• کتاب علیه فراموشی راه به هم پیوستن برکه های پراکنده را از مسیر بیان رنج ها، با استفاده از تجربیات جهانی تشریح می کند. تا زمینه های محاکمه جنایت کاران را فراهم کند. که عمل وحشیانه و ضد مردمی آنها سرمایه های فکری و اندیشه ورز جامعه ایران را نابود و خانه نشین نمود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۱ فروردين ۱٣٨۵ -  ۱۰ آوريل ۲۰۰۶

منيره برادران بعد از «حقيقت ساده» و «روانشناسی شکنجه» اينک با انتشار کتاب عليه فراموشي، تلاش موفقی نموده است. از مرز خاطره ها فرا گذشته و به آينده نظرمی کند. پرسش نويسنده اينست: وظيفه ما در برابر جنايت انجام گرفته توسط رژيم اسلامی چيست؟ مسکوت گذاشتن ماجراهای دردناک زندان های اسلامی برای تازه نکردن زخم ها، يا تيز کردن دشنه انتقام برای روز اجرای عدالت؟ پاسخ نويسنده، که پايه و اساس کتاب را تشکيل می دهد اين است. بدون درگير شدن با ميراث گذشته نمی توان پايه های يک جامعه   ی مبتنی بر حقوق مدنی را بنا نهاد. و شبح آن بر حال و آينده سنگينی خواهد کرد و بدون سبک کردن تألم خاطر جامعه از جنايت های رخ داده، و شناخت از چگونگی رخدادها و پرورش خود آگاهی شايد بتوان مانع از تکرار حوادث سياه گرديد. و بايد دانست آينده روی گذشته بنا می شود. و بدون روشن شدن حقيقت گذشته تاريک که فراموشی آن غير ممکن است و بدون اجرای عدالت، امکان زيادی برای صلح   باقی نمی ماند. فاصله گيری با گذشته نه برای تسويه حساب با عاملين جنايت، بلکه بيشتر از آن نيازمند اين است که اين گذشته بدل به يک گفتمان اجتماعی شود. و روشن شدن حقيقت، بنا بر اصل ماده ۱۹ حقوق بشرکه بر آن مورد تائيد قرار گرفته است، می گنجد. هدف کميسون حقيقت ياب، تائيد و تصديق حقوق اجتماعی قربانيان و خانواده آنهاست. مرهمی می   باشد بر دردها و رنج ها و گامی است در جهت آنچه نبايد ديگر بار صورت عملی بخود گيرد. هدف البته افشاگری نيست،   آگاه ساختن جامعه از جنايت هايی که صورت گرفته است. و امکانی برای صداهای ممنوع بوده است. و تلنگريست به وجدان عمومی جامعه برای رسيدن به يک خودآگاهی عمومي، که جنايت به سادگی در آن صورت می گرفته. و همه ما هم می توانيم برای آن هورا بکشيم، به طورمثال همانگونه در رابطه با باصطلاح دادگاه های انقلاب اوايل قيام بهمن ......
کتاب اول نونسيده، حقيقت ساده جزو اولين کتاب های بود از خاطرات زندانيان سياسی که پرتوی روشن و افشاگرانه، از آنچه برزندانيان گذشت انداخت و تلاش کرد تجربه فردی را دست مايه ای کند برای حافظه جمعی جامعه ای که در بی اطلاعی بسر می برد يا کمتر می خواست بر حقيقت توجه داشته باشد. در واقع حقيقت ساده گزارشی ساده و صميمی بود از موقعيت انسان منفرد در شرايط ويژه فشار روحی و جسمی. اکنون بعد از تقربيا سه دهه در برابر واقعيت روشن و شفاف نقض حقوق بشر در ايران قرار گرفته ايم. موضوعی که به کرات مورد تائيد مجامع بين المللی نيز   گرفته است و بارها در بيانيه های مجامغ حقوقی براين نقض اشاره شده است. راستی مسئوليت انسان درد کشيده، زخمی در اين برهه از زمان چيست؟ بايستی به شرح گذاشته پرداخت و به اينده فکر نکرد. و يا از جنايت در گذشت! و يا اينکه آينده را در دامن انتقام و کينه پرورش داد .
کتاب عليه فراموشی با استفاده از تجربيات خلق ها که به اشکال مختلف با استبداد و سرکوب توده ای   رو برو بوده اند، فراخوانيست، نه به فراموشی و به خاموشی گريستن. بلکه روشن کردن حقيقت گذشته برای اليتام زخمها، جلوگيری از تکرار حادثه های گذشته بر بستر آگاهی اجتماعي. و بايستی زمينه و قوانينی که   بروز جنايت را در گذشته فراهم ساخته، تغيير کند. کميسيون حقيقت نهاد صالحی است برای ارائه پشنهادها و توصيه هايی برای اصلاح و تغيير قوانين و روشن ساختن ساختاری که خصوصيات سيستمی که جنايت آفريده است را عيان کند .
برای آن به جمع آوری اسناد و اطلاعات نيازمنديم و نيز گفتگو با شاهدان زنده و بازماندگان افراد اعدام شده و خانواده هايی که کسانی از آنها ربوده شده اند به هدف تعقيب رد جنايت های رخ داده شده و شناسأيی عاملين آنها به دادگاه هاييی که مورد تائيد مردم يا سازمانهای بين المللی تشکيل خواهد شد. برای آموزش به خود و برخورد نقادانه با معيارهای نادرست جامعه ضرورت ايجاد يا تأسيس چنين نهادی بر کسی پوشيده نيست و دست آورد نهايی چنين نهادی می تواند چنين باشد:نه ديگر هرگز
تجربه همواره بار آگاهی را به دنبال دارد. برای روشنگری و جهت سالم بخشيدن به کينه ها، که توسط حکومت اسلامی در انبان قلب ها بوجود آمده است. برای تسکين دادن و مرهم نهادن بر زخمهای موجود و نهفته در دل جامعه بايد ديد کتاب چه الگو های را در برابر ما قرار می دهد.تا جامعه ايرانی قدم بر راه های طی شده نگذارد .
 
