اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲ ارديبهشت ۱٣٨۵ -  ۲۲ آوريل ۲۰۰۶

کارگران ايران همچون کارگران جهان برای استقبال اول ماه مه آماده می شوند.   هنوز در ايران اول ماه مه بعنوان روز جهانی کارگر ازسوی دولت رسميت ندارد. کارگران اما   با وجود همه ‎ ي ‎‎ موانع هرساله اول ماه مه را به روز مبارزه همبسته برای دفاع ازخواست ‎ ها و خواست ‎ های طبقاتی شان تبديل مي ‎ کنند . کارگران ايران برای ايجادِ تشکلِ مستقلِ کارگری مبارزه مي ‎ کنند تا بتوانند درتشکل خود سازمان ‎ يافته از حقوق خود دفاع کنند . اين مبارزه ‎ ی کارگران، اما مدام با سرکوب خشن دولت و سرمايه ‎ داران ايران مواجه مي ‎ گردد. دولت ايران تشکل مستقل کارگری را برسميت نمي ‎ شناسد؛ بهمين دليل مدام   کارگران مبارز دستگير مي ‎ شوند، به زندان محکوم، و از کار اخراج مي ‎ شوند. در اول ماه مه ۲۰۰۴ ده ‎ ها نفر از کارگران سقز به ‎ جرم شرکت در گردهمايی روز اول ماه مه دستگير شدند و پس از ۱٨ ماه، ۵ تن ازآن ‎ ها توسط دادگاه اسلامی با احکام سنگين روبه ‎ رو شدند. مبارزه اما به شکل ‎ های گوناگون ادامه يافت و کميته های مختلفی برای لغو اين احکام شکل گرفت. در اول ماه مه ۲۰۰۵ کارگران ايران چندين گردهمايی بزرگ ومستقل برگزار کردند.
بحران حاد اقتصادی و سياست ‎ های خصوصی سازي، حمله به سطح معيشت کارگران را تشديد کرده است و عموم کارگران خواهان افزايش دستمزد متناسب با سطح تورم هستند. طبق ارزيابی رسمی درآمد ماهانه ‎ ی   معادل ٣۵۰ يورو، زيرِ خط فقرمحسوب مي ‎ گردد، در حالي ‎ که   کارگران شاغل ماهانه فقط دستمزدی معادل ۲۲۰ يورو دريافت مي ‎ کنند. کارگران بسياری مجبورند با قراداد ‎ های موقت شرايط سخت کار را تحمل کنند و مدام در معرض اخراج باشند و به صف بيکاران بپيوندند. به ‎ علاوه دستمزد بسياری از کارگران هم به ‎ موقع پرداخت نمي ‎ شود و زنان و کودکان ‎ ِ کار بيش ازهمه تحت ستم و استثمارِ کارفرمايان قراردارند و بر اثر سياست ‎ های ضدکارگري، گارگاه ‎ های کوچک رسما مشمول قوانين کار نمي ‎ شوند .
دامنه ‎ ي ‎ اعتراض ‎ های کارگری در سال گذشته که در ۱۲۰۰ اعتصاب و اعتراض کارگری نمود يافت؛ گويای وضعيت اسفبار کارگران در ايران است. در اين اعتراض ‎ ها کارگران خواهان آزادی کارگران زنداني؛ بازگشت به کارِ کارگران اخراجی ازجمله حدود ٣۰۰ تن از کارگران اعتصابی شرکت واحد؛ لغو قراردادهای موقت و پيمان قراردادهای جمعي؛ افزايش دستمزدها متناسب با سطح تورم؛ ممنوعيت کار کودکان و برخورداری زنان ازحقوق و دستمزد برابر و در راس همه ايجاد تشکل مستقل کارگری بدست خود کارگران شدند. اين ‎ ها خواسته ‎ هايی فوري ‎ اند که کارگران ايران برای تحميل آنها به دولت و کارفرمايان ايران روزمره مبارزه مي ‎ کنند و هرروز به ضرورت پشتيبانی متقابل از مبارزه ‎ های هم طبقه ها در مراکز کار و توليد در سطح کشور و ديگر اقشار و گروه ‎ های اجتماعی تحت ستم و استثمار آگاه گشته   و به همبستگی دائمی و بين المللی کارگران   جهان اميدوار مي ‎ شوند.
