایتکاران وجدان های جهانی دیگر شاهد تکرار خلق فجایعی چون حلبچه و سردشت و قارنا و قاتلان در کردستان و تکرار جنایات علیه بشریت، در هیچ کجای جهان نباشند.

تهران- زندان اوین ۲٣ اسفند ۱٣٨۷/ ۱٣ مارس ۲۰۰۹
محمدصدیق کبودوند رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان