اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۱ تير ۱٣٨٨ -  ۱۲ ژوئيه ۲۰۰۹

www.gopetition.co.uk


امسال مردم در سراسر گیتی شصتمین سال انتشار بیانیه جهانی حقوق بشر را به عنوان عالیترین دستاورد بشری، جشن می گیرند.
کانون مدافعان حقوق بشر در ایران نیز تصمیم گرفت تا همزمان و پا به پای نهاد های بین المللی، این روز را ارج نهد.
اما در ایران، گفتن از حقوق بشر جرم و دفاع از آن با مجازات روبروست. تلاشگران و پشتیبانان حقوق بشر، زندانی، شکنجه و برخی ناپدید می شوند.
در بیانیه "سازمان جهانی مبارزه با شکنجه" (OMCT) و "فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر" (FIDH) خبر این گونه آمده است:
« روز ۲۱ دسامبر ۲۰۰۸، دفتر کانون مدافعان حقوق بشر در تهران، تنها سازمان غیردولتی مستقل در زمینه حقوق بشر در داخل ایران که یکی از اعضای فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر نیز به شمار می رود، به شکلی وحشیانه و زورگویانه و بدون صدور هیچ گونه حکمی از سوی قاضی پلمب شد... »
مگر در منشور جهانی چه نوشته شده است؟
آیا نباید در قرن ۲۱ از آزادی بیان، قلم، ادیان و مرام و حق تشکیل سندیکاها و از آزادی رسانه های همگانی و آزادی احزاب و برابری زنان و مردان و آزادی گویش، دانش، پژوهش و نمایش و هنر حرفی زده و دفاع کرد ؟
خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، و چند تن از وکلای پایبند به حقوق بشر، دفتری را در تهران دایر کرده اند. این دفتر با پولی که خانم عبادی به عنوان جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۳ به دست آورد، خریداری شده است.
مگر کانون مدافعان حقوق بشر چه کار می کند که مورد قهر و غضب دولت ایران قرار گرفته است؟
این بنیاد دارای سه هدف بزرگ و انسانی است که در اساسنامه و همچنین در نامه اعتراضیه آنان به بسته شدن دفتر خود، آمده است:
« کانون مدافعان حقوق بشر طبق اساسنامه خود سه وظیفه اصلی بر عهده دارد،
۱ ـ دفاع رایگان از متهمان عقیدتی و سیاسی،
۲ ـ حمایت از خانواده های زندانیان سیاسی و عقیدتی،
۳ ـ گزارش دهی منظم و مستمر در موارد نقض حقوق بشر در ایران.
از آنجایی که در دو سال اخیر به هیچ یک از گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد جهت ورود به ایران ویزا داده نشده بود، بسیاری از سازمان های بین المللی به گزارش های این کانون استناد می کردند، از جمله بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد در گزارشی که به مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر ۲۰۰۸ ارائه کرد و منجر به صدور قطعنامه علیه دولت جمهوری اسلامی ایران شد نیز به گزارش کانون مدافعان حقوق بشر استناد شده بود. »

مسئولیت بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر و هر گونه ناروایی به تلاشگران و مدافعان حقوق بشر متوجه حکومت اسلامی است. ما خواهان بازگشایی بی قید و شرط این دفتر و مصونیت کلیه افراد آن از هرگونه پیگرد و برخوردهای ایذایی هستیم.

ما امضا کنندگان زیر، چه فردی و چه حزبی، گروهی، سازمانی پشتیبانی کامل خود را از فعالین کانون مدافعان حقوق بشر در ایران اعلام نموده و اذیت و آزار آنان، به ویژه خانم شیرین عبادی را به شدت محکوم نموده و این عمل دولت ایران را که از امضاء کنندگان کنوانسیون های جهانی سازمان ملل است، کاری بسیار ناشایست و زشت و غیر انسانی می دانیم.
از مسئولین دولت ایران که دستور بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را صادر کرده اند، مصرانه می خواهیم تا هر چه زودتر اجازه بازگشایی دفتر را داده و پلمب درب آن را بردارند.

این نامه به زبان های پارسی، انگلیسی، فرانسوی،هلندی، ترکی، آلمانی، اسپانیولی، ایتالیایی، سوئدی، عربی، روسی و آذری نوشته شده است.

هر هفته تا بازگشایی دوباره دفتر کانون مدافعان حقوق بشر، امضا های جمع آوری شده برای ارگان های زیر ارسال خواهد شد:
سازمان ملل متحد
سازمان عفو بین الملل
رئیس پارلمان اروپا
رئیس حقوق بشر در پارلمان اروپا
برای یکایک نمایندگان پارلمان اروپا
برای تمام کسانی که جایزه صلح نوبل گرفته اند
برای تمام احزاب اپوزیسیون و دموکرات ایران در تبعید
برای کانون نویسندگان ایران
برای رسانه های همگانی شناخته شده و معتبر جهان

تذکر : اگر چنانچه می خواهید این دادنامه را امضا کنید، باید حتما نام و نام خانوادگی خود را کامل بنویسید و از نوشتن نام های مستعار و مخفی کاری خود داری کنید. این دسته از امضا ها از سیاهه پاک خواهند شد.

تهیه شده توسط :

الف ـ سازمان ها

بنیاد عبدالرحمان برومند
سازمان عفو بین الملل ـ بلژیک
فدراسیون ایرانیان اروپا ـ اروپرس
فدراسیون جهانی حقوق بشر
لیگ حقوق بشر در ایران

ب ـ شخصیت ها

1. آریان پور امیر هوشنگ، نویسنده و پژوهشگر ـ آمریکا
2. آشوری داریوش، نویسنده، پژوهشگر در قلمروهای علوم سیاسی، جامعه شناسی، نقد ادبی، فلسفه و زبان شناسی ـ فرانسه
3. اردوخانی ابوالفضل، نویسنده ـ بلژیک
4. آقاپور شهلا، شاعر و کانون نویسندگان ایران در تبعید ـ آلمان
5. امجدی نسترن، تلاشگر جنبش زنان و حقوق بشری ـ آلمان
6. اوحدی سعید، سوئد
7. ایجادی جلال، استاد دانشگاه و عضو حزب سبزهای فرانسه
8. بکارت فیلیپ، بنیان گذار جامعه جمهوری خواهان ـ بلژیک
9. بیضایی نیلوفر، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر ـ آلمان ( برلین )
10. پارسی پور شهر نوش، نویسنده و زندانی سیاسی سابق ـ آمریکا
11. پور نقوی علی، سردبیر نشریه کار ـ آنلاین ـ هلند
12. پوئی سان ژان، استاد ممتاز و برگزیده دانشگاه آزاد بروکسل ـ بلژیک
13. تقی پور معصومه، کارگردان، بازیگر، شاعر و پژوهشگر ـ سوئد
14. توحیدی نیره، استاد دانشگاه ـ آمریکا
15. چوبینه بهرام، نویسنده ـ آلمان
16. خاکسار نسیم، نویسنده ـ هلند
17. خویی اسماعیل، شاعر و فیلسوف ـ انگلستان
18. درویش پورمهرداد، جامعه شناس و استاد دانشگاه استکهلم ـ سوئد
19. دقتی رضا، خبرنگار فتوگراف، رئیس و بنیان گذار انجمن آئینه ـ فرانسه
20. دوبیه ژوزی، سناتور ـ بلژیک
21. شمس حائری هادی، تلاشگر حقوق بشر
22. عاقلی زاده عباس، جمهوری خواه و تلاشگر حقوق بشر ـ آلمان
23. عبقری شهلا، استاد دانشگاه ـ آمریکا
24. عبقری سیاوش، استاد دانشگاه ـ آمریکا
25. علامه‌ زاده رضا، نویسنده و سینماگر ـ هلند
26. علمداری کاظم ـ آمریکا
27. فرانک امیل از مسئولان سازمان عفو بین الملل ـ بلژیک
28. فنجان تورال از حزب سبزهای بلژیک
29. فنی آراز، سرپرست جامعه ی دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران (سوئد)، همآهنگ کننده ی اتحادیه ی سراسری ایرانیان در سوئد
30. فیضی شهاب، فعال حقوق بشر ـ استکهلم (سوئد)
31. قاسمی اختر، خبرنگار و عکاس ـ آلمان
32. کورنل دیدیه، نماینده حزب سبزهای بلژیک ( اکولو ) در شورای مرکزی حزب سبزهای اروپا
33. گرتس نادیا، دبیر دبیرستان های بروکسل، از بنیانگذاران اروپرس و از تلاشگران جامعه جمهوری خواهان و لائیک ـ بلژیک
34. گوبن ایلیان، استاد ممتاز و برگزیده دانشگاه آزاد بروکسل ـ بلژیک
35. گیل آوائی، مسئول بخش حقوق بشر فدراسیون اروپرس ـ شاعر و نویسنده در تبعید ـ هلند
36. لاهیجی عبدالکریم، رئیس لیگ حقوق بشر در ایران ـ فرانسه
37. ماممد اُ وا، رئیس حزب سبزهای کشور جمهوری آذربایجان
38. محسنی پروین، تلاش گر در راه برابری زنان و مردان، نایب رئیس فدراسیون اروپرس ـ بلژیک
39. مشایخی مهرداد ـ آمریکا
40. میرستاری انور، رئیس فدراسیون اروپرس و عضو حزب سبزهای اروپا
41. ناجی نیما، تلاشگر حقوق بشر ـ سوئد
42. نایب هاشم حسن، مدافع حقوق بشر – وین ـ اتریش.