• دیشب در رابطه با مناظره و جر و بحث انتخاباتی مابین موسوی و احمدی نژاد، پیروز جریان انتخابات، مردم ایران شدند. زیر فشار مطالبات جامعه برای اولین بار از دهان مسئولان فعلی و سابق کشور انتقادات شدیدی نسبت به یکدیگر شنیده شد... جامعه تشنه حقیقت است و میخواهد بداند که ۲۸ سال گذشته تحت نظام ولایت مطلقه بر کشور او چه گذشته است و چرا در این وضعیت فلاکت بار و اسف انگیز بسر میبرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ خرداد ۱٣٨٨ -  ۴ ژوئن ۲۰۰۹

۴ نامزد ریاست جمهوری منتصب شورای نگهبان وارد مرحله آخر فعالیت سیاسی خود شده اند. مناظره تلویزیونی احمدی نژاد و میر حسین موسوی، نقطه عطف برخوردهای سیاسی پیش از انتخابات ریاست جمهوری شد. احمدی نژاد دوران سیاه موسوی را بیاد او آورد و آشکارا در چند نوبت به رهبری هاشمی رفسنجانی در مخالفت با دولت اش اشاره نمود. او با اسم بردن از رفسنجانی و فرزندانش، کرباسچی و خانواده اش و ناطق نوری و فرزندش، رنگ دیگری به جریان این انتخابات داد. موسوی نیز ترجیح داد بجای دادن برنامه ای روشن به شمردن خطاهای فاحش دولت احمدی نژاد در سیاست خارجی و داخلی و عدم کفایت او در مدیریت کشور بپردازد. دیشب در رابطه با مناظره و جر و بحث انتخاباتی مابین موسوی و احمدی نژاد، پیروز جریان انتخابات، مردم ایران شدند. زیر فشار مطالبات جامعه برای اولین بار از دهان مسئولان فعلی و سابق کشور انتقادات شدیدی نسبت به یکدیگر شنیده شد. برای کسب رای دیگر کافی نیست که انواع و اقسام بیانیه های حقوق شهروندی داده شود. جامعه تشنه حقیقت است و میخواهد بداند که ۲٨ سال گذشته تحت نظام ولایت مطلقه بر کشور او چه گذشته است و چرا در این وضعیت فلاکت بار و اسف انگیز بسر میبرد. افشاگریهای مناظره دیشب برای مردم، گواه و شاهد زنده و آشکار گوشه ای از پرده پایین افتاد ه ای است از طرز رفتار و گفتار و کردار رژیمی که دیگر نمیتوان آن پرده را بالا برد و روند حکومتی این رژیم را پنهان نمود. در نگاه اول، برنده اصلی مناظره دیشب، غایب این انتخابات، کسی است که از پشت پرده عمل میکند. این غایب در مناظره، رهبر کشور، سیدعلی خامنه ای است که در بالا نشسته و هیچکس نمی تواند کوچکترین انتقادی به او بکند. او از دید همه کاندیدا ها در جایگاه مقدسی قرار دارد که خط قرمزش را باید رعایت کرد! هر دو کاندیدا در مناظره، به قول خودشان هر "حرمتی" را شکستند بجز "حرمت" خمینی و خامنه ای. اما انتقاد این دو نفر به ۲٨ سال، یعنی یکی به ۲۴ سال و دیگری به ۴ سال اخیر، با متهم کردن سران نظام، غیرمستقیم زیر سوال بردن رهبری خمینی و خامنه ای است. افشاگریهای دو طرف این سئوال را به ذهن می آورد که خمینی و خامنه ای، ۲٨ سال چه میکردند که اینهمه فساد و خرابی در زیر نگاه آنها بوجود آمد و اصولا نقش آنها در این بیلان سیاه چیست؟ دیگر امروز خامنه ای نمیتواند بی تفاوت باشد وقتی به استوانه نظام (تعبیر او از هاشمی رفسنجانی) و حتا به رئیس کل بازرسی اش (ناطق نوری) در افشاگری ها اتهام مالی بزرگ وارد میشود.
خامنه ای که در اصل همانند رهبر قبلی، خمینی، مسئول اول کلیه فسادها، جنایتها و خیانتها و ناهنجاریهای کشور است و در راس خیمه استبداد دینی خانمانسوز قرار دارد. او که ۲۰ سال پیش با جعل نامه و بصورت غیرقانونی به کمک هاشمی رفسنجانی و شرکاء، بر اریکه قدرت تکیه زد و رهبری خود را با گناه اولیه تقلب آغاز نمود، سعی دارد که برنده اصلی این انتخابات باشد. او حتا ممکن است هر کس را قربانی کند، همانطور که شاه هویدا را قربانی کرد. او میتواند احمدی نژاد و یا رفسنجانی را قربانی کند تا پیروز این نمایش بزرگ باشد. مگر خمینی نگفت من عهد اخوتی با کسی نبسته ام؟ اما همانطور که شاه نتوانست با استفاده از برخی از اطرافیانش و قربانی کردن برخی دیگر به هدف خود برسد، او نیز نخواهد نتوانست بر عمر قدرت خود بیفزاید. شکست او محتوم است ودیگر نوبت اوست که از طرف خود مسئولان زیر بار انتقادهای شدید برود. اما زمان شکست او بستگی به حرکت مردم ایران دارد. اگر اصلاح طلبان بخاطر مصالح و منافع فردی و وابستگیهای رنگارنگشان به قدرت گذشته و حال، موضع رعایت رهبر و التزام به ولایت فقیه را برگزیده اند و خود را در ضعف مفرط قرار داده اند و چنان خود را به حداقلها راضی کرده اند که حتا اگر به قدرت هم برسند نخواهند توانست کاری در راه مردم پیش ببرند، مخالفان راستین این نظام با تاکید بر مطالبات اصلی مردم برای احقاق حق حاکمیت و حقوق ملی، نباید لحظه ای و ذره ای ملاحظه رهبری این نظام و ایدئولوژی ورشکسته اش را بکنند. درخواست و مطالبه اصلی، یعنی حذف ولایت فقیه و استقرار جمهوری به معنی واقعی باید بیش از پیش در صدر برنامه های مخالفان دمکرات قرار گیرد. در اینصورت مخالفان خواهند توانست بغض گیر کرده در گلوی مردم را بترکانند و با پیوند دادن جنبشهای مختلف مردم، راه را برای حرکت عمومی و سازماندهی حرکت اعتراضی هموار سازند. در اینصورت پیروز اصلی نمایش انتخابات مردم و مخالفان مستقل و آزادیخواه خواهند بود. اصرار بر ایستادگی بر اصول مردمسالاری و دفاع از حقوق بشر حتا حقوق مخالفان، دخالت ندادن قدرتهای خارجی در امور داخلی ایران و پرده دریدن از استبدادی که بنام دین با همه چیز این میهن و مردم بازی میکند، شرط این پیروزی است.