اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۲ آذر ۱٣٨٨ -  ۱٣ دسامبر ۲۰۰۹

ریشه تمام مصیبت ھایی که تا کنون برای بشر پیش آمده از دانشگاھھا بوده است. از این تخصص ھای دانشگاھی بوده است... ھمه مصیبت ھایی که دردنیا پیدا شده از متفکرین و متخصصین دانشگاھھا بوده است. کشور ما را ھم ھمین دانشگاھھا به دامن ابرقدرتھا کشاندند. حالا شما می نشینید و می نویسید که چرا دانشگاه تعطیل است؟ اگر به اسلام علاقه دارید، بدانید که خطر دانشگاھھا از خطر بمب خوشه حوزه ای بالاتر است.
خمینی در دیدار با اعضای دفتر تحکیم وحدت
دانشگاه، ۲۷ آذر ۱٣۵۹

نظام جمهوری اسلامی از ابتدای پایه گذاری آن با استناد به نظر بنیانگذارش خمینی، دانشگاه را ریشه تمام مصیبت ها می دانسته است. هنوز یک سال از عمر این رژیم نگذشته بود (فروردین ماه ۱٣۵۹) که به ظاهر به جهت اسلامی سازی دانشگاه ولی در حقیقت برای «پاک کردن» دانشگاه ها از استادان و دانشجویانی که منتقد بودند و از دید نظام غربزده شمرده می شدند و مهمتر از همه به دلیل آشکارشدن هرچه بیشتر دغلکاری های خمینی مخالف نظام گردیده بودند، انقلاب فرهنگی خود را به قیمت کشتار چندین نفر و مجروح شدن عده زیادی براه انداخت، کاری که تعطیل دانشگاها تا سال ۱۳۶۲ را بدنبال داشت.

نقطه اوج دشمنی و کینه توزی رژیم با جامعه دانشگاهی ایران در ۱٨ تیر ماه ۱٣۷٨ و بصورت حمله نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصی‌ها به کوی دانشگاه تهران به نمایش درآمد.
در این روز دو نفر (عزت الله ابراهیم نژاد، فرشته علیزاده) کشته شدند، چشم یک دانشجوی پزشکی بر اثر اصابت گلوله بینایی خود را از دست داد، دست و پای عده‌ای شکسته و تعداد زیادی دانشجو مورد ضرب وشتم قرارگرفتند. تعداد مجروحان این حمله وحشیانه ۲۰۰ تن اعلام شد که حدود ۵۰ نفر از آنان دچار ضربه مغزی شده بودند؛ تعداد بازداشتی ها توسط پلیس در دو روز اول درگیری ها ۵۰۰ تن تخمین زده میشد. جواب خامنه ای و حکومتش به اینهمه وحشیگری راه اندازی لشگری از اوباش چماقدار، بسیج و نیروی انتظامی برای سرکوب دانشجویان و مردمی بود که به پشتیبانی آنان به خیابان آمده بودند. از آن پس حمله به کوی دانشجویی در تهران و شهرستان ها در دستور کار نیرو های سرکوبگر قرار داشت و هر چند وقت به یکی از کوی های دانشجو یی حمله میشد و هر یورش نیز عده ای مجروح یا کشته بجای میگذاشت.

آخرین نمونه این رفتار در ۲۵ خرداد ۱٣٨٨ اتفاق افتاد. در این روز نیروی های پلیس و لباس شخصی به کوی دانشگاه تهران وارد شده و به ضرب و شتم و مجروح‌ کردن دانشجویان و ایراد خسارت به اموال و تاسیسات دانشگاه پرداختند. در جریان تلاش نیروهای انصار حزب‌الله و گارد ویژه برای ورود به کوی دانشگاه تهران، بیش از پانزده نفر از دانشجویان تنها به علت اصابت گلوله به شدت مجروح شدند. به گزارش منابع دانشجویی و دفتر تحکیم وحدت و گزارش شاهدان عینی که در روزنامه بریتانیایی گاردین منعکس شد، ۵ دانشجو شامل دو دختر و سه پسر بر اثر این حملات کشته شدند و بسیاری بازداشت شده و مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفتند.

خامنه ای و دولت منصوب وی در ۱۶ آذر امسال هم قصد داشتند که به روال گذشته با بازداشت ده ها تن از رهبران جنبش دانشجوئی، قطع سه روزه شبکه های انترنت و تلفن های همراه، تهدید های مکرر مردم و دانشجویان از یک هفته قبل از ۱۶ آذر، دانشجویان را از بر گذاری اعترا ضات ویا حد اقل از خروج آنان از دانشگاه ها باز دارند. پس از اینکه در این کار موفق نگردیدند با اعزام نیروهای سرکوبگر به مقابله با اعتراضات دانشجویان پرداختند.