  در سال گذشته در نتيجه ی مبارزه ی پيگير و استوار کارگران ايران، رشد آگاهی طبقاتی و ارتقاء خواست ‎ ها و مطالبات ضدسرمايه داری آنان و همچنين همبستگی جهانی نهادها؛ فعالين مستقل کارگری و تشکل ها و اتحاديه های کارگری جهان، جنبش کارگری ايران با تحول چشمگيری روبرو گرديد. بعنوان نمونه ‎ ی برجسته؛ سنديکای شرکت واحد با بيش از ٨۰۰۰ عضو، سطح بالای آ گ اهی کارگران و عزم آنان را برای بدست گرفتن سرنوشت خود به ‎ نمايش درآورد. هنوز منصور اسانلو يکی از رهبران سنديکا بعد از گذشت ٣ ماه هنوز درسلول انفرادی به ‎ سرمي ‎ برد و ٣۰۰ کارگر شرکت واحد به ‎ جرم شرکت در يک اعتصاب از حق کار محروم شده اند؛ اما، جنبش سنديکايی به سازمان ‎ يابی اعتراض ‎ های   کارگری ادامه می دهد.
جمهوری اسلامی ايران در مواجه با اعتراض ‎ های گسترده ‎ ی کارگری تصميم دارد به هر قيمتی از ايجاد تشکل مستقل کارگری و گسترش آن به مراکز کار و توليد کشور جلوگيری نمايد . در حالي ‎ که بحران هسته اي، فشارهای بين المللی و سياست ‎ های جنگ افروزانه ‎ ی امپرياليسم آمريکا و متحدان غربي ‎ اش از يک ‎ سو و سياست ‎ های جنگ ‎ طلبانه ‎ ی دولت احمدي ‎ نژاد و تلاش کارگزاران و وابسته ‎ گان جمهوري ‎ اسلامی برای حفظ نظام به ‎ هرقيمتی تشديد شده است؛ فعالان کارگری ايران ؛ فعالان برابري ‎ طلب جنبش زنان و دانشجويان آکاه و مترقی کشور بيش از هر زمان ديگر تحت فشار و سرکوب قرارگرفته اند. علي ‎ رغم اين فشار ها و بگير و ببندها؛   همبستگی ميان لايه های مختلف جنبش طبقاتی – اجتماعی ايران هر روز تجسم بيشتری مي ‎ يابد . روز ٨ مارس امسال زنان در تهران و چند شهر ديگر ايران، در تجمع های اعتراضي، ازخواست های کار گ ران ايران پشتيبانی کردند و کارگران بخش ‎ های مختلف با جنبش زنان ايران اعلام همبستگی کردند و دانشجويان بيش از هر زمان درحرکت ‎ های همبستگی شرکت مي ‎ نمايند.
ما جمعی از ايرانيان مدافع جنبش کارگری ايران در آلمان متشکل در کميته های همبستگی با جنبش کارگری و همگام با کارگران ايران و جهان به استقبال اول ماه مه مي ‎ رويم و با هماهنگی فعاليت ‎ های خود برای تقويت همبستگی بيشتر با مبارزات کارگران و متحدان خود درجنبش های اجتماعی ايران مي ‎ کوشيم.
ما اعلام مي ‎ کنيم مخالف جنگ؛ مخالف هر ‎ گونه حمله ‎ ی نظامی و غيرنظامی از جمله   تحريم اقتصادی و مخالف سياست های امپرياليستم جهانی و متحدان ‎ اش هستيم.
ما مخالف رژيم جمهوری اسلامی بعنوان دولت سرمايه داران؛ دولت سرکوبگر کارگران، دولت آپارتايد جنسی و دولت سرکوبگر آزادی های دمکراتيک و حقوق اوليه مردم ايران هستيم وبرای سرنگونی آن مبارزه می کنيم .
ما اعلام می کنيم برای آينده بهتر راهی جز گرفتن سرنوشت مردم ايران بدست خودشان وجود ندارد و در اين شرايط بحرانی و حساس، کليه مدافعين راستين جنبش های ضدسرمايه داری و ضد امپرياليستی جهان را به همبستگی با نهادهای مستقل و فعالان جنبش های طبقاتی – کارگری ايران و پشتيبانی ازمبارزات خود فرا مي ‎ خوانيم .
 
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
۲۱ آوريل ۲۰۰۶
 
امضا :
کميته همبستگی با کارگران ايران – هامبورگ                         
کانون همبستگی با کارگران ايران – کلن
جمعی از مدافعين جنبش کارگری ايران – هانوور
گروه همبستگی با جنبش کارگری – برلن