اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣۰ فروردين ۱٣٨٨ -  ۱۹ آوريل ۲۰۰۹

به افکار عمومی؛
سالهای متمادی است که در ایران خلق‌های فارس، آذری، کرد، بلوچ و عرب با هم زندگی کرده و موزائیکی فرهنگی ـ اجتماعی مختلط را بوجود آورده‌اند. اما تا کنون از طرف حکومت‌های مرکزی به رسمیت شناخته نشده و یا در صورت برسمیت شناختن نیز از حقوق شهروندی آزاد، برابر و دموکراتیک برخوردار نبوده و به زعم خود تعاریفی از مسئله خلق‌ها داشته‌اند و همیشه با ظلم و زور و حتی انکار و خطر از بین رفتن و در انزوا قرار گرفتن روبرو گشته‌اند. این روند سیاسی هم اکنون نیز توسط جمهوری اسلامی به شیوه‌های گوناگون ادامه دارد.
جمهوری اسلامی بدنبال انقلابی مردمی علیه نظام شاهنشاهی بر سر کار آمد، بدون به رسمیت شناختن حقوق خلق‌ها و اقلیت‌ها در ایران و برقراری آزادیها و با اعمال فشارهای گسترده‌ علیه عقاید خلق‌ها، نظامی مغایر با اهداف انقلاب را برقرار ساخت. جمهوری اسلامی ایران بعد از انقلاب مردمی ۵۷ نتوانست نماینده خواسته‌های دموکراتیک خلق‌های ایران را که خود در انقلاب مشارکت نموده بودند، باشد. در حالی که آن انقلاب مختص به یک اقلیت و یا یک خلق و مذهب نبوده، بلکه تمام خلق‌ها، جنبش‌های سیاسی، مذهبی و اقشار مختلف جامعه در آن شرکت نموده‌اند. اما با تمام اینها انقلاب بعد از مدت کوتاهی به انحصار یک تفکر و اقلیت صرفا مذهبی درآمده و بتدریج دیگر خلق‌ها، افکار سیاسی و عقاید مذهبی با سرکوب‌گری رژیم به انزوا کشیده شد. با وجود دوره‌های مختلف ریاست جمهوری تحت نام‌ها و شعارهای تبلیغاتی اعم از دولت سازندگی، توسعه، اصلاحات و... نتوانستند از این سیاست‌های حاکم گذار نموده و خود به مجریان این سیاست‌ها مبدل شدند و بخصوص در کردستان تحت شعارهای مختلف مبارزه با کفر و اشرار و... کردستان را از تمامی شرایط معمولی و همه‌جانبه محروم و منزوی کرده و از پروژه‌های دولتی و حکومتی تنها این برچسپها بجا مانده‌اند و حکومت و دولت مکمل همدیگر گشته و هیچ یک از کاندیداهای ریاست جمهوری نتوانستند این شرایط را بهبود بخشند.
در این راستا کاندیداها و نامزدهایی که توانستند از فیلتر‌های انتخاباتی گذار نمایند، خود وابسته به رژیم و صاحب همان خط‌مشی بوده‌اند. نهایتا بصورت انتصابی به صحنه سیاست وارد شدند. این سیاست‌ها ـ که عده‌ای با افکار مذهبی خاص و برگرفته از اقلیتی در کل ایران ترویج داده‌اند‌ـ سبب گردید که خلق‌ها حق تعیین سرنوشت خویش را نداشته باشند. از طرف دیگر خلق‌ها، اتنیک‌ها و اقلیت‌های مذهبی موجود در ایران تاکنون نتوانسته‌اند که با شرایط موجود در قانون اساسی و قوانین استصوابی انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدایی را به صحنه بیاورند. این سیاست‌ها سبب شده است که مشکلات موجود در ایران اعم از برسمیت شناختن اقلیت‌ها، توسعه اقتصادی در تمام مناطق، آزادی بیان و فکر و غیره، بجای حل، به بحرانی‌تر کردن این مشکلات بیانجامد.
با توجه به تغییرات سیاسی موجود در ایران، بخصوص در خاورمیانه و روند سیاست کنونی در ایران که موجب بحران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گشته، در نتیجه نارضایتی از این روند سیاسی از طرف جوامع بین‌المللی و از همه مهمتر خلق‌ها و ذهنیت‌های موجود در ایران، جمهوری اسلامی با دو راه روبرو شده‌ است. یا در پیش گرفتن سیاستی دموکراتیک و صلح‌آمیز در قبال مشکلات کنونی و یا اصرار بر سیاست کنونی که به نتایج از قبل تعیین شده می‌انجامد. لذا این انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند برای ایران افقی سیاسی و امیدوار کننده در صورت گذار و تغییرات همه جانبه به همراه داشته باشد.
