اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱٨ آذر ۱٣٨٨ -  ۹ دسامبر ۲۰۰۹

اخبار روز: متن سخنرانی پریسا نصرآبادی از دانشجویان چپ گرای ایرانی که چندی است از کشور خارج شده است را در کنفرانس دانشگاه دلف به مناسبت شانزده آذر در زیر می خوانید. پریسا نصرآبادی از دانشجویان سوسپالیست و سردبیر نشریات دانشجویی «گون» و «دانشگاه و مردم» بوده است:



- جنبش دانشجویی در ایران در مقطع حساسی به سر می برد که بعد از انقلاب ۵۷ مشابه آن را تجربه نکرده است. اکنون تمام مبارزات و کشمکش ها با شرایط جدیدی مواجه گشته و وارد فاز جدیدی شده اند و مبارزه علیه دیکتاتوری اسلامی در آگاهانه ترین و گسترده ترین شکل آن در جریان است. بنابراین باید هدف کلی جنبش اعتراضی مردم که به صورت خودبه خودی توسط اقشار و گروه های مختلف مردم پیگیری می شود را جدال با دیکتاتوری حاکم دانست.

- تا پیش از کودتای انتخاباتی جنبش دانشجویی با اعتراضات پراکنده، غیر مستمر و مقطعی تنها بخش هایی از بدنه دانشجویان را به تحرک وا می داشت و می کوشید که از طریق پوشش دادن خواست ها و مطالبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، اکثریت خاموش مردم را فعال کند، اما اکنون جنبش دانشجویی دیگر نه تک جزیره ای در دل مبارزات ناپیوسته و جدای از هم، بلکه بخشی مهم از مجموعه ای در حال جدال است.
اکنون شاید برای نخستین بار پس از سی سال، شاهد آن هستیم که شعارهای دانشجویان، از خیابان‏ها و از میان جنبش مردم به داخل دانشگاه‏ها راه یافته است. این بدان معنا است که مبارزات دانشجویان و مردم به هم پیوسته و درهم تنیده شده است و بر خلاف گذشته، دانشگاه ها از جنبش اعتراضی مردم پیروی می کنند. به بیان دیگر، در شرایط جدید کنونی جنبش دانشجویی بیرون از جنبش عمومی مردم علیه دیکتاتوری بی معنا خواهد بود.

- دانشگاه‏ها اکنون در اوج التهاب و فشار از سوی نیروهای امنیتی دولت کودتا به سر می‏برند. عده کثیری از دانشجویان دانشگاه های ایران توسط رژیم جمهوری اسلامی در هفته های اخیر بازداشت شده اند. دستگیری و ربودن دانشجویان از خوابگاه ها، دانشگاه ها و حتی خانه هایشان ادامه دارد. روشن است که سرکوب دانشجویان از روزهای منتهی به روز دانشجو در ۱۶ آذر ماه آغاز شده است و همزمان در بسیاری از دانشگاه ها، دانشجویان اعتراضات و اعتصابات بسیاری را علیه سرکوب گری رژیم کودتا سازمان داده اند، و تمامی دانشجویان برای ادامه دادن اعتراضات به ویژه در روز دانشجو به شدت مصمم هستند.

- حسب تجربه تاریخی همه ما شاهد آن بوده ایم که سازمان چه نقش به سزایی را در ارتقاء سطح مبارزه، خواست ها و شعارها ایفا نموده است. تشکل های مستقل و توده ای اکنون برای همه جنبش ها، اعم از کارگری، زنان، معلمان و دانشجویان در شرایط جدید، هم استراتژی و هم تاکتیک است. بدون چنین سازمان هایی هرگونه فعالیتی درجازدن خواهد بود و نهایتا هیچ امکانی برای ادامه نبرد و کشمکش وجود نخواهد داشت.


مساله اساسی دیگری که باید بدان توجه نمود این است که تشکل های جوانان و دانشجویی در خارج از کشور شاید به همان اندازه که در داخل، حائز اهمیت و ضروری است. بعد از تجربه کنفدراسیون اکنون در شرایط جدید عمیقا فقدان چنین سازمانی برای به تحرک وا داشتن جوانان و دانشجویان در خارج از مرزهای ایران حس می شود. با توجه به شکست سیاسی دول سرمایه داری در پروژه های نظامی- سیاسی خود از آغاز قرن ۲۱ و نیز بحران اقتصادی فراگیری که دامن گیر همه آنها شده است، جنبش های اعتراضی گوناگونی علیه وضعیت موجود و این دولت ها دوباره به تحرک درآمده اند و بدون شک جنبش دانشجویی سنتا پیشتاز در میان این جنبش ها در جای جای جهان خواهد بود.
کمپین ها و سازمان یابی های جدید دانشجویان و جوانان به ویژه در کشورهای اروپایی صحت این ادعا را تایید می کند.

- در نهایت، این کارویژه و وظیفه تمام جوانان، دانشجویان و به ویژه فعالین دانشجویی چپ و سوسیالیست مقیم خارج از کشور است که در هم بستگی، حمایت و دخالت موثر و فعال در جنبش دانشجویی داخل کشور و جنبش توده ای مردم ایران متشکل شده و بار دیگر تجربه ای شبیه کنفدراسیون دانشجویی را بر اساس ظرفیت های مترقی و اهداف پیشرو جنبش دانشجویی علیه دیکتاتوری سازمان دهند.
تنها با چنین سازمان هایی در داخل و خارج از کشور می توانیم خط سازشکاری را افشا نماییم، نسبت به رفرمیسم هشدار دهیم و تناقضات خطوط لیبرالی را در درون جنبش توده ای مردم ایران علیه دیکتاتوری شفاف سازیم. این تعهد و تکلیف ما است که هر نظر گاه سیاسی که می کوشد جنبش مترقی مردم ایران را به انحراف بکشاند رادیکالیسم آن را بزداید و آن را خنثی نماید بی هیچ ملاحظه ای بر ملا نماییم.


زنده باد جنبش پر قدرت و توده ای مردم ایران!
زنده باد مبارزه متحد علیه دیکتاتوری!
زنده باد سوسیالیسم!