• در ۲۱ شهریور ۸۳ ، یازدهم سپتامبر ۲۰۰۴، جنبش کارگری ، کمونیستی ایران یکی از ثابت قدمترین و خستگی ناپذیر ترین یاران خود را از دست داد. در این روز قلبی از حرکت باز ایستاد که همواره در راه سازمانیابی طبقه کارگر کوشیده و تمامی عمر پر بارش را در راه بهروزی این طبقه گذارده بود. آری سخن از آلبرت سهرابیان است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۲ شهريور ۱٣٨٨ -  ۱٣ سپتامبر ۲۰۰۹

همه ی آرزوهای درخشان

 پرنده های آسمانِ تو بودند
                                  سیاوش میرزداه

در ۲۱ شهریور ٨٣ ، یازدهم سپتامبر ۲۰۰۴، جنبش کارگری ، کمونیستی ایران یکی از ثابت قدمترین و خستگی ناپذیر ترین یاران خود را از دست داد. در این روز قلبی از حرکت باز ایستاد که همواره در راه سازمانیابی طبقه کارگر کوشیده و تمامی عمر پر بارش را در راه بهروزی این طبقه گذارده بود. آری سخن از آلبرت سهرابیان است ....


یادی از رفیق آلبرت سهرابیان در پنجمین سال خاموشی او !
پنج سال پیش در چنین روزی، ۱۱ سپتامبر۲۰۰۴، آلبرت سهرابیان از مبارزان سرشناس جنبش کارگری و کمونیستی ایران، پس از شصت مبارزه در سنگر آزادی و سوسیالیسم، چشم از جهان فروبست.
آلبرت در کودکی پدر و مادرش را از دست داد و ناچار شد از شش سالگی برای تامین معاش خود، و کمک به خواهران و برادارانش، به کار بپردازد. پس از شهریور ۱٣۲۰ که فضای سیاسی ایران گشوده شد، در سن ۱٣ سالگی، به سازمان جوانان حزب توده پرداخت. از آن پس، در همکاری با باقر امانی و همراه سایر یارانش مانند آوانس مرادیان، با پی ریزی "هسته های کمونیستی" راه خود را از حزب توده جدا کرد. آنها سپس سازمانی به نام "شوراها" را تاسیس کردند.آلبرت که کارگر کفاش بود همراه با آوانس و دیگر رفقایش در فعالیت های سندیکائی و بویژه سندیکای کارگران کفاش شرکت کرد.
سازمان "شوراها" در سال ۱٣۲٨   تحت پیگرد پلیس قرار گرفته و اعضای آن دستگیر شدند. آلبرت نیز پس از مدتی در سال ۱٣۲۹ به جرم فعالیت با سازمان" شوراها" دستگیر و به دو سال زندان محکوم شد. پس از رهائی از زندان با سیرانوش مرادیان ازدواج کرد.
پس از زندان اول، در تاسیس سازمان های "یکا" و سپس " ساکا" به طور فعال شرکت کرده و از اعضای رهبری این دو تشکل بود. پس از کودتای ۲٨ مرداد، همراه کارگران کفاش کمونیست، در احیاء مجدد سندیکای کارگران کفاش فعالانه شرکت کرد. علیرغم حاکمیت سرکوب و ترور در پس از کودتای ۲٨ مرداد، سندیکای کفاشان قادر شد برای اولین بار بیمه بیکاری کارگران کفاش را به دولت ستمشاهی تحمیل کند. صمیمیت و صداقت آلبرت در مبارزه برای حقوق کارگران موجب شده بود که در میان کارگران کفاش از محبوبیت منحصر بفردی برخوردار شود. سازمان "ساکا" نیز در سال ۱٣۴۹ زیر ضرب رفته و آلبرت به شش سال زندان محکوم شد.
آلبرت فعالیت های تشکیلاتی اش را در سازمان ما پی گرفت و سالها ی سال عضو "کمیسیون نظارت مرکزی" و در آخرین سالهای زندگی اش عضو افتخاری کمیته مرکزی سازمان بوده و همواره در مجامع و کنگره های سازمانی بر ضرورت ایجاد ادبیات مارکسیستی برای کارگران و تربیت کادرهای کارگری کمونیست و تلاش برای متحد ساختن صفوف جنبش کارگری و کمونیستی، پای می فشرد.
در دوره تبعید در خارج از کشور، در "انجمن کارگران تبعیدی"، که تشکلی فراگیرنده فعالین کارگری درتبعید در حمایت از جنبش کارگری ایران بود، شرکت داشت. به ابتکار او همچنین رادیو " صدای کارگران" به مثابه تریبون مشترک کارگری، همراه با فعالین کارگری دارای گرایشات فکری مختلف، برای حمایت از جنبش کارگری در ایران و نزدیک کردن گرایشات درونی آن راه اندازی شد. آلبرت طرفدار سرسخت اتحاد چپ کارگری برای تقویت جنبش سوسیالیستی و کارگری در ایران بود.
یکی از پرثمرترین اقدمات آلبرت در سالیان پایانی زندگی اش نوشتن کتاب خاطراتش بود. او در این کتاب" برگی از جنبش کارگری و کمونیستی ایران" تاریخ بخشی از جنبش کارگری ایران را که خود و رفقایش زندگی شان را وقف آن کردند، به طور مستند و به دور از هر گونه فرقه گرائی، به قلم کشیده است.
دو وجه مشخصه خصلت نمای شش دهه فعالیت مبارزاتی آلبرت سهرابیان است . فعالیت توده ای طبقاتی به مثابه یک کارگر پیشرو و فعالیت سازمانی به مثابه یک کمونیست معتقد به کار منضبط سازمانی! او به درستی راه و آرمانش عمیقا" اعتقاد داشت و همین اعتقاد بود که موجب می شد همواره با امید و خوش بینی به آینده بنگرد!

یاد و خاطره اش گرامی باد!
هئیت تحریریه سایت راه کارگر
http://www.rahekargar.net