اعلامیه جنبش رفراندم ایران
درباره بیانیه جدید هفت تن امضاکنندگان اصلی فراخوان ملی رفراندم
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
يکشنبه
۲۷ فروردين ۱٣٨۵ -
۱۶ آوريل ۲۰۰۶
بيانيه اخير هفت تن امضا کنندگان اصلی فراخوان ملی رفراندم ايران از آن جهت که نشانه علاقهمندی و تعهد مجدد از سوی آنان به امری است که خود آغاز کنندگانش بودهاند مايه اميدواری همه پشتيبانان جنبش است که به اعتبار پيام و امضاهائی که در پای آن بود به اين جنبش پيوستند. اعلام بعدی اين گروه برجسته مبارزان آزادی ايران در فردای انتشار متن فراخوان به اينکه فراخوان به آنان تعلق ندارد و آنها متولی اين جنبش نيستند در عين اينکه از بزرگمنشی امضا کنندگان خبر ميداد از يک نظر اشتباه بود و جنبش را از پشتيبانی بنيادگزارانش محروم گردانيد.
با اينهمه پشتيبانان جنبش، کاری را که بدست گروه هشت نفری امضاکنندگان فراخوان آغاز شده بود رها نکردند و نگذاشتند فراخوان نيز مانند اعلامهای ديگر پس از مدتی سروصدا به فراموشی بيفتد. کوششهای آنان در اواخر سال گذشته در کنگره بروکسل که با حضور نزديک به دويست و پنجاه تن تشکيل شد يک ساختار مقدمانی و حداقل برای جنبش رفراندم به ارمغان آورد که مانند ديگر فعاليتهای پشتيبانان جنبش در جهت زنده نگهداشتن و گسترش پيام فراخوان است.
در همه دوره يک سال و نيمه پس از انتشار متن فراخوان، دست درکاران جنبش، وفاداری به متن و شناخت جای بلند امضا کنندگان فراخوان را با سختگيری تمام رعايت کردهاند و بيميلی به آنان به نشستن در جای سزاوارشان در جنبش مايه سرخوردگی همه کسانی بوده است که انتشار فراخوان ملی رفراندم را سرفصل دوران تازهای در تاريخ مبارزات ملت ايران ميدانند.
ما از حرکت دوباره امضا کنندگان نخستين فراخوان استقبال ميکنيم و آن را در راستای تقويت جنبشی ميدانيم که مسلما زمانش خواهد رسيد و سهم بزرگ خود را در رساندن جامعه ايرانی به يک نظام دمکراتيک بر پايه اعلاميه جهانی حقوق بشر خواهد داشت. جنبش رفراندم همچنانکه خود امضا کنندگان نخستين متن فراخوان به درستی گفتهاند متعلق به همه مردم ايران است و هرکس در جا و به سهم خود ميتواند در پيشبرد آن بکوشد. مشارکت ديگران در اين جنبش به هيچ روی به معنی کنار نهادن کسانی که بزرگترين حق را به گردن جنبش رفراندم دارند نيست. کسانی که با انتشار سندی در چنان پايگاه بالای سياسی و اخلاقي، سياست ايران را از زبان و روحيه کشمکشهای حقير شخصی و گروهی آزاد کردند و سرمشق گرانبهائی در روحيه مدنی و مدارای دمکراتيک گذاشتند هيچ نيازی در بکار بردن لحن و زبان متداول سياستبازان ندارند.
پاينده ايران.
جنبش رفراندم ايران
|