• دخترک ِ زبان ناگشوده ام
با مژگانم موهایت را شانه می زنم
شانه را در نهان ِ دلم پنهان می کنم
تا بویت بسان ِ آرزوهای بر باد رفته ام
بر باد نرود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ شهريور ۱٣٨٨ -  ۶ سپتامبر ۲۰۰۹

 
● برای نگاره ی دخترک کُردم
                
 
به چه می نگری این چنین!؟
چشمان ِ کهکشانی ات
زمین را در شنگرف ِ شگفتی
در ژرفای گسستن
فرو کشاده است
ستاره ها هر شب
بر آسمان ِ ماهان می گریند
 
دخترک ِ کُردم
هیچ می دانی هر شب در خواب بیداریم
ستاره ات
در آغوشم به خواب می رود
با اشکم
گونه های گَرد گرفته ات را می شویم
از نگاه تنیده در ترس ات
تن ِ تناور تنیده ام
تندیس ِ ماندگی ات را،
خروشیده در آتشستان،
بر دوش می کشد
در برابر رنگین کمان ِ نگین ِ نگاهت
من ِ بی دین ِ بی آیین
به ستایش و نیایش ات می پردازم
 
دخترک ِ کُردم
هیچ می دانی در بیدار خوابی ام
دست بر سر می کوبم
تا رنج ِ پیکرک ِ پرسایی ات
در نگار ِ نگین ِ نگاهم
جاویدان مانگار گردانم
 
دخترک ِ زبان ناگشوده ام
با مژگانم موهایت را شانه می زنم
شانه را در نهان ِ دلم پنهان می کنم
تا بویت بسان ِ آرزوهای بر باد رفته ام
بر باد نرود
 
دخترک ِ کُردم
 
گام هایت را بر چشم می گردانم
تا پُل ِ پردیس را بُگشاید
تا پروانه ی پردیس گردی
تا اوای آرزو را
برای دوشیزه ی سپید گیسو
باز گردانی
تا نگاره های دلارا
گریه نکنند
تا آنان در   زیر پایه های دار
در آبشار ِ آه ِ سربدارشان
پریای بی بامداد ِ بی آرزو
پر پر نگردند
 
دخترک کُردم
هیچ می دانی
آوای گلوی در گلوله شکسته ی ندا
آهو بانوی آرزوی تو را
فریاد می کشید
و نگاه ِ سپیدش
در پی ی چشمان ِ کهکشانی ی تو می گشت
تا تو را
از گرداب ِ واپسین نیرنگ و ترفند ِ اسلامیان بازستاند
در بستر ِ سپید   بنشاند
سایه بان ِ سبز
بر   فراز ِ سرو ِ سربلندت بکشاند
گل های سُرخ را
زیر ِ گام هایت بگستراند
تا در رامش ِ آبی ی آرامش
در خواب بانوی افسانه ای
نگاهبانت باشد
تا دیوان را
از پشت ِ دیوار ِ پنهان بدرآرد
در دیوان بنگارد
تا ندای کُرد، ندای آذری، ندای بلوچ،
ندای آزادی، ندای هر ایرانی،
ندایی گیتی گستر گردد
 
 
گوتنبرگ- سوئد
 
 
abtinaeineh.blogfa.com