• مطابق گزارش فعالین حقوق بشر در ایران زنان زندانی زندان گوهر دشت از سال ۱۳۸۴ قربانی جنایات سازمان هستند که تا امروز ادامه دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۴ آبان ۱٣٨٨ -  ۱۵ نوامبر ۲۰۰۹

اخبار روز: فعالین دموکراسی و حقوق بشر در ایران گزارشی منتشر کرده اند که مطابق آن زنان زندانی در زندان گوهر دشت از سال ۱٣٨۴ قربانی جنایات سازمان یافته ای شده اند که تا امروز ادامه دارد. در این گزارش گفته شده است دست کم ۹ زن در جریان این قتل های زنجیره ای تا کنون قربانی شده اند.

در این گزارش پرده از یکی از هولناکترین جنایت ها علیه زنان زندانی بی دفاع در زندان گوهردشت کرج که تا به حال باعث گرفتن جان چندین زن زندانی شده است برداشته می شود. دستور دهندگان و مجریان این جنایات، برای پوشاندن جنایت های خود در جواز دفن قربانیان، علت مرگ را خوکشی و یا نرسیدن مواد مخدر ذکر کرده اند.
قتل های زنجیره ای که از سال ۱٣٨۴ آغاز شده است، همچنان ادامه دارد. گفته می شود که آخرین آن به قتل رساندن زندانی بنام هدیه مویدی بوده است. تا به حال نام ۹ زن زندانی که بطرز فجیع در بند ۷ زنان زندان گوهردشت به قتل رسیده اند محرز شده است. گفته می شود که تعداد زنان به قتل رسیده بیش از این تعداد است. این گزارش می افزاید، چندین شاهد وجود دارد که در تامین امنیت جانی، حاضر هستند جزئیات و نام تعدادی از دست اندرکاران این قتل های زنجیره ای را در یک کمیته تحقیق مستقل و بین المللی افشا و بر آن شهادت دهند.
در این گزارش آمده است، زنان زندانی که سنین آنها بین ۲۲ تا ٣۰ سال می باشد به اتهام مصرف مواد مخدر و بدحجابی دستگیر می شوند. آنها را بیش از یک ماه در سلولهای انفرادی با شرایط بسیار سخت قرار می دهند. زنان زندانی برای رهایی از این شرایط به هر آنچه که بازجویان از آنها می خواهند، تن می دهند. بازجویان زنان را با تهدید و وعده، وادار به اعترافات غیرواقعی در مورد مسائل غیراخلاقی می کنند. پس از گرفتن اعترافات از زنان جوان، علیه آنها پرونده سازی می کنند و پرونده را به دادگاه می فرستند و قربانیان خود را به احکام سنگین محکوم می کنند . زنان بی دفاع و بی نام و نشان که محکوم به زندان شده اند توسط مسئولین زندان به عنوان بردگان جنسی به کار گرفته می شوند و بطور مستمر مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند و روح و جسم آنها را نابود می کنند. قربانیان در صورت مقاومت و دفاع، به سالن ۲۱ بند ۷ زنان که دارای شرایط بسیار سختی است انتقال داده می شوند.
هنگامی که این زنان جوان به بند منتقل می شوند توسط چند فرد که تحت نام روانپزشک در بند زنان هستند به آنان قرص های روان گردان و اعتیادآور تحت عنوان آرام بخش تجویز می شود و به مرور دوسرینگ این داروها را افزایش می دهند تا قربانیان به این قرصها اعتیاد پیدا کنند.
در سالن های مختلف بند زنان، باندهای مافیایی تشکیل شده که برای توضیح مواد مخدر و سرکوب و قتل زنان معترض بکار برده می شوند و برای از بین بردن آثار جرم خود بعد از مدتی خود آنها را هم به قتل می رسانند.
بنابر این گزارش، قتلهای زنجیره ای در بند ۷ زنان زندان گوهردشت کرج از سال ۱٣٨۴ آغاز شده است. ابتدا این قتلها در خود سالن و در مقابل چشمان سایر زندانیان صورت می گرفت. ولی بعد از آن هر وقت قصد داشتند که زن زندانی را به قتل برسانند وی را از سالن ۲۱ بند۷ زنان زندان گوهردشت به سلولهای انفرادی منتقل می کنند و در آنجا با شیوه ی فجیعی به قتل می رسانند. علت مرگ را در پرونده، خودکشی و یا نرسیدن مواد مخدر ذکر می کنند.
یکی از زنان جوانی که به قتل رسیده مهناز اکبر تهرانی است. او را با دست بند و پا بند به سلول انفرادی یا بند منتقل کردند و در آن سلول به دار آویختند. وی بیش از ۱۲ ساعت آویزان بوده است.
فعالین حقوق بشر و دموکراسی در ایران، نام تعدادی از زنان زندانی که در قتلهای زنجیره ای بند ۷ زنان زندان گوهردشت به قتل رسیده اند را به شرح زیر اعلام کرده اند:
۱. مهناز اکبر تهرانی تاریخ قتل سال ۱٣٨٨
۲. هدیه مویدی تاریخ قتل سال ۱٣٨٨
٣. شیرین ذوقی فتوت تاریخ قتل سال ۱٣٨٨
۴. کاترین صفا کرمانشاهی تاریخ قتل سال ۱٣٨۴
۵. مینا ملکی تاریخ قتل سال ۱٣٨۴
۶. فرشته رجب زاده تاریخ قتل سال ۱٣٨۴
۷. آرزو عبدی تاریخ قتل ۱٣٨۴
٨. هانیه هادیان تاریخ قتل نامشخص
۹. زنی به نام فرشته که نام خانوادگی و تاریخ قتل آن مشخض نشده است.

فعالین دموکراسی و حقوق بشر در گزارش خود در مورد دستور دهندگان و مجریان قتل های زنجیره ای در زندان گوهردشت کرج نوشته اند.
رئیس بند ۷ زنان زندان گوهردشت، پاسداری به نام سیمین جلیلوند می باشد. قتل های زنجیره ای توسط باندهای تحت نظارت او صورت می گیرد. رئیس بند زنان سیمین جلیلوند، برای زهر چشم گرفتن از زندانیان، بعد از هر قتل، زنان معترض را به دفتر خود احضار می کند و به آنها گوشزد می کند که قربانی خودکشی نکرده بلکه ما او را کشتیم. دستور دهنده تعدادی از قتلهای زنجیره ای اولیه توسط رئیس قبلی بند بنام مریم خادم شریفی (با نام مستعار مریم محمدی) صورت گرفته است.
این گزارش می افزاید: علی حاج کاظم رئیس زندان، علی محمدی معاون زندان، رضا ترابی رئیس بازپرسی زندان ،خادم رئیس قبلی بند۱ (به قزل حصار منتقل شده است)، کرمانی و فرجی رئیس و معاون حفاظت و اطلاعات در قتلهای زنجیره ای زندان مستقیما نقش دارند.
در ادامه ی گزارش آمده است: شرایط بند زنان در تمامی زندانهای ایران قرون وسطائی و غیرانسانی است. فشارها و اذیت وآزارها علیه زنان زندانی چندین برابر فشارهایی است که علیه مردان زندانی وارد می شود. علاوه بر فشارهای غیرانسانی که بر این زنان وارد می شود، با آن ها همانند بردگان جنسی رفتار می کنند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، در پایان گزارش خود، از کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه زنان سازمان ملل و سایر سازمانهای مدافع حقوق زنان خواسته است برای رسیدگی به مواردی که در این گزارش ذکر شده است، یک هیات تحقیق بین المللی تشکیل دهند و درخواست بازدید از زندان های ایران را بکنند.