مادران ميدان مايو
,, نيرويی که به ما توان داد تا حرکتمان را همچنان ادامه دهيم ، بچه هايمان بودند ما نخستين مادرانی بوديم که از فرزندانمان زاده شديم. ما نمی خواستيم خون آنها بيهوده هدر رود،، ۴۴ ...آنها موفق شدند با تشکيل «کميسيون ملی ناپديد شدگان» نام ۱٣۵۱ نفر از جنايت کاران را در هر مقامی که بودند. برای مردم اعلام کنند. و آنها را محاکمه، زنداني، و يامورد عفو قرار دهند. و نيز نام ۴۴۰۰ قربانی را که در پروار های مرگ به دريا ريخته شدند به اطلاع همگان برسانند.اين حرکت مادران در آرژانتين موجب شد با همکاری ديگر نهادها   قوانينی که نقض حقوق بشر را ميسر می ساخت الغا شود. و ناپديد نمودن انسانها جنايت عليه بشريت قلمداد شود. تدريس تاريخ سياه ديکتاتوری و موارد قوانين حقوق بشر در تمامی مدارس و مکانهای نظامي .
 
به خيابان آمدند
 
« پس از مرگ من ديگران بر اين لحظات سياه و تلخ ناشی از خيانت غلبه خواهند کرد، آن ها بايد بدانند که دير و يا زود مردم برای ساختن جامعه ای بهتر به خيابان ها خواهند آمد» اين آخرين کلام سالوادر آلنده محبوب ترين شخصيت تاريخ نوين شيلی بود. بر اين اساس مردم به خيابان ها آمدند .
کميسيون ملی برای حقيقت و آشتی در سال ۱۹۹۰ تشکيل گرديد حقيقت را قربانيان بايد می گفتند. برای اولين بار قربانيان جدی گرفته شدند و دردهايشان به رسميت شناخته شد. رنجهايی که سالها در تنهائی و به طور فردی به دوش کشيده بودند، حال خصلت اجتماعی پيدا کرده بود. و به حقيقت تلخ جامعه تبديل می شد. اصل آشتی بايد بر مسئوليت پذيری استوار باشد، يعنی مسئوليت اخلاقی در برابر حوادث گذشته... و احرای عدالت. و آشتی با فراموشی يکسان تلقی نمی گردد و سر انجام در سال ۱۹۹۶ محاکمه پنيوشه نمود سيستم سرکوب در اسپانيا آغاز شد و در سال ۲۰۰۰ به حبس منجر گرديد.
 
