• و هنوز دستان قانونی انسان ستیز،
گردن قربانیان را،
با طناب کبود مرگ،
چنان گره می‌زند،
که نه دست دفاع می‌ماند، نه پای گریز، ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ مهر ۱٣٨٨ -  ۱۲ اکتبر ۲۰۰۹

 
آنگاه که در شهر بی‌پدرمادری،
کودکان درد،
در کوچه‌های بغض و تنهایی
    سرگردانند،
آنگاه که دایه‌های خواب،
در بعدازظهرهای داغ تابستان‌،
یتیمان فقر را
به دست بچه‌دزدان اعتیاد می‌سپارند،
آنگاه که قلندران مرگ،
با «حفره‌ای سیاه» در توبره،
در بن‌بست خشونت و نادانی،
کمین‌کرده، پنهانند،
چه کسی از انسان یاد خواهد کرد؟
چه کسی معصومیت کودکان را
آزاد خواهد کرد؟
 
آنجا که بیدها
در معابد و موزه‌ها
  تار و پود ‌ترمه‌ی ‌انسانیت را
بی‌رحمانه می‌زنند،
آنجا که موش‌ها،
  کتاب‌های کهن عشق
  و نوشته‌ها‌ی دیرین حکمت را،
غاصبانه می‌جوند،
آنجا که عنکبوتان خرافه و دروغ،
  بر دروازه‌ی دانش،
از اوهام تارها می‌تنند،
چه کسی از انسان یاد خواهد کرد؟
چه کسی دل حقیقت را
شاد خواهد کرد؟
 
آنگاه که در نیمه شب پائیز،
شهری تهی از شادی،
لیک از غم و التهاب لبریز،
فریاد می‌زند پرهیز!
از خون کودکان پرهیز!
و هنوز دستان قانونی انسان ستیز،
گردن قربانیان را،
  با طناب کبود مرگ،
چنان گره می‌زند،
که نه دست دفاع می‌ماند، نه پای گریز،
چه کسی از انسان یاد خواهد کرد؟
چه کسی عشق را فریاد خواهد کرد؟
چه کسی به نام مقدس خرد،
  خانه‌ی ویران عدالت را،
آباد خواهد کرد؟
 
شکوفه تقی
اوپسالا ١١ اکتبر ٢٠٠٩