بنابراین و با توجه به سیاست‌های موجود که در آن مطالبات خلق‌های ایران بدون پاسخ گذاشته می‌شود، نتیجتا حق تعیین سرنوشت به دست قشری خاص افتاده است و حزب حیات آزاد کردستان PJAK در راستای دست‌یابی به حقوق دموکراتیک خلق‌ها و فراهم نمودن زندگی مسالمت‌آمیز، دست به مبارزه و فعالیت زده است. PJAK با توجه به اصول حزبی و خط‌مشی خویش و اعتقاد به تغییر و تحول، فعالیت خویش را برای فراهم نمودن زمینه و برقراری دموکراسی در صورت انتخابات آزاد به جای انتصاب با فراهم شدن شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و در صورت بوجود آوردن جوی آزاد انتخاباتی که در راستای حل مشکلات کنونی باشد، مشروعیت این انتخابات را قبول خواهد کرد. PJAK سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک را راه‌حل معقول مسئله، آزادی خلق‌ها و ایجاد دموکراسی حقیقی می‌داند و در این راستا در ایران و شرق کردستان تلاش می‌نماید. همچنین در این راستا PJAK خواسته‌ها و مطالبات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خویش را مطرح می‌نماید:
۱. حل مسائل اتنیکی و قومی از نظر سیاسی، فرهنگی، مذهبی و زبانی و در رأس آن مسئله کرد و احتراز از هرگونه عوامفریبی در این باب.
۲. برسمیت شناختن مدیریت ذاتی خلق‌ها و خلق کرد با توسل به ضمانت‌های قانونی.
٣. آزادی احزاب سیاسی و عقاید فکری و مذهبی و تغییرات لازم در این جهت در قانون اساسی.
۴. حق آزادی بیان، فکر و اندیشه، عقاید مذهبی، لغو هر گونه ممنوعیت سیاسی، لغو اعدام، هر گونه شکنجه فکری ـ بدنی، سنگسار و قصاص.
۵. اجرای عملی اصل ۱۵ قانون اساسی، آموزش به زبان مادری در مدارس و سطوح بالاتر برای تمام خلق‌های ایران، بخصوص خلق ‌کرد.
۶. رعایت حقوق بشر در چهارچوب قوانین و نرم‌های متعارف بین‌المللی و تاسیس وزارت حقوق بشر در ایران برای نظارت بر امورات مربوطه.
۷. مخالفت با بکاربردن سلاح‌های کشتارجمعی از جمله سلاح هسته‌ای در ایران و در سطح جهانی.
٨. ایجاد زمینه برای مشارکت زنان و جوانان با جوهر ذاتی خویش و مشارکت آزادانه در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، حق جایگیری و نامزد شدن برای پست‌های دولتی، خصوصا برای زنان.
۹. رعایت حقوق شهروندی و عدم دخالت در زندگی خصوصی افراد جامعه و خلق‌ها، آزادی و اصول مذهبی و اعتقادی و آداب و رسوم قومیت‌ها و اتنیک‌ها و گذار از سیاست‌های مبنی بر تفتیش عقاید.
۱۰. آزادی مطبوعاتی و فراهم نمودن زمینه برای رسانه‌های آزاد و رفع هرگونه سانسور و تصویب قانون ویژه مبتنی بر حمایت از حقوق رسانه‌ها.
۱۱. منحل نمودن نهاد‌های ویژه‌ی حکومتی که با ایجاد فشار و رعب در جامعه، سلامت روانی جامعه را به مخاطره می‌اندازند.
۱۲. حذف مفاهیم کاذبی که طی آن برخی مناطق محروم منطقه جنگی تلقی می‌شوند، جهت فراهم نمودن زمینه توسعه سرمایه‌گذاری اقتصادی و فعالیت و رشد فرهنگی، بویژه در کردستان.
۱٣. ایجاد زمینه اشتغال زایی و تلاش برای حل معضل بیکاری و برداشتن محدودیت‌های گزینشی برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، خصوصا کردها و دیگر اقلیت‌های اتنیکی، مذهبی همچون ارمنی و آشوری و بهایی.
۱۴. ایجاد اصلاحاتی در قانون اساسی و قوانین انتخاباتی و لغو نهادهای استصوابی و فرا قانونی نظیر شورای نگهبان.

حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)