• مگر تلاش برای برقراری رابطه با امریکا, کاهش سرکوب جنبش های صنفی, اجتماعی و سیاسی, کاهش کشتار دگراندیشان, آزادی سفر مهاجران و "تبعیدیان" به ایران, بازگذاشتن دست روزنامه نگاران "مهاجر" و تبعیدی نما برای همکاری های دو جانبه و... از دستاوردهای ریاست جمهوری احمدی نژاد نیست؟ پس چرا باید به موسوی و کروبی رای داد؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۰ خرداد ۱٣٨٨ -  ٣۱ می ۲۰۰۹

طنز تاریخ در طنازترین کشور جهان رقم می خورد. کلاه گردان های معرکه انتخابات به ویژه در خارج کشور از معرکه گیر, معرکه تر می شوند. در خارج از کشور تب موسوی و کروبی عده ای از مهاجران و تبعیدیان را به آستانه ی تشنج می کشاند. گویی این تب و تشنج بر رنج جانکاه غربت و ادامه ی مبارزه در تبعید می چربد و می ارزد. در جهان متوهم عده ای زهرا رهنورد, که تا چندی پیش بر روی پرچم امریکا رژه می رفت میشل رهنورد می شود و شوهرش که از زیربار مسولیت دو کشتار بزرگ در میهنمان می گریزد به باراک موسوی بدل می گردد. عده ای در ذهن خویش پروسه دگردیسی کروبی به واسلاو هاول را آغاز می کنند. بسیاری از مهاجران و تبعیدیان اصلاح طلب برای اثبات نظرات شان ساده لوحانه احمدی نژاد تدارکات چی را مسبب همه ی مشگلات معرفی می کنند و سوراخ دعایی به بزرگی ولی فقیه و قانون اساسی حکومت اسلامی را داوطلبانه گم می کنند!
تارنماها و روزنامه های "توده ای" گویی به سال ۱٣۵۹ و ۱٣۶۰ منتشر می شوند. سازمان فداییان اکثریت در اطلاعیه اش در باب انتخابات چنان دوپهلو موضع می گیرد که گویی با دسته ی کوران مادر زاد طرف است و وقتی هواداران اش در ایران بند را آب می دهند و حمایت شان را از موسوی اعلام می کنند با توپ و تشر آن ها را خفه می کند. برخی از کردها که هنور شتک خون رهبران شان بردیوار "میکونوس" بر جاست, مبلغ اصلاح طلبان حکومتی می شوند. تحلیل های تحلیل گران حزب دموکراتیک مردم ایران در حمایت از موسوی رونوشت تحلیل های روزنامه نگاران اصلاح طلب حکومتی در ایران می شود. بسیاری از "آینده نگران" آینده را در افکار شیخ جستجو می کنند. برخی از اعضای اتحاد جمهوریخواهان ایران این اتحاد را "اتحاد جمهوری اسلامی خواهان ایران" می پندارند. تارنماها و مقاله های روزنامه نگاران دوجانبه, در حمایت از موسوی و کروبی از تارنماها و روزنامه نگاران اصلاح طلب حکومتی در ایران پیشی می گیرند. محققی که "پرویز ثابتی" را شخصیت نامدار تاریح ایران معرفی کرده است و آن را کنار مصدق نشانده, مبلغ شرکت در انتخابات می شود. نمایش نویس تبعیدی مردم را به شرکت در نمایش انتخابات تشویق و ترغیب می کند. زندانی سیاسی ای که از بازمانده گان کشتار بزرگ سال ۶۷ است, و به وقت اش بر آن می بالد و می نازد, برای قاتلان یاران اش هورا می کشد. بی بی سی, به ویژه بخش های فارسی اش مستقیم و غیر مستقیم بزرگترین دستگاه تبلیغاتی رژیم برای شرکت در انتخابات و تحقق خواست ولی فقیه در راه "مشروعیت" حکومت اسلامی, می شود و...
و بدینگونه تب موسوی و کروبی تشنجی سیاسی میان اصلاح طلبان خارج از کشور بر پا کرده است.
من اما به عنوان یک ایرانی تبعیدی به چند دلیل ساده به آقای احمدی نژاد رای می دهم:
۱- هیچ رییس جمهوری به اندازه ی ایشان برای برقراری رابطه عادلانه با امریکا تلاش نکرده است. بر اساس تحلیل های اصلاح طلبان خارج از کشور ادامه ی این تلاش ها می تواند بر روند پیشرفت و تحقق دموکراسی در ایران نقشی سازنده ایفا کند, پس تردیدی بر جای نمی ماند که هیچ رییس جمهوری به اندازه ی احمدی نژاد برای پیشرفت و تحقق دموکراسی در ایران تلاش نکرده است!
۲- با توجه به بحران اقتصادی ای که همه جا گیر شده است, از آغاز برقراری این حکومت نابهنگام و ارتجاعی تا به امروز, در هیچ دوره ای وضعیت اقتصادی اکثریت مردم ایران در مقایسه با دوره های پیشین به این خوبی نبوده است.
٣- در هیچ دوره ای سرکوب جنبش های سیاسی و اجتماعی به اندازه ی دوران ریاست جمهوری ایشان کاهش نداشته است.
۴- در دوران ریاست جمهوری ایشان شاهد کشتارهای بزرگ از دگراندیشان و روشنفکران نبودیم.
۵- در هیچ دوره ای کمیت زندانیان سیاسی در ایران به این کمی نبوده است.
۶- در هیچ دوره ای مهاجران و تبعیدیان به راحتی و سهولت دوره ی ریاست جمهوری احمدی نژاد آزادانه به ایران رفت و آمد نکرده اند, و ناهار بازار کسب و کارشان اینگونه پررونق نبوده است.
۷- در هیچ دوره ای به اندازه ی دوره ی ایشان روزنامه نگاران مهاجر و "تبعیدی" ی دو جانبه, همزمان مقاله ها و نطرات شان را در خارج و داخل کشور منتشر نکرده اند.
و...
آری, اگر قرار شود در این معرکه و نمایش شرکت کنم, علیرغم ابتلای آقای احمدی نژاد به "هذیان گویی و توهم" به ایشان, که صاف و پوست کنده نماد و تجلی راستین حکومت ارتجاعی اسلامی ست, رای خواهم داد!