• تمام روز وارونه فکر میکنم
و ماه / زل زده است به من/ از این دریچه ی تنگ. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۵ شهريور ۱٣٨٨ -  ۲۷ اوت ۲۰۰۹

 
تمام روز وارونه فکر میکنم
و ماه / زل زده است به من/ از این دریچه ی تنگ.
پاهایم به سقف نمی رسند
و تازه، اگر هم می رسیدند،
توان رفتنم نبود.
 
عشق دردی است، نفس گیر
و خاطره ی یک شاخه گل یاس
تنها پل امید به فردا.
 
امروز چقدر پر حرفی کردم
با این سکوتم،
دریغ که گوشی شنوا نبود
و باز اصرار بود که: "بگو!"
از اذان مغرب هم/ امروز/ خبری نیست
و ماه / زل زده است به من/ از این دریچه ی تنگ.
 
- "تحمل چیز خوبی است"
پدر می گفت همیشه:
اما، ای کاش، تحمل نکرده بودیم، اینقدر.
 
حیف! که قلم و کاغذ درست وحسابی ندارم،
هوس کرده ام که شعری بنویسم، برای نوه ام،
شاید روزی،   روزگاری بخواند آنرا
و به یاد من بیافتد،
و بگوید:- " حیف!"
همانطور که من گفته ام تا بحال- بار ها-:
- " حیف! حیف اش بود مرتضی!"
 
خسته ام، خسته ام و درد دارم در سرم،
از فشار این روز وارونه
و ماه زل زده است به من
همچنان از این دریچه ی تنگ.
 
ای کاش کسی پایم را بخاراند،
تازه می فهمم که چه نعمتی است سلامتی،
چه نعمتی است، دستانی که آزاد باشند
و بتوانند بخارانند هر جای بدن را که بخواهی- هر وقت.
 
ای کاش، این روز/ روز وارونه/ تمام می شد
و این ماه را کسی خاموش می کرد
و همسایه ام اینقدر سر وصدا نمی کرد
و من می توانستم
چشم ام را کمی بر هم گذارم
سال هاست که نماز نخوانده ام
ولی امروز، دلم لَک زده است،
برای شنیدن اذان مغرب.
باید به فکر فردا باشم.
فردا که پاهایم،
از راه ناتمام سقف برگشتند،
به بازار خواهم رفت.
قبل از هر چیز،
پرده می خرم
برای این دریچه ی تنگ
و یک شاخه ی گل- گل یاس-
از باغچه خواهم چید
و به تو خواهم داد
تا گاه به گاه
به یادش بیفتی
در وقتی که
  پاهایت به سقف نمی رسند.
"آدم همیشه باید به فکر فردا باشد."
مادرم می گفت این را:
 
 
 
ناصر اطمینان- اگوست ۲۰۰۹
[email protected]