• در کشوری که یک آدم بی دفاع دزد را که از سر بدبختی چیزی دزدیده تا شکمش را سیر کند، می گیرند و انگشتانش را با تبر قطع می کنند، دزدیدن سه میلیون رأی مردم ایران و با حقه بازی خود را رئیس جمهور جا زدن اشکالی ندارد و مجاز است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ تير ۱٣٨٨ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۰۹

«شورای نگهبان» اعلام کرده است که در انتخابات (چه نام بانمکی) در ۵۰ شهر، سه میلیون رأی بیش از تعداد مجاز رأی دهندگان این شهرها به صندوق های انتخابات ریخته شده است.
اصلاً بیائید فرض کنیم که انتخابات در جمهوری اسلامی (این «جمهوری» هم جزو همان نام های با نمک است) خصلت دمکراتیک دارد و هیچ تحمیلی برای سرند کردن کاندیداها صورت نگرفته و هر کس و عضو هر حزب و دسته ممنوع و مخفی هم حتی توانسته است خود را نامزد انتخابات معرفی کند و هیچ بنی بشری هم در دستگاه ولایت فقیه (یعنی اصل اساسی این نظام) حقه بازی و توطئه دیگری بر علیه مردم ایران به پیش نبرده و اِشکال فقط در همین تقلب و حقه بازی «کوچک» و رقم «ناچیز» سه میلیونی است.
با فرض درست بودن همین رقم (واقعاً چه رقم ناچیزی!)، باید پرسید که این آرای اضافی به نفع چه کسی و از جانب کدام دستگاه به صندوق ها ریخته شده است؟ آیا دستگاهی غیر از وزارت کشور مسئول این کار است و آیا این آراء به نفع کسی دیگری به جز احمدی نژاد که وزیر کشور زیر نظر او کار می کند به صندوق ها ریخته شده است؟
در نمایش های انتخاباتی ِ بسیاری از کشورهای دیگر- و نه فقط در انتخابات کشورهای مرکزی سرمایه داری- تنها یک هزارم چنین تقلب و حقه بازی ِ علنی ِ کثیفی که براستی باید نام «جنایت» به آن داد کافی است که نه فقط آن انتخابات باطل اعلام شود؛ بلکه حتی شخص متقلب و حقه باز اگر به زندان نیافتد، حداقل دیگر صلاحیت باقی ماندن در آن انتخابات را نداشته باشد و اگر خود او استعفا ندهد، دوستان عزیزش او را با اردنگی بیرون بیاندازند تا موضوع را ماست مالی کنند و تنها یک فرد را مقصر و حقه باز نشان دهند.
اما منطق جمهوری اسلامی و شورای نگهبان ِ قانون اساسی اش این است که هیچ مشکلی در این انتخابات وجود ندارد و چون این تقلب و حقه بازی فقط در حد سه میلیون رأی است و این تعداد رأی نیز کمتر از مقدار اختلاف آرای متعلق به کاندیداها ست، نتایج انتخابات معتبر است و آقای احمدی نژاد همچنان به عنوان «رئیس جمهور» شناخته می شود.
در کشوری که یک آدم بی دفاع دزد را که از سر بدبختی چیزی دزدیده تا شکمش را سیر کند، می گیرند و انگشتانش را با تبر قطع می کنند، دزدیدن سه میلیون رأی مردم ایران و با حقه بازی خود را رئیس جمهور جا زدن اشکالی ندارد و مجاز است.
آیا «شورای نگهبان» حتی یک لحظه توانسته است به ذهنیت مردم ایران که به این توطئه حماقت و پستی پوزخند می زنند و از آن به خشم می آیند فکر کند و باز هم چنین آدمی را همچنان رئیس جمهور بداند؟ آیا کسی که این چنین با اعتماد جامعه بازی می کند - فرض کنیم که جنایت های او فقط به همین یک قلم محدود باشد- شایسته آن خواهد بود که مردم به او اعتماد کنند و سرنوشت سیاست گزاری را برای چهار سال به دست او بسپارند؟ حتی بز هم از این منطق و شیوه های پلید تبه کارانه قهقهه می زند؛ ولی شورای نگهبان ککش هم نمی گزد و با وقار و اطمینان جنایت کارانه آخوند مسلک خود، خطاب به مردم ایران اعلام می کند که انتخابات ریاست جمهوری، هیچ اشکال قابل توجهی نداشته است و احمدی نژاد رئیس جمهور است و مردم می توانند با اطمینان خاطر به خانه های شان برگردند و بی خود شلوغ بازی در نیاورند.
شما باشید به این حماقت و جنایت پوزخند نمی زنید و از آن به خشم نمی آئید؟
تمامی منطق شورای نگهبان و کلیت نظام جمهوری اسلامی در همین نگرش پلید و تبه کارانه خلاصه می شود. آن ها از این رو حاضر نیستند روی احمدی نژاد خط بکشند و خود را از شر این مکافات خلاص کنند؛ چون می دانند که موضوع فقط به همین جا ختم نخواهد شد. مردم حساب شرکای دیگر جنایت و بی داد را هم پس از احمدی نژاد خواهند رسید.
آن ها فقط این را نمی دانند که اگر این کار را هم نکنند، باز مردم حساب شان را می رسند.