اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٨ مرداد ۱٣٨٨ -  ٣۰ ژوئيه ۲۰۰۹

بعد از اعلام ورشکستگی شرکت آونگان و بسته شدن دربهای این کارخانه شمارش معکوس برای ورشکستگی کامل شرکت واگن پارس و دیگر کارخانه های بزرگ صنعتی شهر اراک آغازشده است.
کارخانه ی واگن پارس که در زمینه ی تولید واگنهای راه آهن و مترو فعالیت دارد و زمانی ضمن مصارف داخلی تولیدات خود را به کشورهایی نظیر سوریه، اندوزی و غیره صادر می کرد اکنون مدت سه ماه است که حقوق کارگران خود را پرداخت نکرده است و مدیر عامل آن در سخنرانی خود برای کارگران این کارخانه تاکید کرده است که: «هیچ پولی برای پرداخت حقوق عقب افتاده ی آنها وجود ندارد و کسانی که نمی خواهند به کار در این کارخانه ادامه دهند می توانند از این کارخانه بروند!»
لازم به ذکر است دو کارخانه ی مهم دیگر کشور یعنی شرکت ماشین سازی اراک و شرکت آذر آب نیز به زودی رسما اعلام ورشکستگی خواهند کرد. به دستور مقامات امنیتی مدیران این دو شرکت در تلاش هستند تا اعلام ورشکستگی این دو کارخانه را به تاخیر اندخته تا از همزمان شدن اعتراضات کارگری احتمالی در این دو کارخانه با دیگر کارخانه های ورشکسته جلوگیری کنند.
تمام کارخانه های بزرگ صنعتی در حال پاکسازی نیروهای قراردادی خود هستند و حتی کارگران ماهر قراردادی با بیش از ۱۵ سال سابقه ی کار نیز در بین اخراجی ها قرار دارند. مدیران غولهای صنعتی ورشکسته به کارگران رسمی خود فشار آورده اند که با قبول بازنشستگی پیش از موعد از کارخانه ها خارج شوند.
امروز کارگران شرکت واگن پارس بعد از سه ماه کار بدون حقوق و چندین اعتراض نمادین تمام شیشه ها، میزها،صندلیها، تابلوها و دیگر وسایل سالن غذاخوری این کارخانه را شکستند. این اعتراض از حرکت ساده ی کوبیدن قاشقها بر روی میزها قبل از صرف نهار شروع شد و به دلیل بی توجهی مدیران این شرکت و تهدید کارگران توسط حراست این کارخانه به خشونت کشیده شد.
هم اکنون کارخانه های بزرگ برای کاهش هزینه ها دست به حذف غذا و سرویس رفت و آمد خود کرده اند و شرکت بزرگی همچون آذر آب برای تعویق اعلام ورشکستگی در هر ماه فقط مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به حساب کارگرانش واریز می کند و این در حالی است که شرکت واگن پارس حتی از واریز این مبلغ نیز به حساب کارگران خود ناتوان است.
سیاستهای اصل ۴۴ نظام و شتابزدگی دولت احمدی نژاد در واگذاری شرکتهای بزرگ به بخش خصوصی سبب شده است شرکتهای با ارزش سابقا دولتی با قیمتی کمتر از قیمت واقعی آنها (در موارد متعددی حتی نصف قیمت واقعی) به کسانی فروخته شود که اغلب از وابستگان سپاه پاسداران هستند و هیچگونه سابقه ی کار اقتصادی و مدیریتی در کارنامه ی خود ندارند. صاحبان این شرکتها از آنجا که در فضای دلالی رشد کرده و قدرت مالی پیدا کرده اند ترجیح می دهند تا سریعا با فروش ماشین آلات و زمین این کارخانه ها به قیمت روز در مدت کوتاهی سودهای میلیاردی به دست آوردند. این امر سبب شده است که تاکنون هزاران نفر از کارگران این کارخانه ها اخراج و بیکار شوند.