اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۵ شهريور ۱٣٨٨ -  ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۹

تابستان ٨٨ هم داغتر از همیشه بود و هم طولانی تر. تابستان امسال از نخستین روزهای خرداد و همزمان با شروع تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری آغاز شد آن هم با چه حرارتی. سه هفته تبلیغات انتخاباتی فضای کشور را به نحوی بی سابقه گرم و پر شور کرد و چه امیدها که در دل جوانان کشور جوانه نزد و چه خیال ها که از سرآنان گذر نکرد. گمان می رفت روزنه هایی هر چند تنگ به روی رای مردم گشوده شده و راههایی هر جند باریک به سوی انتخابات آزاد باز شده است. مناظره های تلویزیونی، سخنرانی های تبلیغاتی، فعالیتهای چشمگیر جوانان در سطح خیابانها فضای کشور را یک فضای واقعا انتخاباتی کرد و همه چیز تحت الشعاع یک حادثه قریب الوقوع قرار گرفت: انتخابات رئیس جمهوری ایران برای چهار سال آینده. انتخابات بر گزار شد اما تعفن تقلب همه جا را فرا گرفت.اعتراضات خیابانی آغاز شد و اتفاقاتی افتاد که در دوران پس از انقلاب تقریبا بی سابقه بود. میلیونها نفر در خیابانهای انقلاب و آزادی تهران خواهان باز پس گیری رای خود شدند و اینکه در بازی کثیف وزارت کشور و شورای نگهبان بازی خورده اند اعلام انزجار کردند. راهپیمایی و تجمع آرام مردم با خشونت و سرکوب مواجه شد. تابستان زود هنگام ٨٨ باز هم داغ تر شد. خون گرم جوانان و نوجوانان بی گناه این آب و خاک بر سنگفرش کوچه ها و خیابانهای تهران جاری شد و بوی سرب و باروت فضا را پر کرد. بانگ الله اکبر شبانه بر فراز پشت بام ها خاطره انقلاب بر علیه نظام ستمشاهی را زنده کرد و خواب خوش حاکمان را آشفته کرد. موج دستگیری های گسترده آغاز و زندان ها و بازداشتگاههای تهران پر شد. همه جا سخن از جنبش بود و مقاومت و سرکوب، سخن از اعلامیه و خبر دستگیری، سخن از تعداد کشته ها و مفقودین. حکومت هر خطای خود را به خطایی دیگر جبران می کرد و رسوایی از پس رسوایی خبر ساز می شد. تابستان داغ ٨٨ شگفتی ها داشت. نیروهای انتظامی جوانانی را که می خواستند در نماز جمعه هاشمی رفسنجانی حضور یابند به ضرب باتوم می نواخت و به زور گاز اشک آور متفرق می ساخت. ظاهرا نماز جمعه دیگر دشمن شکن و وحدت آفرین نبود. تابستان ٨٨ پر از خبرهای داغ بود. برگزاری دادگاه متهمان حوادث پس از انتخابات و اعتراضات اجباری برخی از آنها در آستانه مراسم تنفیذ و تحلیف، تکرار همین نمایش در آستانه رای اعتماد مجلس به فهرست وزیران. اما مهمتر و داغتر از همه اینها خبر شکنجه بازداشت شدگان و تجاوز به برخی از آنها. از هراس این بی آبرویی حکومت خود پیشقدم شد تا بازداشتگاه کهریزک کانون هتک و تعرض تعطیل شود. مقامات ارشد حکومت همگی وجود تخلف را پذیرفتند جز رئیس جمهور انتصابی که شکنجه و تجاوز را نیز به عوامل نفوذی دشمن نسبت داد. با آغاز ماه رمضان در آخرین ماه فصل تابستان زمامداران نگران آخرین جمعه این ماه یعنی روز قدس شدند چراکه معترضان تصمیم گرفته اند در این راهپیمایی سالانه در دفاع از حقوق مردم فلسطین حضور یابند. حالا حکومت باید تصمیم بگیرد که یا حضور معترضان را در این راهپیمایی تحمل کند و یا راهپیمایی روز قدس را نیز همچون مراسم نماز جمعه تهران به خاک و خون بکشد. تابستان داغ ٨٨ که هم داغ بود هم طولانی در سرا شیبی افتاده است. چند هفته دیگر تابستان به پایان می رسد و مدارس و دانشگاههای کشور سال تحصیلی جدید را آغاز می کنند. از هم اینک مسئولان امر نگران خیز دوم موج سبز در دانشگاهها و دبیرستانها هستند. جنبش ضدتقلب و دفاع از حقوق بشر و حقوق شهروندی است. جوانان و دانشجویان ایرانی راه مطالبات بهره می برند. در نماز جمعه، در راهپیمایی روز قدس و در صحن دانشگاه و دبیرستان. دستگیری گسترده رهبران و فعالان سیاسی معترض به تقلب در انتخابات به فرو کش کردن جدی جنبش و گسترش فضای رعب و ناامیدی منتهی نشد و این یعنی خودجوش بودن و مردمی بودن جنبش اعتراضی. حالا چه فعالان اصلاح طلب در زندان باشند و چه بیرون از زندان، از کرده خود نادم باشند یا به آن مباهات کنند، فرقی نمی کند. جوانان و دانشجویان در هر جا و هر وقت که مقدور ممکن باشد علم جنبش سبز را بلند کرده و توفان به پا می کنند. آری پائیزی که در راه است یک پائیز توفانی است.