اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱ مهر ۱٣٨٨ -  ۲٣ سپتامبر ۲۰۰۹

درشب شورش بزرگ آرژانتین در دسامبر ۲۰۰۱، لحظه‏ای که رئیس جمهور "روآ" از تلویزیون بوئنوس آیرس شرایط اضطراری اعلام کرد، همه‏ی مردم با همان لباس راحتی منزل و بیگودی، همراه با کودکان و حتی حیوانات خانگی خود به خیابان‏ها ریختند. نه شعاری و نه خواسته‏ی خاصی، فقط برای نادیده گرفتن شرایط اضطراری. این داستان تمام شب ادامه پیدا کرد. هیچ کس برنامه ریزی برای این راهپیمایی نکرده بود و هیچ کس تصور درخواست استعفای حکومت را به خود راه نمی‏داد، اما پس از اندکی باعث سقوط حکومت و دو دولت بعد از آن شدند.
قدرت مرکزی بدون حق بازخوانی و تغییر با از دست دادن قدرت اجتماع، بسترساز ایجاد انواع تضادهاست. انتخابات اخیر ایران نیز زمینه را برای ظهور تضادها بین مردم و قدرت حاکم مسلط بر اکثر رسانه‏های داخلی فراهم کرد. دلیل اصلی افول قدرت اجتماعی روحانیت توسط خود روحانیت نیز بعد از بیشتر از ۱۵۰ سال چیزی جز تضادهای قدرت مطلق نیست.
در حقیقت هر نیرویی از هر طیفی با در اختیار گرفتن قدرت مطلق، شروع به ایجاد تضادهایی عمیق می‏کند، چرا که قدرت، پرورش‏دهنده‏ی ضعف درون خود است. شرایط ایران جدا از مسئله‏ی انتخابات که تنها لحظه‏ی تصمیم‏گیری برای مردم بود، طی مسیری طولانی و پر پیچ و خم به لبه‏ی پرتگاه و دره‏ی انتخاب بین شجاعت و رویارویی با دولت یا سکوت و نادیده گرفتن خواست‏ها، برای یافتن راه و ترجیح هر کس رسید.
نیروهای نسبتا مترقی درون حکومتی که به علت شکست‏های قبلی از قدرت مرکزی کنار گذاشته شده بودند نیز از طریق همراه و همگام شدن با خواست‏های مردم توانستند از ضعف مطلق قدرت مرکزی استفاده کرده و محبوبیت از دست رفته را بار دیگر بازیابند. به دلیل شباهت‏های بسیار حکومت‏های توتالیتر با یکدیگر، تجربه‏ی مقاومت تفاوت چندانی ندارد. در ایران مانند آرژانتین هرگاه شرایط اضطراری احساس شود، مردم با حضور خود آن را بحرانی‏تر می‏سازند. حجم تبادل اطلاعات وعلاقه‏ی مردم به اخبار، خود نشان از ناگریز بودن وقوع اتفاقات بعدی دارد. تنها سلاح مردم آگاهی توده‏ای و بزرگترین وظیفه‏ی ما ارائه‏ی آگاهی ریشه‏ای و حفظ این حد از تبادل اطلاعات است. پس باید با حضور در موقعیت و توجه به وضعیت جنبش در همین لحظه، همگام بامردم (نه جلوتر و نه عقب‏تر) برای حفظ حرکت مردمی و دادن آگاهی ریشه‏ای برای تبدیل جنبش به حرکتی اثباتی‏تر، تنها سعی در رفع موانعی که باعث انفعال و ناامیدی مردم می‏شود، کرده و مطمئن باشیم با جنبش مستمرتر، آگاهی نیز ریشه‏ای‏تر و مردمی‏تر خواهد شد و آگاهی ریشه‏ای راه را برای رسیدن به خواست‏های برحق خود خواهد یافت.

یاشار پورخامنه