• شب که دستان خسته اش را می گشاید
سر می خورد از لای پستان هایش ماه تمام
و از پهن راهی روشن و رویایی
شیر می بارد از آسمان
و تو ملافه را از روی سینه ی سوزانت پس می زنی
نوزاد تشنه ی رویایم
می مکد از دایره ی داغی
                      قهوه ی روشن را و شیر را
                                          داغ داغ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٨ اسفند ۱٣٨۲ -  ٨ مارس ۲۰۰۴

 
شب که دستان خسته اش را می گشاید
سُر می خورد از لای پستان هایش ماه تمام
و  از پهن راهی روشن و رویایی
شیر می بارد از آسمان
و تو ملافه را از روی سینه ی سوزانت پس می زنی
نوزاد تشنه ی رویایم
می مکد از دایره ی داغی
                       قهوه ی روشن را و شیر را
                                          داغ داغ
می سوزد لب هایم
هزار خورشید سر زده  انگار
                      از مشرق لب هایت!
                                     داغ داغ
و خدای من
گونه ی گلگونت!
پنهان شده به زیر طره ای عرق کرده و بی تاب
                                             داغ داغ
 
و کوباکوبِ دُهُل دل است
که بر هم می زند
سکوتِ شیری و شاد برکه ی بستر را
و خدای بی تاب و غران دریا ها
نیزه های صاعقه را می کوبد
                         بر امواج بر آمده از بستر
پوزیدون مست و بی پروا
می غرد و می خروشد  و می باراند
و تو لبخند می زنی و آرامی.
 
هزار، هزار ستاره می پاشی
مشت مشت می پاشی ستاره هارا
                                    بر کشتزارِ آیش بستر
شکوهِ نگاهِ بودا
سنگین و غمگین
         در بامدادِ گوشه ی چشمان تو 
به روز روشن آدم می نگرد
 
حالا می وزد از قمصر بنا گوشت
به کویر خشک و تفته و خاموشم،
نسیمی که با خود عطر خوبی و خرمی دارد
و من سبزم اینک
آرام و رام آرمیده ام
در سایه سار با صلابت  صلحی
که با صبح تو  آغاز شده ست.
 
* در میتولوژی یونانی، پوزیدون که پدرش آسمان و مادرش زمین است، خدای خشمالود دریاها است.