اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۴ فروردين ۱٣٨۵ -  ٣ آوريل ۲۰۰۶

اينروزها به نظر می رسد که کشورهای غربی بر سر بحران هسته ای جمهوری اسلامي، اين حکومت را تحت فشار گذاشته اند که دست از برنامه های هسته ای خود بردارد تا مجازاتهای اقتصادی که خود غربی ها و به خصوص اروپايی ها متقابلا از آن ضرر خواهند ديد را در مورد ايران اعمال نکنند. از ديگر سو حکومتهای غربی مدام ادعا می کنند که مساله حقوق بشر و دموکراسی در ايران يکی ديگر از مسايلی است که آنها همواره در مذاکرات با دولت جمهوری اسلامی مد نظر دارند و به آن توجه می کنند و در پيگيری آن توسط حکومت ايران اصرار می ورزند.
حال با اين اوصاف، شنيدن خبر ويزا ندادن کشورهای آلمان و کانادا که از منتقدان ايران در غرب بدليل رعايت نشدن حقوق بشر و روال انتخابات دموکراتيک در ايران هستند ، به آقايان مهندس عزت الله سحابی و دکتر محمد ملکي، دو فعال سياسی منتقد و مخالف شناخته شده در ايران، در ماههای اخير و در فاصله زمانی نزديک به هم، بار ديگر نشانه ای نااميدکننده از مناسبات حاکم در جهان سياست را ارايه می دهد.
از آنجا که دليل قانونی عدم صدور ويزا از طرف کشورهای غربي، شامل مواردی مشخص است، فقط دليل نگرانی عدم بازگشت از کشورهای مزبور، می تواند جهت رد کردن درخواست ويزای اين اشخاص در نظر گرفته شده باشد، مگر آنکه دستورات خاص و ذکر نشده در موارد قانونی مشخص، از صدور ويزا برای ايشان ممانعت بعمل آورده باشد.
اگر از تحليل های مبتنی بر زد و بند های پنهانی مابين دولت های غربی و حکومت ايران در مواجهه با اين چنين رويدادی صرفنظر کنيم، فرض شبهه عدم بازگشت اين دو فعال سياسی که هر دو در دهه هشتم عمر خويش بسر می برند و در سخت ترين سالهای فعاليت سياسی در ايران با تحمل شکنجه و زندان، ماندن و مبارزه در کشور را به رفتن از آن ترجيح داده اند، از طرف سفارتخانه های کشورهای آلمان و کانادا بسيار مضحک به نظر می آيد. از سوی ديگر با فرض محال اينکه هر دو اين افراد قصد ماندن و عدم بازگشت از کشورهای فوق الذکر را داشته باشند، باز هم بايد موجب امتنان و خوشوقتی اين کشورها در ميزبانی از مخالفان و منتقدان مسالمت آميز حکومت جمهوری اسلامی ايران گردد، زيرا که به طور واضح و بنا بر اظهار خود اين کشورها حقوق اين مخالفان و فعالان سياسی مانند آنها در ايران شديدا نقض شده و می شود و در نتيجه کشورهای مذکور که مدعی حمايت از حقوق بشر و فعاليتهای دموکراتيک و آزاديخواهانه در ايران می باشند، بايد از حضور اين افراد در کشورشان استقبال نمايند.
ذکر اين نکته نيز ضروری است که دليل آوردنِ عدم اطلاع و شناخت سفارتخانه های کشورهای غربی در ايران، از فعالان سياسی تا اين حد شناخته شده نيز عذری بدتر از گناه برای اين دولتها می باشد، زيرا در حاليکه اين روزها تمامی حساسيت مقامات دولتی و رسانه های غربی بر روی ايران و بحرانهای مختلف مرتبط با آن مانند مسايل هسته ای، مسايل حقوق بشر و … قرار دارد، بی اطلاعی سفارتخانه های اين کشورها از مسايل و مبارزات سياسی داخل ايران و فعالان سياسی بارز آن، نشانه ای از صرف اهميت منافع اقتصادی اين کشورها در ايران و شعاری بودن ادعاهای مطروحه درباره مسايل حقوق بشر و دموکراسی توسط آنان می باشد.
به هر حال اين رويداد و موارد مشابه بايد مورد توجه فعالين حقوق بشر در اروپا و آمريکا و مهمتر از آن افکار عمومی اروپا و کانادا قرار گيرد و برای يکبار ديگر و هزارمين بار اين نکته به دولتمردان غربی گوشزد شود که تا زمانيکه کانون توجه واقعی و فشارهای بين المللی بر مسايل حقوق بشر و استقرار دموکراسی و توجه ويژه به فعالان سياسی داخل ايران و حمايت معنوی از حقوق سياسی و مبارزاتی آنها در برابر حکومت ايران قرار نگيرد، رسيدن به خواسته ها و منافع آنها اگر چه در کوتاه مدت ممکن است با معاملات پنهانی تامين گردد، ليکن در دراز مدت به تهديدی ديگر برای آنان تبديل می شود و موجب بدبينی بيش از پيش افکار عمومی اين کشور به آنها خواهد گرديد.
 
ammarmaleki@yahoo.com