عدالت بدون تبعيض
« کميسيون حقيقت و آشتي» که پس از انتخابات در سال ۱۹۹۴ در افريقای جنوبی تشکيل گرديد. نه تنها نقض حقوق بشر توسط سفيد پوستان را مورد بررسی قرار داد، بلکه چگونگی رفتار با سفيد پوستان را در ارودگاه کنگره ملی مورد توجه خود قرار داد. در جامعه ای که عميقا از بی عدالتی ها، رنج ها و جنگ شقه شده بود و ايجاد اينده ای که اساس آن بر موازين حقوق بشر و دمکراسی و هم زيستی مسالمت اميز استوار باشد و نيز فراهم آوردن امکانات شکوفائی برای همه مردم بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، مذهب و جنسيت ۶٨. کميسيون در آفريقای جنوبی موفقيت ها، و ضعف هائی داشت اما با همين احوال توانست الگوئی برای ديگر کشورها که درگير نقض حقوق بشر بودند و بر عليه سرکوب مبارزه می کردند، قرار بگيرد. چرا که کميسيون در خواست بخشودگی را که لازمه ی آن اعتراف به عملکرد گذشته بود جز جدائی ناپذير کميسيون حقيقت و آشتی جاودانی ساخت.٨۷
و تاکنون در ۲۱ کشور کميسيون حقيقت ياب داير شده است. لازمه ايجاد کميسيون، اين صدای نوين، در آنجا که صداهای ممنوعه، نجوا می کنند و پيکر ها به زير تانک می روند و زنان بعد از تجاوز و شکنجه نيم جان به دريا پرتاب می شوند و کودکان سلاخی   می شودند، ضرورتی تاريخی پيدا می کنند .
همچنين کتاب ارزيابی درخشانی دارد بر چگونگی کار کميسيون و نحوه شکل گيری و تداوم و رشد   آن. نحوه عمل و دست اندر کاران و بنيادهای تشکيل دهنده که تقوقت کننده آن می باشند .
۱.   هدف کميسيون روشن سازی حقيقت.
۲. شيوه کار و عمل متفاوت از کميته تحقيق می باشد. روش کميسيون بر پايه تجربه قربانيان و باز گويی شاهدان می باشد. منظور تجربه   فردی قربانيان به حافظه جمعی جامعه انتقال می بابد.
٣. دست اندر کاران از چهره های معروف ملی و جهانی می باشند مثلا در ارژانتين ساباتو نويسنده محبوب.
۴. بنيان ها، نهاد های مردمی و خود جوش، سازمانهای مدافع حقوق بشر رهبران محلی و کليسا که در طول سرکوب مدافع و در کنار مردم بوده اند.رنج ديده گان و در مواردی کمک خود عاملين که اسناد را در اختيار کميسيون قرار داده و با اعترافات خود اذهان عمومی را به موضوع کار کمسيون سمت و سوء می دهند.مثلا در شيلی و افريقای جنوبی و مراکش . و تشکيل دادگاه های بين المللی که در رابطه با کميسيون ها فعال هستند نيز بخشی از صفحات کتاب را به خود اختصاص داده است. که کميسثيون و اين نهادها يکديگررا تحت پوشش قرار می دهند. دادگاه ها دارای سابقه تاريخی و ضرورت زمانی هستند مثلأ، دادگاه نورمبرگ در سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۶ که محاکمه رهبران نازی در آن صورت گرفت. دادگاه بلکژيک سال ۱۹۹٨ که تعقيب جنايتکاران را در هر پست و مقامی و از هر کشوري در دستور داشت و نماد درخشانی از عالی ترين شکل تجسم دفاع از حقوق انسانها را دربر گرفته است. مهم وجود و نسبت است حال در عمل به اشکالاتی برخورد می کند بستگی تام دارد به نيروهای پشتيبان آن. و دادگاه بين الملی دن داگ ۱٨۹۹ در مورد اختلافات دولت ها عمل می کند نبايد مورد اشتباه قرار گيرد .
کتاب عليه فراموشی مسيری را که شکل گيری اين محکمه ها به وجود امده اند را بررسی می کند و رابطه تنگاتنگ آنها را با کميسيون های موجود مورد بررسی قرار می دهد. و حدود و مرزبنديها   با ديگر نهاد های مورد بازگشائی می کند.و نقش دولت و يا مردم دراين   شکل گيری ها .
کميسيون حقيقت ياب می تواند فراموشی را به عقب براند، و توانمندمان کند تا نقش خود را در ساختن اينده بشناسيم و مسئوليت پذير باشيم. و از جانب ديگر بيدار سازی وجدان عمومی و ياری جستن از آن   برای محو شکنجه، اعدام و رعايت حقوق بشر، اما قبل از آن آماده گی ذهنی را ايجاد می کند که قبل از از آنکه عفو کنيم، بايستی بدانيم چه کسی را مورد بخشش قرار بدهيم.
کتاب عليه فراموشی راه به هم پيوستن برکه های پراکنده را از مسير بيان رنج ها، با استفاده از تجربيات جهانی تشريح می کند. تا زمينه های محاکمه جنايت کاران را فراهم کند. که عمل وحشيانه و ضد مردمی آنها   سرمايه های فکری و انديشه ورز جامعه ايران را نابود و خانه نشين نمودند. نسلی از عدالت خواهان را و مبارزين راه بشريت   را نيست کردند. آنها بايد بدانند کار آنها روزی در برابر حقيقت زانو خواهد زد. آنزمان که جامعه سرود   نه ديگر هرگز را سر دهد! کتاب عليه فراموشی درنگی است برای چگونگی همگانی کردن صداهای ممنوعه .