۱۶ آذر همواره نماد مقاومت جنبش دانشجویان ایران علیه دیکتاتوری بوده و تا مرگ دیکتاتور ها هم باقی خواهد ماند. از سال ۱٣٣۲ که سه دانشجوی دانشکده فنی بدست سربازان محمد رضا شاه به قتل رسیدند تا به امروز پیوسته دانشجویان ایرانی حتی تحت دشوارترین شرایط نیز به عنوان نیروی آگاه ملت ایران با گرامی داشتن این روز به وظیفه خود عمل کرده پرچم مبارزه علیه دیکتاتورهای حاکم را بر افراشته نگاه داشته اند.

اما حوادث ۶ ماه گذشته در کشور به ۱۶ آذر امسال نقش دیگری بخشید. دانشجویان و بدنبال آنان مردم به رغم اشغال نظامی خیابان ها، به خیابان آمدند و برای حضور خود در کوی و برزن مبارزه کردند و مطالبات خود را فریاد زدند. سران نظام جمهوری اسلامی در ۱۶ آذر امسال با این واقعیت روبروشدند که دیگرنمیتوانند به شیوه های گذشته نظیر تهدید، جلو گیری از ادامه تحصیل، زندانی کردن، شکنجه دانشجویان و یورش هایی به شیوه ی سربازان چنگیز به کوی های دانشجویی و کشتار دانشجویان جلوی امواج عظیم جوانانی را که مصمم به مبارزه علیه دیکتاتوری و دستیابی به آزادی هستند سد نمایند.

در تظاهرات و اعتراضات ۱۶ آذر امسال شعار «رأی ما کجاست؟» به مقابله مستقیم با چهارچوب سیاسی جمهوری اسلامی بدل گردید. بعلاوه در این تظاهرات نشان داده شد که هرچه رژیم خودکامه تر و کنترل هایش شدیدتر میگردد، بهمان نسبت نیز واکنش ها تندتر و شکنندگی رژیم آشکارتر میشود.

در این روز هزاران دانشجودر سراسر ایران به میدان آمدند و مشروعیت ولایت علی خامنه ای را بیش از پیش مورد سئوال قرار دادند و وی را مسئول همه جنایات و کشتارهایی قلمداد کردند که ظرف شش ماه گذشته در ایران اتفاق افتاده است. در تظاهرات دانشجویان تصاویر خامنه ای و احمدی نژاد به آتش کشیده شد، وشعار: «دولت جنایت می کند، رهبر حمایت می کند» ، "خامنه ای قاتله، ولایتش باطله"، «دانشجو بیدار است، از دیکتاتور بیزار است»، «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر»، از جمله شعار های اصلی تظاهرات بود.

۱۶ آذر سپری شد. آنچه باقی ماند خواست قاطع مردم و دانشجویان مبنی بر تداوم حرکت خود تا رسیدن به جامعه ای آزاد ودموکراتیک است که تا نیل بدان از پای نخواهند نشست.

مردم ایران در ۱۶ آذر نشان دادند که آقای خامنه ای را بخاطر آنچه که بخصوص در شش ماه گذشته بر مردم و روشنفکران جامعه گذشته است مجرم می شمارند. او «ولی فقیهی» است که بر قتل و شکنجه مردم بیگناه نظارت داشته و فرمانده کل قوایی است که دست به کشتار مردم زده است. علاوه بر این مردم نظام ولایتی که به هیچ کس پاسخگو نیست وقانون اساسی و نهادهای منشعب از آن را سدی بر راه خود در حرکت برای رسیدن به جامعه ای آزاد و دموکراتیک، که ملت ایران شایستگی رسیدن بدان را اثبات نموده است، میدانند. پس بر اوست که از شکنجه و کشتار مردم دست بر داشته خواست های مردم که در برچیدگی نظام ستمگر و نامشروع موجود خلاصه می شود درک کند و با اعلام آن به این خواست جواب مثبت دهد، چه در غیر این صورت مردم، دیر یا زود این کار را به دست خود انجام خواهند داد و حاکمیت ملت را جانشین حاکمیت ولی فقیه خواهند نمود و حکومت ایشان را به سرنوشتی دچار خواهند کرد که سر نوشت حتمی همه دیکتاتوری های تاریخ معاصر است.


ایران هر گز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
یک شنبه ۲۲ آذر ۱٣٨٨، ۱٣ دسامبر ۲۰۰۹
www.namir.info