اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۷ مرداد ۱٣٨٨ -  ۲۹ ژوئيه ۲۰۰۹

۱- با بسیاری از نظرات سعید حجاریان مخالفم. در مورد برخی از عملکرد های سعید حجاریان و دوستانش در دهه ۶۰ ابهامات زیادی وجود دارد که باید پاسخگوی آن باشد. همواره نقادی اصلاح طلبان حکومتی و مشی آنان یکی از دغدغه های فعالیت سیاسی من بوده است.

اما سعید حجاریان به غیر از آن که فعال سیاسی و روزگاری فعال امنیتی بوده باشد، یک شهروند است. یک انسان است. در جغرافیایی در کنار من زندگی می کند. با بسیاری از عملکرد ها ونظرات سیاسی وی مخالفم و بسیار شدید به وی و همفکرانش نقد وارد می دانم اما .....

۲- سعید حجاریان مثل تمام شهروندان و انسان های جامعه ما "حق" دارد. حق آزاد زیستن و سالم زیستن. حق زنده ماندن و زندگی کردن. همچنان که من نیز حق "نقد" کردن او و نظریاتش و عملکردش را دارم. علاوه بر این که شدیدا و تا پای جان از حق زیستن و آزاد بودن سعید حجاریان و دیگر شهروندان و تمامی انسان های روی زمین دفاع می کنم. بر حق نقادی خود نیز پای می فشارم.

۳- سعید حجاریان در زندان "نظامی" است که روزگاری خودش یکی از بانیان آن بوده است. الان نه می توانم و نه می خواهم که عملکرد گذشته و حال وی را نقد کنم. نمی توانم چون دور از " انسانیت" است. چون حجاریان در شرایط آزاد و شرایط "سلامتی " نیست که پاسخ من را بدهد. او نمی تواند از خودش دفاع کند. من می خواهم علاوه بر این که از حق حجاریان برای زیست و فعالیت آزاد دفاع کنم از حق خودم نیز در نقادی حجاریان و هر کس دیگری در این جامعه دفاع کنم. برای همین اولین شرط آن است که هر انسانی ورای عقیده، موضع سیاسی اش آزاد باشد تا دیگران را مورد نقادی قرار دهد و جوابش گلوله و میله ی زندان و شکنجه نباشد. چه حجاریان چه من و چه میلیون ها انسان دیگر در جهان و ایران!

۴- باید بیاموزیم. باید از تاریخ درس بگیریم. اگر روزگاری افرادی را به نام کمونیست و عامل جاسوس شوروی و انقلابی سرخ و... به زندان نمی افکندند و اعدام نمی کردند. امروز کسانی را به نام لیبرال، عامل و جاسوس آمریکا و انقلابی مخملی و... به زندان نمی افکندند. امروز ما می آموزیم که باید جامعه ای را بنا سازیم که در آن همه با هم آزادانه و بدون هراس از زندان و گلوله به نقادی یکدیگر بپردازیم. امید وارم حجاریان و دوستان اکنون زندانی دیگر اصلاح طلب حکومتی همه زنده و سالم از زندان بیرون بیایند و عملکرد گذشته خود را در تنهایی سلول شان مرور کرده باشند، آموخته باشند. ما هم همه آموخته باشیم که دیگر کافی است. جواب "نقد" را با گلوله زندان نمی دهند.

۵- من خواهان آزادی حجاریان و تمام زندانیان سیاسی دیگر هستم نه به خاطر آن که اندیشه و نظر آنان را قبول دارم. بلکه درست به خاطر این که با آنان مخالفم و می خواهم حق داشته باشم بدون هیچ عذاب وجدانی به راحتی آنان را نقد بی رحمانه بکنم و آنان هم آزاد و سالم باشند تا جواب من را همین گونه بدهند تا آنان نیز بیاموزند که شاید اگر روزگاری جواب دیگران را با دیالوگ نه با گلوله و زندان می دادند سرنوشت دهه سیاه ۶۰ در سال های پایانی دهه ۸۰ بار دیگر تکرار نمی شد.

به امید روزی که هیچ کس به خاطر بیان نظراتش زندان نرود. همه من بتوانم حجاریان و حجاریان ها را "زنده" و "آزاد" نقد کنم و آنان هم به همچنین.