اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۵ آذر ۱٣٨٨ -  ۱۶ دسامبر ۲۰۰۹

خبرگزاری دیده بان حقوق بشر کردستان: تونیا کبودوند، فرزند رییس زندانی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان طی نامه‌ای سرگشاده خطاب به علی لاریجانی، رییس مجلس شورای اسلامی ضمن انتقاد از برخوردهای شدید با مدافعان حقوق بشر از جمله محمدصدیق کبودوند، اختصاص بودجه ۲۰ میلیون دلاری برای "افشای نقض حقوق بشر در آمریکا و انگلیس" از سوی مجلس ایران را اقدامی کاملاً سیاسی و برخلاف موازین حقوق بشر دانست.
متن کامل این نامه در پی می‌آید.

استفاده ابزاری از حقوق بشر ممنوع!!
با خود می‌گویم چه چیزی می‌تواند با ارزش‌تر از جان آدمی و حیثیت و کرامت انسانی باشد؟ سوالی بی‌جواب که ذهن مرا این روزها درگیر ساخته است. چرا چراغی که به منزل رواست حرام می‌گردد؟ با خود می‌گویم ۲۰ میلیون دلار جهت «آشکار سازی موارد نقض حقوق بشر در آمریکا و انگلیس» صرف می‌شود، بدون آن‌که نیت این کار مورد توجه قرار گیرد. اگر به راستی حقوق انسانی مهم است، پس چرا کسانی مثل کبودوند که در جهت اعاده آن تلاش کرده‌اند اکنون در گوشه‌ی زندان در چنین شرایط بدی به سر می‌برند. او و امثالهم که هرگز بودجه‌ای نخواستند. آنان که از خود و تمام داشته‌های‌شان گذشتند تا وضعیت هم‌نوعان خود را بهتر سازند. آنان نه تقدیری می‌خواستند و نه بودجه‌ای. برای آن‌ها دست یابی به حقوق اولیه بشر تنها هدف بود. برخلاف اتهامی که او را بدان محکوم کرده‌اند «اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل و اداره سازمان حقوق بشری» هدف او تنها حفظ و به دست آوردن حداقل حقوق و امنیت برای هم‌نوعانش بود. رابطه‌ی «امنیت ملی» با دفاع از حقوق بشر چیست؟ او کسی را به خشونت دعوت نکرد. او به هیچ مقام بلندپایه‌ای توهین نکرد. هرگز به کسی تهمت و افترا نزد. هرگز برای براندازی نظام طرح ریزی نکرد. هرگز به دنبال ارتباط گیری نبود. تنها و تنها به موارد نقض حقوق بشر اشاره می‌کرد و می‌کند و تنها درخواستش رفع آن‌ها و اعتلای ارزش انسانی است. او هرگز تهدیدی برای امنیت ملی نبوده و نیست. شاید اگر صدای آن‌ها را می‌شنیدید اکنون ایران این‌جا نبود!
اگر این صداها را سال‌ها پیش شنیده بودید. امروز مجبور به صرف میلیون‌ها دلار نبودید. اگر به کبودوندها توجه می‌کردید، کسانی که نه به دنبال قدرت و نه مقامی بودند. کسانی که دغدغه‌شان مردمانش بودند، دیگر در مجامع بین المللی محکوم نمی‌گشتید. دیگر بر علیه‌تان قطعنامه‌ها صادر نمی‌گردید.
برای ما نقض حقوق بشر چه در ایران چه در آمریکا، نقض حقوق انسانی است. اما کاش حاکمان می‌دانستند که ارزش انسانی و حقوق اولیه او هرگز ابزاری جهت رسیدن به مقاصد سیاسی نیست. اگر آمریکا به دنبال ابزاری کردن حقوق بشر است. تفاوت شما با آنها در چیست؟ کاش مردمان‌تان را می‌دیدید! کاش صدای گریه مادرها را می‌شنیدید، کاش ناله‌هایی که با چوب باتوم به فریاد تبدیل می‌گردند را بشنوید! کاش هر منتقد و معترضی را دشمن نمی‌دانستید! اما افسوس...
نمی‌دانم دولتمردانی که صدای مردمان خود را از درون خاک خود نمی‌شنوند چگونه می‌خواهند صدای فریاد و تظلم خواهی مردمان دیگر را بشنوند؟!
آقای لاریجانی اینجانب به عنوان یک شهروند ایرانی، اختصاص بودجه ۲۰ میلیون دلاری جهت آشکار سازی موارد نقض حقوق بشر در آمریکا و انگلیس را اقدامی مقابله به مثل، استفاده ابزاری از حقوق انسانی و سوءاستفاده سیاسی از موضوع حقوق بشر می‌دانم. حقوق بشر و ارزش انسانی والاتر از آن است که در جهت و یا به نفع مسائل سیاسی از آن سوءاستفاده شود. این زنگ خطری است که تمام جهان و سازمان‌های مدافع حقوق بشری باید در برابر آن موضع گیری کنند. مهم نیست که طرف این مسئله کدام حاکمیت است. آمریکا یا ایران؟ نباید اجازه داد مسائل حقوق بشری و حمایت و صیانت از حقوق انسانی تبدیل به گرزی در دست حاکمان و دولتمردان در جهت رسیدن به مقاصد سیاسی گردد.

با احترام. تونیا کبودوند