• بانو خالخاص لطف الله‌ نژادیان مادر گرامی جانباختگان راه‌ آزادی: دکتر فتح الله‌ ، یدالله‌ و حسین لطف الله‌ نژادیان و مادربزرگ جانباخته‌ حبیب لطف اللهی در روز یکشنبه ۲۳ فروردین در شهر سنندج به‌ علت عارضه‌ قلبی در سن هشتاد سالگی در گذشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۶ فروردين ۱٣٨٨ -  ۱۵ آوريل ۲۰۰۹

با نهایت اندوه‌ به‌ اطلاع عموم می رسانیم
که‌ بانو خالخاص لطف الله‌ نژادیان مادر گرامی جانباختگان راه‌ آزادی: دکتر فتح الله‌ ، یدالله‌ و حسین لطف الله‌ نژادیان و مادربزرگ جانباخته‌ حبیب لطف اللهی در روز یکشنبه 23 فروردین در شهر سنندج به‌ علت عارضه‌ قلبی در سن هشتاد سالگی در گذشت.
بانو خالخاص که‌ بیشتر مردم او را دایه‌ خاله‌ خطاب می کردند در چهل سال گذشته‌ همواره‌ و همدوش با فرزندانش بطور خستگی ناپذیر در هر دو رژیم سلطنتی و جمهوری اسلامی بر علیه‌ ظلم و ستم و برقراری عدالت اجتماعی مبارزه‌ کرد.
سیمای مهربان و روحیه‌ انقلابی او در همگامی با فرزندانش باعث شده‌ بود منزل دایه‌ خاله‌ همیشه‌ در دوران قبل و بعد از قیام پذیرای بسیاری از مبارزان شهر و رهبران جنبش مقاومت کردستان همچون جان باختگان راه‌ آزادی صدیق کمانگر، سید ایوب نبوی، بهروز سلیمانی و بسیاری دیگر از این رهبران مردمی باشد.
او که‌ خود در خانواده‌ای زحمتکش به‌ دنیا آمده‌ بود، درد و رنج مردم را از نزدیک می شناخت و هر چه‌ بر زبان می آورد به‌ آن اعتقاد داشت.
به‌ شهادت هم تبعیدیها و هم بندیهایش تهدیدات، زندان، تبعید و سلول های انفرادی هم نتوانست کوچکترین تأثیری بر روحیه‌ی والای او داشته‌ باشد.
شخصیت اعتراضی و افشاگرانه‌ دایه‌ خاله‌ در سالهای خفقان و سرکوب در بین مردم سنندج زبانزد همه‌ بود.
او بدونه‌ هیچ ملاحظه‌ و محافظه‌ کاری به‌ افشاگری و تبلیغ بر علیه‌ وضع موجود می پرداخت و هر گاه‌ می شنید که‌ یک زندانی سیاسی از زندان آزاد شده‌ است بدون‌ اینکه‌ او را بشناسد با دسته‌ ای گل به‌ دیدنش می رفت.
حضور دایه‌ خاله‌ در مراسم سوگواری جانباختگان و اعدام شدگان مایه‌ همبستگی خانواده‌ ها و تسلی بازماندگان و بالا رفتن روحیه‌ آنها می شد.
دایه‌ خاله‌ را هر گاه‌ برای بازجویی به‌ سپاه‌ پاسداران و اداره‌ اطلاعات می بردند همیشه‌ از موضع خود و فرزندانش در دفاع از مردم می پرداخت و با زبان ساده‌ خطاب به‌ مزدوران می گفت:
تمام اعتراضات مردم در ناعدالتی حکومت شماست. انسانهای که‌ شما آنها را ضدانقلاب می نامید فرزندان این مردم هستند همه‌ با سواد، روشنفکر و بیشترشان مقام و منصبی داشته‌اند و به‌ خاطر منفعت شخصی به‌ کوه‌ نرفته‌ اند و اگر حکومت شماها به‌ آنها فرصت می داد هر کدام می توانستند شهری را اداره‌ کنند. ولی آیا اینچنین کرده‌اید؟ شماها در عوض شهرها را ویران کردید، شبانه‌ مثل راهزنان به‌ منازلمان حمله‌ کردی اموالمان را به‌ غارت بردی، فرزندانمان را گرفتی و اعدام کردید و حتێ به‌ سنگ قبرهایشان هم رحم نکردی. این است عدالت اسلامی شما؟
در یکی از روزهای پاییز سال 1360 هنگامی که‌ نیروهای دولتی در منطقه‌ اطراف سنندج در درگیری با نیروهای پیشمرگ شکست خورده‌ و چند اسیر بجای گذاشته‌ بودند، مزدوران سپاه‌ و جاشهای محلی به‌ سرکردگی حاجی میکائیل نشور از محبوبیتی که‌ دایه‌ خاله‌ در میان پیشمرگان داشت استفاده‌ کرده‌ و او را در منزلش دستگیر و بعنوان اسیر به‌ منطقه‌ درگیری بردند و با تهدید از او خواسته‌ بودند که‌ از پیشمرگان بخواهد اسیرانشان را آزاد کنند.
هنگامی که ‌دایه‌ خاله‌ با پیشمرگان روبرو می شود خطاب به‌ آنها می گوید غم من را نخوری من عمر خود را کرده‌ ام، شماها هر چه‌ را به‌ صلاح می دانی آنجام دهید. و همین موضع قاطع دایه‌ خاله‌ باعث می شود که‌ توطئه‌ مزدوران نقش بر آب شود.
دایه‌ خاله‌ متأسفانه‌ در سالهای آخر عمرش به‌ علت عارضه‌ قلبی و فشارهای روحی دچار فراموشی شد و در 23 فروردین قلب مهربانش از تپش باز ایستاد و نامش در تاریخ مبارزات رهایی بخش مردم کردستان به‌ ثبت رسید.
یادش برای همیشه‌ گرمی باد.
ضمنأ برای گرامی داشت یاد عزیز دایه‌ خاله‌ مراسمی در لندن برگزار می شود.
شرکت دوستان و آشنایان مایه‌ تسلێ بازماندگان خواهد بود.
آدرس:
45 Queens Walk
Ealing
W5   1 T N
London
زمان:یکشنبه‌ 19 آوریل ساعت : 15: تا 18
   
تلفن برای اطلاعات بیشتر Tel:0044    79 30 14 44 09
از طرف جمعی از دوستان