• تهران و برخی شهرهای دیگر را به پادگان تبدیل‏ ‏کرده اند و برادران نظامی و انتظامی را در مقابل‏ ‏مردم قرار داده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ تير ۱٣٨٨ -  ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹

بسم الله الرحمن الرحیم ‏
‏(الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم )‏
‏
‏ ‏ملت بزرگوار و فهیم ایران
‏ ‏سلام و تحیت به پیشگاه شما مردم غیور و فداکار، که یک بار دیگر همچون‏ ‏گذشته های پر افتخارتان در صحنه سیاسی و اجتماعی کشور، رشادت و‏ ‏بلوغ فکری خویش را به اثبات رساندید و برای احقاق حقوق از دست‏ ‏رفته خود، صبورانه سختی ها را تحمل نمودید; ولی مسئولین امور با آن که به‏ ‏یقین می‎دانند که همه منصب و مقامشان ثمره جانفشانی ها و از‏ ‏خود گذشتگی های شما ملت عزیز و بزرگوار است ، با کمال تأسف در برابر‏ ‏خواسته به حق شما مردم عزیز روشهایی اتخاذ نموده و به اعمالی دست زدند‏ ‏که در باور هیچ انسان منصفی نمی گنجد.
‏ ‏اینجانب که در حد توان خویش ، در مبارزات علیه رژیم گذشته و برقراری‏ ‏جمهوری اسلامی نقش داشته ام ، ضمن اظهار تأسف و ناراحتی از این‏ ‏برخوردها و رفتارهای چند روز گذشته ، در برابر مردم احساس شرمندگی‏ ‏می‎نمایم و صراحتا اعلام می‎دارم که اسلام عزیز و سیره نبوی و منش‏ ‏علوی با رفتار حاکمان فعلی تفاوتی آشکار دارد. این برخوردها و سیاستها‏ ‏که زیر لوای حاکمیت دینی انجام می‎شود به یقین موجب بدبینی اقشار‏ ‏وسیعی از مردم به اصل اسلام و حاکمیت دینی خواهد شد و زحمات‏ ‏ارزشمند علمای اسلام را از بین خواهد برد.
‏ ‏در کشور و نظامی که به اسلامیت و شیعه بودن خویش می‎بالد چگونه در‏ ‏منظر و مرآی جهانیان و پس از گذشت فقط سی سال از پیروزی انقلاب و‏ ‏در حالی که هنوز توده های مردم صحنه های پایانی رژیم گذشته را به یاد‏ ‏دارند، تهران و برخی شهرهای بزرگ دیگر را به یک پادگان بزرگ تبدیل‏ ‏کرده اند و با سیاستهای غلط خود برادران نظامی و انتظامی را در مقابل‏ ‏مردم قرار داده اند و با راه انداختن مأموران لباس شخصی که خاطره ‏ ‏چماقداران شاه را در اذهان تداعی می‎کند، ناجوانمردانه به جان جوانان و‏ ‏مردان و زنان این مرز و بوم تاخته و آنها را به خاک و خون می‎کشند. با‏ ‏انحصاری نمودن تمامی امکانات رسانه ای و تبلیغاتی ، روشنفکران و‏ ‏فرهیختگان و دانشجویان که همگی چشم و چراغ و فرزندان این ملت اند را‏ ‏وابسته به اجانب می‎خوانند و هر روز به بهانه ای واهی آنها را دستگیر و‏ ‏زندانی می‎نمایند. اینان سرمایه های این مملکت اند. چرا آمار فرار مغزها از‏ ‏کشور تا این میزان بالاست ؟
‏ ‏آیا این گونه برخورد با مسائل موجب وهن اسلام و تشیع نمی شود؟! آیا‏ ‏روش و سیره پیامبر(ص ) و حضرت علی (ع ) که ما افتخار پیروی از آنان را‏ ‏داریم همین گونه بوده است ؟! رسول بزرگوار اسلام (ص ) و امیر مومنان (ع )‏ ‏هیچ گاه مخالفان خود را دشنام نداده و به آنان تهمت نزدند، آنان را با شمشیر‏ ‏ساکت ننموده و سیاست ناپسند و نابخردانه خودی و غیر خودی را در‏ ‏مورد مسلمین پیاده ننمودند. اینکه عده ای نسبت به حکومت خودی بوده‏ ‏و بتوانند دست به هر جنایتی بزنند، به خوابگاه دانشجویان حمله نموده و آنها‏ ‏را مورد ضرب و شتم قرار داده و از طبقه بالا به پایین پرتاب کنند،‏ ‏قتل های زنجیره ای را انجام دهند و فرهیختگان این ملت را وحشیانه ترور‏ ‏نمایند و از مجازات مصون باشند، با هیچ دین و آئینی سازگار نیست ;‏ ‏خصوصا با شریعت مقدس اسلام که پیغمبر آن ( رحمه للعالمین ) است و‏ ‏جانشین بر حق او به خاطر درآوردن خلخال از پای زن یهودیه می‎فرماید:‏ ‏اگر کسی از این غصه بمیرد بر او ملامتی نیست .
‏ ‏اینجانب برای کلیه شهدا مخصوصا شهیدان چند روز گذشته علو درجات ، و‏ ‏برای بازماندگان غمدیده آنان صبر جمیل و اجر جزیل از خداوند متعال‏ ‏خواهانم .
‏ ‏توصیه من به ملت عزیز و بزرگوار ایران آن است که در کمال متانت و‏ ‏آرامش با آگاهی کامل خواسته های منطقی و بر حق خویش را پیگیری‏ ‏نمایند.
‏ ‏به مسئولین و سردمداران حکومتی سفارش می‎کنم که با برخوردهای تند و‏ ‏غیر عقلایی بیش از این موجب بی اعتمادی ملت به آنان و جدایی مردم از‏ ‏نظام نگردند; و با دست برداشتن از لجاجت و اظهارات و عقاید اشتباه و‏ ‏تنگ نظری ، بین خود و مردم تفرقه ایجاد نکنند; و نسبت به اشتباهات‏ ‏انجام شده از مردم عذرخواهی نمایند; و با تشکیل هیأتی بی طرف و دارای‏ ‏اختیارات تام ، انتخابات اخیر را به سرانجامی قابل قبول برسانند; و باور‏ ‏داشته باشند که مقامات دنیوی پایدار نبوده و ارزشی ندارد و آیه شریفه ‏ ( تلک الایام نداولها بین الناس ) را آویزه گوش کنند. اگر مردم شریف‏ ‏امروز خواسته های به حق خود را در اجتماعات آرام مطرح نکنند و‏ ‏مظلومانه سرکوب شوند، عقده هایی شکل خواهد گرفت که ممکن است‏ ‏بنیان هر حکومتی را هر چند مقتدر باشد برکند.
‏ ‏در پایان حقیقت مرگ و قیامت را به خود و همگی افراد گوشزد نموده و از‏ ‏خداوند متعال می‎خواهم که توفیق ایمان و باور به ( انا لله و انا الیه‏ ‏راجعون ) را به همه ما عنایت بفرماید. آمین رب العالمین .
‏ ‏والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته .
‏
‏٣ تیر ماه ۱٣٨٨‏
‏حسینعلی منتظری