اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣۱ شهريور ۱٣٨٨ -  ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۹

"یک جهان حادثه در پشت نگاه من و توست
لحظه ها گر نخروشند گناه من و توست
ننشینیم و به دیوار سکوت تکیه دهیم
در و دیوار در آینده گواه من و توست"   (بهمن رافعی)

«چپ دموکرات ایران»، در آستانه دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری طی دو بیانیه لزوم شرکت در انتخابات و همچنین حمایت از نامزدی بخصوص را تشریح کرده بود.
استدلال چپ دموکرات از شرکت در انتخاباتی درون ساختار جمهوری اسلامی بی شک نه تأیید ساختار، بلکه پیرو گزاره موجودِ «امکان و نه هدف» و همچنین اصرار بر حداقل های ارائه شده از سوی اصلاح طلبان درون ساختار موجود بود. امکانی که در ٨ سال حاکمیت اصلاح طلبان در دوره پیشین ریاست جمهوری و ایجاد فضای باز نسبی و همچنین تکوین زیرساختهای لازم برای ایجاد جامعه مدنی، زیرساختهایی چون تشکلهای سیاسی، مطبوعات و همچنین آزادی نسبی به دست آمده در حوزه فرهنگ و نشر کتاب، کارنامه ای قابل توجه برای آن فراهم می کرد. اما آنچه پس از انتخابات روی داد و دستاورهای عظیمی که جنبش اخیر داشت در پیوندی تنگاتنگی با حضور حداکثری مردم و در پی تأکید بر «شرکت در انتخابات» بود.
عریان شدن تضادهای موجود در بدنه حاکمیت، که بخشی از نیروهای درون ساختار را در جایگاه اپوزوسیون نشانده است، سیاسی شدن یش از پیش جامعه و پایین آمدن سطح و وسعت «بی تفاوتی سیاسی» در پی گذار از «انفعال سیاسی»و «سوژه» شدگی «ابژه» های پیشین اجتماعی در قامت انسانهای معترض و حق طلبی که هر کنش اجتماعی رسمی و دولتی (نماز جمعه و روز قدس) را به رزمگاهی علیه استبداد حاکم بدل می کنند، تنها نمونه هایی دم دستی از دست آوردهایی است که برآیند «شرکت در انتخابات» بود و نه اصرار بر «تحریم» و «عدم شرکت».
به باور چپ دموکرات بر خلاف تحلیل هایی که برخی از نیروهای «چپ» ارائه می دهند، حوادث پس از انتخابات، داستانی منفک از فرایند انتخابات و شرکت در انتخابات نبوده و بی شک مسبوق به سابقه شرکت در انتخابات اخیر است.
«چپ دموکرات» همانگونه که در بیانیه ها و اعلام مواضع پیشین خود نیز بیان داشته بود «دیالکتیک مبارزه» را فرایندی «تک خطی» و پیرو منطق«صفر و یک» نمی داند، که تنها از رهگذر «تحریم» و عدم شرکت در هر کنش سیاسی در ساختار موجود قابل تحقق باشد، بلکه معتقد است از راههای پیچیده و متنوعی می گذرد و هر شرکت در انتخاباتی لزوماً به معنای تأیید ساختار فعلی تلقی نمی شود.با این مقدمه وارد عنوان بیانیه حاضر می شویم.
بی تردید یکی از بزرگترین فرصتهای حاکمیت در سرکوب هر چه بیشتر مبارزات مردم در چند ماه اخیر را باید غیبت «جنبش دانشجویی» به عنوان جنبشی سازماندهی شده حول برنامه ها و اهداف مشخص دانست. غیبتی که نه در جامعه، چه نیروها و فعالین دانشجویی بعنوان بخشی از جامعه مبارز،حضوری جدی و توام با پرداخت هزینه های سنگینی در جنبش داشته اند، که در صحنه ی خود دانشگاه بعنوان موتور پویا و بارور جنبش های اجتماعی مشهود بود. موتوری که به نسبت موج انفعال سیاسی سال های اخیر، متاثر و دچار رکود و سکون نسبی شده بود، اما در آستانه ی انتخابات بار دیگر به احیای روح سیاسی در خود دست یافت.
جنبش دانشجویی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از جنبش اجتماعی و اعتراضی مردم، در اول مهر و با بازگشایی دانشگاهها در تداوم شکست انفعال سیاسی و حفظ پتاسیل اعتراضی موجود در بستر جامعه با رهبری و سازماندهی اعتراضات وارد فاز جدیدی خواهد شد. خصلت شناور و باز جنبش دانشجویی بصورتی که نمایندگی طبقات و قشرهای گونه گون اجتماعی را با خود دارد، به خوبی می تواند پتانسیل های این جنبش را در افزایش و بهبود اتصال جنبش اخیر با آحاد مردم بیرون مانده از آن را بالا برده و از طریق آگاه سازی سفیران بخش های مختلف و طبقات گوناگون جامعه در دانشگاه و تبیین نقش مبارزات دموکراتیک در بهبود نسبی تمامی مناسبات نابرابر، ضرورت پیوستن توده هایی از جامعه که همچنان در بی خبری یا انفعال به سر می برند را به واسطه با ایشان در میان بگذارند.
بر اساس این ملاحظات است که معتقدیم؛ آنچه وجود آن بیش از پیش احساس می شود، ایجاد جبهه واحد دانشجویی از تمامی طیف های سیاسی و حول اهداف و شعارهای مشترکی است که واقعیت جامعه لزوم آن را بر ما تحمیل می کند. در این میان، صرفِ تأکید نظری برتوان و پتانسیل جنبش دانشجویی و پیش گذاردن گزاره یِ «لزوم تشکیل جبهه واحد دانشجویی»، تن دادن به شعارها و لفاظی های مندرج در فراخوان های همه ساله گروهها و تشکلهای سیاسی اجتماعی خواهد بود. به عبارتی، لزوم برداشتن گامهای عملی و واقعی ضرورتی است که چپ دموکرات در راستای آن پیش گام بوده و آمادگی خود را در هماهنگی و همکاری با چنین صف متحدی اعلام می دارد. بی گمان لزوم تدوین و ارائه برنامه عملی مشخص و منسجم در این مرحله، وظیفه مهمی است که ما نیز طی بیانیه های بعدی به صورت ساختارمند به آن خواهیم پرداخت و در این زمینه از همکاری و همفکری همه دوستان استقبال می کنیم.

چپ دموکرات ایران
٣۰/۶/٨٨