اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣ آذر ۱٣٨٨ -  ۲۴ نوامبر ۲۰۰۹

روزنامه ی اعتماد: «تحقیرآمیز» بهترین صفتی است که می توان برای باخت ایران در اردن انتخاب کرد. مطمئناً متعصب ترین طرفدار تیم ملی هم قبول دارد اردن این شایستگی را داشت تا با بیش از یک گل ایران را شکست دهد اما قطبی با خوش شانسی تنها با یک گل خورده اردن را ترک کرد. بازی ایران - اردن یکی از ضعیف ترن نمایش های تیم ملی در چند سال اخیر بود. تا به امروز به ندرت دیده شده بود فوتبال ایران برابر یک تیم درجه دوم آسیایی این گونه تحقیر شود، اما عمکرد ملی پوشان آنقدر ضعیف بود که دیروز تمامی کارشناسان فوتبال از عملکرد تیم ملی انتقاد کردند و باید پذیرفت فوتبال ایران دیگر یکی از قدرت های اول قاره آسیا نیست. اکثر رسانه های منطقه هم تاکید دارند ایران به یک تیم درجه دو تبدیل شده است. به عنوان نمونه نیل اسپورت شبکه تلویزیونی شمال آفریقا درباره بازی یکشنبه شب گفت؛ «تیم ملی ایران در ادامه نزول فوتبال خود در یک شیب تند به سرعت اقتدار خود را در فوتبال آسیا از دست می دهد.» آیا قرار است باز هم مسوولان فوتبال ایران این انتقادها را مغرضانه قلمداد کنند؟ اما همه می دانند از اعداد و ارقام نمی شود فرار کرد. تیم ملی در دیدارهای مقدماتی جام جهانی در جمع شش تیم برتر قاره هم قرار نگرفت و در بازی یکشنبه شب هم به تیمی باخت که از سه بازی قبلی خود تنها یک امتیاز کسب کرده بود. این در حالی است که افشین قطبی غیبت جواد نکونام و مسعود شجاعی و قضاوت داور اماراتی را عامل اصلی این باخت می داند اما رسول کربکندی سرمربی صبا و یکی از کارشناسان فوتبال بر این اعتقاد است که شرایط فعلی فوتبال ایران به گونه یی است که برای بازگشت به اوج باید چند سالی صبر کرد؛ «تیم ملی برای برون رفت از وضعیت فعلی حداقل تا دو سه سال دیگر مشکل نتیجه گیری خواهد داشت. تیم ما از وجود بازیکنان خلاق و تاثیرگذار بزرگ تخلیه شده و زمانی که می توانستیم برای مهره های خوب، جایگزین هایی پرورش دهیم، این کار را نکردیم.» حتی رسانه های عربی هم به این نکته اشاره کردند که فوتبال ایران در حال حاضر از بازیکنان بزرگ و تاثیرگذار خالی شده. وقتی همچنان علی کریمی و کریم باقری بهترین های لیگ ایران اند باید قبول کرد در این چندساله فوتبال ایران در زمینه پرورش بازیکن بین المللی ضعیف عمل کرده است. در دیدارهای مقدماتی جام جهانی هم بردهای ایران با گل های باقری، نکونام، مهدوی کیا و کریمی به دست آمد و یکشنبه شب تیم ملی بدون این بازیکنان، حداکثر یک تیم درجه دو بود. منصور پورحیدری هم چنین نظری دارد؛ «نکته اولی که در این رابطه می توان به آن اشاره کرد این است که با توجه به کنار رفتن تعداد زیادی از بازیکنان تاثیرگذار و ستاره های تیم ملی در یکی دو سال اخیر نیاز است تغییر و تحولاتی در ساختار و ترکیب تیم ملی به وجود بیاید که این تغییر با چند روز و چند ماه ایجاد نمی شود بلکه به یک برنامه بلندمدت نیاز دارد. ما باید بپذیریم فوتبال مان افت کرده است و به نظر من در حال حاضر در خوشبینانه ترین حالت یکی از تیم های سطح دوم آسیا هستیم. آمار این مساله را نشان می دهد و اینکه در جام ملت های دوره قبل به جمع چهار تیم صعود نکردیم و در انتخابی جام جهانی هم حتی جزء شش تیم اول آسیا نبودیم، تاییدکننده این مطلب است.»

