• الف، لام، میم
تهرانا
طاعت کردند و ما زشت شدیم
فنا گفتند و ما شِرک شدیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ مرداد ۱٣٨٨ -  ۵ اوت ۲۰۰۹

 
سه مرگِ مجنون
و مَهنهء پنبه بر گوش
دری بر سینه ها گشود
الف،   لام،   میم
وقتی «نون ِ» مَا یَسْطُرُون
از ما دیوانه تر شد
پای ِ تهران
       در موزه های ِ خستهء صوفی
                                   تَنگ و طی می شد
تا ماربانکِ ملوس ِ ما
از حیاط خلوتِ آقاسی
به میدان ِ امام بتوپد
و چه پیراهن ها
که از آن بوی ِ یوسف نیامد
                           بر تَن کُند
الف،   لام،   میم
تهرانا
طاعت کردند و ما زشت شدیم
فنا گفتند و ما شِرک شدیم
  و لُوثِ خواجه
همه گُنگِ آسمان
           بر حدیثِ ما شوراند
تا دل بر مرگِ خود نهیم
و غازیان ِ کوچیده تیر
تِکّه هایِ ما را بر گَردن بگیرند
این خطیبِ نقطه باخته
چشم ِ بی الفبا
و گاو ِ هجا
بَر خرمن ِ ما می‌ راند
تا
افسردگی ِ حروف به درازا بکشد
سِباع در مغز و صدا شناسنامه کُند
بیابان از دست و پای ِ شکستهء خیابان
                                     بالا برَود
و عکس های ِ فوری
پُشته پُشته کُشته بدهند
در این سال ِ صلوات
یا عیسی
بانوی ِ ما
« در مُطربی افتاد»
امّا
از تو و توبه
استعانت نخواست
بهشتا
فراق     فراق
بر ما بفرما
تا از رقص ِ هوهو
و درختِ کوکو
شِبلی نپوشیم
 
سه مرگ
و هوایی که نمک بر چشم می‌ کَشَد
و آغوشیْ صدا در کورهء خیابان می دَمَد
تا بلاغتِ کُلیجه پوش
از خدمتِ خطوط بیرون شود
آیا کیسهء جامی هنوز
امانتدار ِ تَوَلا ست
که قزلباشان
بر گزارش ِ تاریخ گورستان می کَشند
و ساعت از سایهء اوباش
                        تاریک می شود
قندِ سعدی چند سده دوام می آورَد
که حالیا
«قَصب الجیب حدیثش که چون شکر می خورند»
و رُقعهء ما
که تا هنوز و امروز
در مُنشَآتِ گرامر
درگیر ِ زبان ِ انگلیسی ست
واژه های ِ متوقف را که بگشایند
قند پارسی به بنگاله
و ما به چمخاله
           خواهیم رسید؟
و قَرن ِ مُبین
از روی زمین
رُخ بر خواهد روفت
 
این کین در کمین و ما
                  از هر سو در طواف
این دایره در کُما و ما
                در گردابِ سَماع
در حاکمیتِ خطبه
رَجّال ِ مُصلا ما بودیم
که پهلوان کُشی
نَه
خود کُشی
ببخشید
... کِشی را
به فردا بردیم
و کلام ِ مُکَلا
در گوش ِ مصطفی
                  نرم نشد
تا بر صدق ِ ما سُم کوفتند
وقتی حجاز
بر «قلعهء فراموشی» سرازیر می شد
ما در مُلطّفِه ای
نیزه بان ِ باهان و
             فَرخان و
               رادان شدیم
 
سه مرگ
  و رونق ِ پُر دِرهَم خروس
که با مَحلاتِ وقت شناسی دست به یکی می شود
                                             تا آقاسی ها
                                          آقا سیّد شوند
وقتی آب از سر ِ یونس گذشته بود
و یهوه
از خاکستر نینوا
               بر نخاسته بوده بود
 
سه مرگ
آبیْ دیدیم
و «مرید ِ دونده» به «مُراد ِ پَرنده» رسید
و جوئی که از رود ِ مَجوس تَر نشد
قرن ِ تیموری نوشید
و بر خوان ِ جوجی
فرشته آجین
خوف خورد و هلاکت پوشید
و تنفیذِ مرگ
        بر میدان ِ تحریف
و طُغرای ِ تَموچین
          بر جَریدهء آهنین
و یاسا
در غلافِ بخارا
از عدل ِ مظفر پیشی گرفت.
 
خرداد ۱٣٨٨