اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۶ ارديبهشت ۱٣٨۵ -  ۲۶ آوريل ۲۰۰۶

جمعی از دانشجویان دانشگاه شهید رجایی تهران در اعتراض به وضعیت نابسامان این دانشگاه طی دو هفته گذشته در برابر مجلس هفتم تجمع کردند .
به گزارش خبرنگار پارلمانی" ایلنا" این دانشجویان که در رشته‌‏های مهندسی و دبیری غیرفنی تحصیل می‌‏کنند، در اعتراض به مشکلات خود از ۱۴ روز پیش در درون دانشگاه تحصن کرده بودند و پس از آن که از دیدار ۲ روز قبل نمایندگان با فرشیدی وزیر آموزش و پرورش نتیجه نگرفتند، در برابر مجلس گردهم آمدند .
این دانشجویان که تعداد آنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر بود، استعفای صدرنژاد، رییس دانشگاه شهید رجایی به دلیل انتشار بیانیه‌‏ای علیه تحصن در محیط دانشگاه و اتهام حمایت مالی آمریکا از اعتراضات آنها را خواستار شدند .
استعفای معاونت دانشجویی و فرهنگی، حضور وزیر آموزش و پرورش، نماینده تام الاختیار وزیر علوم و نماینده سازمان گسترش آموزش عالی در جمع دانشجویان، سپردن امور دانشگاه از وزارت آموزش و پرورش به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از دیگر خواسته های آنها بود .
دانشجویان معترض دانشگاه شهید رجایی، پلاکاردهای با مضامین" تجمع دانشجویی است، برداشت سیاسی نشود" ، " تعهد دبیری حق مسلم ماست" ، " اگر مجلس قانونگذار داریم، بی‌‏قانونی چرا"، " دانشجویان رجایی حلقه گمشده در وزارتین" ‌‏و" تحصیل تحت نظارت وزارت علوم" در دست داشتند .
تجمع کنندگان خواستار رسیدگی به وضعیت نابسامان دانشگا و وضعیت بلاتکلیف خود از سوی نمایندگان ملت شدند و علی عباسپور، رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با نماینده آنها مذاکره کرد .
 
بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید رجایی پیرامون تحصن دانشجویان این دانشگاه
 
« کمتر می شود که آدمی تنها یک بار دل به دریا بزند؛ و بار اول چه ها که نمی کند! برای همین بار دیگر دست به کار می شود
ولی این بار کاری از پیش نمی برد ...»
فردریش نیچه
 