ایراد کار کجاست

نزول فوتبال ایران چند سالی است که ادامه دارد. تیم ملی با قلعه نویی در جام ملت ها به جایی نرسید، با علی دایی در مقدماتی جام جهانی ناکام ماند و هم اکنون هم با افشین قطبی اوضاع کاملاً ناامیدکننده است. مجید جلالی، محمود یاوری، پورحیدری و کربکندی معتقدند ایراد کار از قطبی نیست بلکه ساختار فوتبال ایران ایراد دارد. آنها می گویند به علت بی توجهی باشگاه به کارهای اصولی و سازندگی و اهمیت دادن به حواشی، فوتبال ایران به این حال و روز افتاده است، اما در آن سو خود قطبی هم منتقدان زیادی دارد که یکی از آنها محمد احمدزاده سرمربی ملوان است؛ «فدراسیون فوتبال در انتخاب قطبی به عنوان سرمربی تیم ملی اشتباه کرد. ادامه راه با این مربی اصلاً به صلاح تیم ملی و فوتبال ایران نیست. ایشان که مربیان ایران را قبول ندارد انگار یادش رفته اولین سرمربیگری اش در فوتبال ایران بوده و بازیکنانی که با آنها کار کرده حاصل تربیت مربیان ایرانی بوده. واقعاً جای تاسف دارد که یک مربی گمنام باید در ایران اسمی برای خودش دست و پا کند و بعد علیه ایران و فوتبال ایران حرف بزند و جالب تر از آن اینکه مردم هم در نظرسنجی بالای ۶۰ درصد به او رای مثبت بدهند،» به هر حال این نتایج تحقیرآمیز ثمره عملکرد مدیران ورزش و فوتبال ایران در چند سال اخیر است. در جام جهانی ۲۰۰۶ مشخص شد تیم ملی ایران به مرحله یی رسیده که برای پیشرفت به مربیانی بزرگ تر از برانکو نیاز دارد اما مدیران فدراسیون به جای اینکه در تیم ملی از مربیان درجه اول دنیا استفاده کنند با تعصبی غیرمنطقی تیم ملی را به مربیان داخلی سپردند و حاصل این ندانم کاری شان هم ناکامی در جام ملت ها، نرسیدن به جام جهانی و شکست مقابل اردن شد. بیژن ذوالفقارنسب یکی دیگر از کارشناسان فوتبال هم مدیریت فدراسیون را در افت فوتبال ایران کاملاً مقصر می داند؛ «معتقدم از روزی که تیم ملی از صعود به جام جهانی باز ماند، فدراسیون فوتبال باید هفته پس از آن جلسات اضطراری را با حضور کارشناسان و صاحب نظران تشکیل می داد و در آن اتاق فکر ویژه، بدون هیچ سروصدایی، واقع بینانه علل این ناکامی بزرگ را بررسی می کرد. آنجا می شد براساس اطلاعات موجود برای آینده فوتبال کشور در درازمدت و برون رفت از اوضاع فعلی برنامه ریزی مشخص کرد؛ برنامه یی که با یک استراتژی معین براساس استانداردهای بین المللی و تجربیات جهانی فوتبال ملی تنظیم شود. این حرکت انقلاب گونه می توانست چشم انداز فوتبال ما را در بلندمدت طراحی کند. متاسفانه چنین حرکتی رخ نداد و هیچ تغییر و تحول ویژه یی در برنامه ها و سازوکارهای روند فوتبال ما ایجاد نشد،» به هر حال تیم ملی همچنان در صدر جدول گروه خود در دیدارهای انتخابی جام ملت ها قرار دارد و به نظر می رسد برای صعود به جام ملت ها کار سختی نخواهد داشت اما این فوتبال با این کیفیت باید برای رسیدن به جام جهانی و قهرمانی در جام ملت ها در انتظار یک معجزه باشد. باید دید مسوولان فدراسیون نسبت به این باخت چه واکنشی نشان می دهند. آیا قرار است همچنان این پسرفت ادامه داشته باشد؟ شاید یک مربی بزرگ خارجی بتواند این فوتبال درجه دو را کمی بالا بکشد.