اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ فروردين ۱٣٨۵ -  ۶ آوريل ۲۰۰۶

دروغ پراکنی از جانب رسانه های رسمی و غير رسمی جمهوری اسلامی امری عادی شده است که سالهاست مخصوصا هر فعال سياسی در ايران با آن کاملا آشنايی دارد. اما خبر کذب انتشار يافته در سايت بازتاب وابسته به آقای رضايی مبنی بر دعوت اينجانب ازطرف سنای آمريکا ، مرا واداشت تا به ايشان و خبرنگارشان يادآوری کرده باشم که اينروزها کسانی به دعوت و حمايت و تضمين مقامات امريکايی نيازمندند که جام زهری ديگر را سر کشيده و در ضعيف ترين وضعيت خويش دست به دامن دولت امريکا برای مذاکره شده اند. امان طلبيدن از آمريکا برازنده آقازاده جناب رضايی است و نه ريش سفيد رفراندم!
برنامه سفر من به کانادا (که البته گزارشگر باهوش سايت بازتاب احتمالا تفاوت آن با امريکا را نميداند) جهت بازديد از فرزندانم که در آخرين حضورشان در ايران پدرشان را از پشت ميله های زندان ديده اند، آنقدر علنی بوده است که دست اندر کاران سايت بازتاب ميتوانند خبر ممانعت ۲ سال قبل همکاران آقای رضايی در وزارت اطلاعات و سپاه از خروج من - بعد از ۲۵ سال محروم بودن از داشتن گذرنامه- را درسايت های اينترنتی و شايد در آرشيو خودشان بيابند. اينبار نيز ممانعت دوباره از ديدار فرزندان را همکاران گمنام ايشان در سفارت کانادا انجام داده اند.
ضمنا ياداوری اين نکته بی مناسبت نيست که اگر دنبال مال و منال اين دنيا بودم، نيازی به دلار امريکا و يوروی اروپا نبود. می توانستم گوشه چشمی به حاکمان "نظام ولايي" نشان دهم تا بيش از انچه در اختيار کسانی چون آقای رضايی گذاشته شده، در اختيارم می گذاشتند. من را همين زندگی ساده که با حقوق بازنشستگی دانشگاه می گذرد افتخاريست که يک لحظه آنرا به عمری زندگی نکبت بار زير سايه صاحبان زر و زور و تزوير معاوضه نميکنم.
در آخر لازم به ذکر است که جنبش رفراندم که ريشه در داخل کشور و مردم آزاديخواه آن دارد، با تهمت ها و برچسب زنی های بازتابيان صدمه ای نمی خورد و تلاش بی وقفه ايشان در انگ زنی و ارتباط دادن اين مساله به بيگانگان، خود دليل محکمی بر ترسشان از حرکت رو به رشد اين جنبش ملی دارد که در آينده ای نه چندان دور به بار خواهد نشست.