• پرسش ما از هر نهادی که در این آدم ربایی‌ها نقشی دارد تنها یک جمله است! آیا عبدالله مومنی زنده است؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۹ شهريور ۱٣٨٨ -  ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹

درپی ابراز نگرانی شدید خانواده عبدالله مومنی پس از گذشت ٣۵ روز بی خبری مطلق از سلامتی وی، و انتشار برخی شایعات نگران کننده، سازمان دانش آموختگان ایران (ادوارتحکیم وحدت) اطلاعیه‌ای را بدین شرح منتشر ساخت:

ملت شریف ایران؛
اینک که اثبات شده است در این ملک هیچ دادرسی بر سر کار نیست، ناچار از آنیم که دیگر بار از دردها و مصائب با شما بگوییم. قریب سه ماه از بازداشت آقایان احمد زیدآبادی و عبدالله مومنی دبیرکل و سخنگوی سازمان دانش آموختگان ایران می‌گذرد و همچنان هیچ مرجعی حاضر به پاسخگویی در مورد اتهامات و حتی محل نگهداری آنان نبوده و همچنانکه پیش از این بیان داشتیم این اقدام چیزی جز یک گروگان‌گیری تمام عیار برای سرپوش نهادن بر کودتای ۲۲ خرداد نیست.

امروز ٣۵ روز است که از عبدالله مومنی هیچ اطلاعی در دست نیست. آخرین خبر از وی مربوط است به ملاقات همسر و دو فرزنداش با او در حیاط زندان اوین؛ همسر مومنی وضعیت وی را در آن ملاقات اینگونه توصیف کرده بود: «همسرم شدیدا تحت فشار روحی و جسمی و شکنجه است و نزدیک ۲۰ کیلو وزن کم کرده است. آن کسی که دیدیم اصلا عبدالله مومنی نبود؛ فقط یک پوست و استخوانی بود که تعادل روحی و روانی و قدرت حرف زدن وایستادن و راه رفتن نداشت. هیچ چیزی از عبدالله نمانده است».
این آخرین اطلاعی است که از عبدالله مومنی، در دست است و پس از گذشت ٣۵ روز اینکه حتی از یک تماس تلفنی وی نیز با خانواده دریغ شده به باور ما متاسفانه ممکن است ناشی از آن باشد که جان عبدالله مومنی به مخاطره افتاده باشد.

تاسف آورتر آنکه آگاه شدیم پرونده آقایان عبدالله مومنی و احمد زیدآبادی در اختیار قاضی مسئول فجایع بازداشت‌گاه کهریزک است؛‌ فردی که نه تنها به رغم ادعای دروغگویان، به دلیل مشارکت در جنایاتی بی سابقه، از کار برکنار نشده است بلکه ناجوانمردانه‌تر از پیش به آزار خانواده‌های مظلوم و ستم‌کشیده زندانیان سیاسی می‌پردازد.

از سوی دیگر شایعات هولناک و به شدت نگران کننده‌ای که در مورد سلامتی عبدالله مومنی منتشر شده، همسر او را وحشت زده و خواب را از دیدگان فرزندان بیگناه‌اش ربوده است، وضعیتی که دستکم با شنیدن صدای پدر برای چند لحظه می‌تواند تا حدی از شدت آن کاسته شود؛ خواسته‌ای کوچک که بیش از یک‌ماه است از آنان دریغ شده است.
همسر عبدالله مومنی معتقد است «حتما اتفاق ناگواری افتاده است که از عبدالله هیچ خبری نیست». او از همه می‌خواهد که «هر کاری» از دستشان بر می‌آید برای اطلاع از سرنوشت همسرش انجام دهند.

اکنون پرسش ما از هر نهاد یا شخصی که در این آدم ربایی‌ها نقشی دارد تنها یک جمله است! آیا عبدالله مومنی زنده است؟

سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)
۱۹/۶/۱٣٨٨