پس از چهارده روز اعتراض دانشجویان دانشگاه رجایی نسبت به   سوء مدیریت ریاست دانشگاه و اهمال کوتاهی مسئولان وزارت آموزش و پرورش ، دولت عدالت خواه آقای احمدی نژاد که ادعا می کند فریاد اعتراض مردم را از دورترین نقاط کشور می شنود، فریاد های معترضین را در نزدیک ترین نقطه ی خود نشنید . در این روزها به خاطر دخالت های برخی سازمانها و نهادها از جمله دفتر نهاد رهبری ، بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی دانشجویان سعی شد که به خواسته های صنفی و به حق دانشجویان برچسب سیاسی زده شود در حالی که مسئولین وزارت خانه معترف شدند که مسئولیت اصلی این وقایع و مشکلات کوتاهی مدیریت دانشگاه و دیگر مسئولین ذیربط بوده است و تضمین داده اند که با دانشجویان متحصن که صدای اعتراض بر حق خود را طنین   افکن کرده اند، برخوردی صورت نخواهد گرفت. اما همین سازمان ها و نهادهای فوق الذکر خواستار برخورد شدید با دانشجویان متحصن به بهانه ی ایجاد بلوا و آشوب گردیده اند. دقیقا به همان بیانی که ریاست دانشگاه در پیام جنجال برانگیز" فاین تذهبون" به آن اشاره شده بود. رئیس دانشگاه نه تنها اعلام کرده بود که با دانشجویان متحصن برخورد خواهد کرد بلکه این اعتراض صنفی و منطقی و به حق دانشجویان را بدون ارائه هیچ دلیل و مدرک سیاسی خوانده و آن را نشاًت گرفته از دلارهای آمریکایی دانسته اند. اکنون لازم می دانیم برای تنویر افکار عمومی دانشجویان درباره ی وقایعی که در این چند روزه اخیر اتفاق افتاده توضیحاتی ارائه کنیم .
دانشجویان دانشگاه شهید رجایی از روز اول تحصن تاکید کرده اند که خواستار حضور وزیر آموزش و پرورش در جمع خود هستند و با « مذاکره پشت درهای بسته» مخالفند. اما نه تنها وزیر آموزش و پرورش در جمع دانشجویان حاضر نشد بلکه با استفاده از همین سازمانها و نهادها دانشجویان را وادار به مذاکره کرده و تلاش کردند با جملات مبهم و چند پهلو به این تحصن خاتمه دهند و بدون ریشه یابی این مشکلات همچنان به بی نظمی و بی برنامگی در دانشگاه و وزارت آموزش و پرورش تداوم بخشند. واکنش وزیر آموزش و پرورش هم در جمع دانشجویانی که جهت مذاکره به وزارت مذکور رفته بودند بسیار جالب توجه است که بخشی از آن به قرار زیر است :
۱-          ایشان در قبال درخواست برکناری رئیس دانشگاه که از سوی دانشجویان بیان شده بود اعلام کردند در حال حاضر توان انجام چنین کاری را ندارند. این در حالیست که همگان استحضار دارند که با تغییر دولت و استقرار دولت جدید تغییرات گسترده و کم نظیری در کوتاهترین زمان ممکن از صدر تا ذیل وزارتخانه های مختلف در جریان است .
۲-          در مورد مشکل دانشجویان مهندسی که تنها یک دوره از این دانشجویان در سال ٨٣ پذیرفته شده اند، اعلام کردند که این دانشجویان به مدت چهار سال در دانشگاه میهمان هستند و در طول این مدت نیز می توانند برای ادامه تحصیل خود به سایر دانشگاه ها منتقل شوند ( ایشان در قبال اشتباه فاحش مدیریت دانشگاه و مسئولین ذیربط در پذیرش این   دانشجویان سکوت اختیار کرده و مسئولیت آن را متوجه خود ندانستند ).
٣-          ایشان درباره مشکلات فرهنگی دانشگاه از جمله مشکل کانون ها و نشریت که پس از ریاست آقای صدرنژاد به تعطیلی کشانده شده اند. اظهار نظری نکردند که این خود نشان از عدم توجه مسئولین وزارتخانه به مشکلات فرهنگی دانشگاه است .
۴-          آقای وزیر در مورد مشکلات رفاهی، تعهد دانشجویان دبیری و همچنین مشکل مدرک دانشجویان شبانه تنها به این جمله بسنده کردند « ما سعی می کنیم این درخواست ها را پیگیری کنیم ». دانشجویان متحصن پس از روزهای متوالی اعتراض و فریاد به تنها چیزی که رسیدند این جمله پوچ و توخالی است،   جمله ای که در طول این سالیان از مسئولین ریز و درشت این مملکت بارها و بارها شنیده ایم. وزیر آموزش و پروش حتی حاضر نشدند تضمینی به دانشجویان برای خواسته های برحقشان بدهند و شعارهای عدالتخواهانه در عمل تبدیل به وعده های واهی شد .
سئوالی که اکنون در اذهان عمومی جامعه دانشجویی شکل گرفته است این است: چرا دولتی که به بعضی از کشورها کمک مالی می کند و قصد دارد به کشورهای فقیر نفت ارزان قیمت بفروشد از تامین کردن نیازهای اولیه و صنفی دانشجویان این چنین ناتوان است؟ دولت شعار آقای احمدی نژاد هیچ گاه این گونه به نتیجه نخواهد رسید و راضی کردن افکار عمومی با توسل به این شعارها به هیچ وجه امکان پذیر نمی باشد . اما تنها هدیه ای که همه مسئولان مربوطه قصد دارند به دانشجویان متحصن تقدیم کنند،   برخوردهایی از طرف حراست و کمیته های انضباطی و نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه است تا بتوانند با ایجاد ترس و وحشت زمانی بیشتر بر مشکلات ناشی از سوء مدیریت و ناکارآمدی خود سرپوش بگذارند . انجمن اسلامی دانشجویان که برخواسته از بدنه دانشجویان است و وظیفه دارد مطالبات برحق دانشجویان بخصوص مطالبات صنفی آنها که در اساسنامه به آن اشاره شده است را پیگیری کند از سوی مسئولان دانشگاه متهم به سیاسی کردن موضوع شده است. سوال ما این است چرا بدون هیچ دلیل و مدرکی به اینگونه شایعات دامن می زنید؟ آیا قصد ندارید با توسل به چنین حربه ای به مانند گذشته برخوردهای غیر قانونی و ناعادلانه با مجموعه این دانشجویان انجام دهید؟ در هر حالت اعلام می داریم این مجموعه همیشه و در هر حال پشتیبان خواست های منطقی و بر حق دانشجویان بوده و در آینده نیز این رویه را ادامه خواهد داد. اکنون نیز هشدار می دهیم که اگر دانشجویان متوسل به هر شخص یا نهادی غیر از خودشان بشوند به هیچ نتیجه ای نخواهند رسید و تنها به وعده و وعید بازیگران فعلی عرصه سیاست دل خواهند بست. هر چند امیدمان را برای تحقق خواسته هایمان از دست نداده ایم اما به مسئولانی که پس از ۱۴ روز با سکوت خود تنها به تهدید دانشجویان اکتفا کرده اند و به این بهانه که در میان دانشجویان امنیت ندارند به هیچ وجه حاضر نشدند در جمع آنها حضور پیدا کنند، دلخوش نیستیم. در پایان اعلام می داریم اگر هم پس از تحصن نتایج مختصری حاصل شود، تنها نتیجه مقاومت و ایستادگی خود دانشجویان و پافشاری آنها برای احقاق حقوق قانونی خویش بوده و نه احساس مسئولیت مسئولین .