اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۶ ارديبهشت ۱٣٨۵ -  ۲۶ آوريل ۲۰۰۶

یکبار دیگر شاهد سرکوب اندیشه و تفتیش عقاید در دانشگاه ها، این بار نه توسط دادگاههای انقلاب و مراجع قضایی، که توسط کمیته های انضباطی هستیم. صدور حکم یک ترم تعلیق از تحصیل برای نایب دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان، «سیدحسین میرکریمی» توسط کمیته انضباطی تجدید نظر و همچنین صدور حکم «تذکر کتبی با درج در پرونده» برای وی و «بهزاد حیدری» یکی دیگر از فعالین فرهنگی – دانشجویی به اتهام واهی توهین و اهانت، شاهکار جدید کمیته انضباطی در تلاش برای در اختناق نگاه داشتن فضای فرهنگی دانشگاه است. و این در حالیست که احکام کمیته انضباطی به استناد شکایت مدیر فرهنگی سابق دانشگاه صادر شده که وی پیش از این شکایت خود را پس گرفته است. مهندس اسکویی (مدیر فرهنگی سابق) خود مدعی است که تحت فشار معاونت دانشجویی مجبور به شکایت شده در حالی که خود قصد شکایت نداشته است.
زمامداران و زعمای قوم در دانشگاه صنعتی سهند اینگونه می پندارند که با تحت فشار قرار دادن فعالین سیاسی و فرهنگی دانشگاه می توانند به راحتی ابزار خودکامگی خود را در دانشگاه فراهم کنند و از هرگونه فعالیت و تفکری که بر خلاف میل آقایان است براحتی جلوگیری کنند. کمیته های انضباطی در دانشگاهها که مولود شورای غیر قانونی موسوم به «انقلاب فرهنگی» هستند، به ابزاری برای انسداد سیاسی دانشگاهها تبدیل شده اند. اگر در گذشته دادگاههای انقلاب با احضار و محبوس ساختن دانشجویان، آنها را به سکوت وا می داشتند، امروز این وظیفه به کمیته های انضباطی محول شده است تا با محروم ساختن دانشجویان معترض از تحصیل، جو اختناق و ارعاب را در محیط تفکر و انتقاد حاکم کنند. این در حالیست که در مراجع قضایی متهم لااقل حق داشتن وکیل و دفاع از خود را دارد اما در این کمیته کذایی، رای را از پیش صادر کرده اند و نه تنها اجازه صحبت کردن به متهم را نمی دهند، که حتی با بی شرمی دفاعیات او را در تغییر رای از پیش تعیین شده بی تاثیر می دانند. ترکیب کمیته های انضباطی به گونه ای است که دانشجو در آن کمترین نقش را دارد و اگر برای خالی نبودن عریضه دو دانشجو را عضو کمیته قرار داده اند، این دانشجویان را نیز رئیس کمیته به دلخواه خود انتخاب می کند. البته از دانشگاهی که رئیس آن نه منتخب هیات علمی و جامعه دانشگاهی، بلکه منصوب حاکمیت است انتظار زیادی نمی توان داشت.
اما امروز روی سخن ما نه با مسئولین دانشگاه، که به خیر آنان هیچ امیدی نیست، بلکه با دانشجویان است، با آنان که بیهوده دانشگاه را جایگاه اندیشیدن و انتقاد کردن می دانند و می پندارند که پدر خوانده ها در دانشگاه برای تعمیق تفکر گام بر می دارند. اگر وضع فعلی با سکوت دانشجویان ادامه یابد، در سالهای آتی چیزی جز دانشگاهی ایزوله و پلیسی نخواهیم داشت. دانشگاهی که به مانند پادگان تحمل هیچگونه صدای مخالفی را ندارد. و سخنمان با وزارت علوم دولتی است که خود را مدعی «عدالت محوری»، «دینداری» و «مهر ورزی» می داند، آیا محروم کردن دانشجویی از تحصیل تنها به دلیل انتقاد صنفی به وضعیت دانشگاه با مبانی اسلامی و دینی ما سازگاری دارد؟ آیا محاکمه در بیدادگاه کمیته انضباطی حتی بدون شاکی و تنها به دلیل خصومت شخصی را می توان نشانه مهر ورزی و عدالت دانست؟
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند ضمن محکوم نمودن تحرکات جدید کمیته انضباطی در مورد فعالین دانشجویی، تاکید می نماید که سرکوب صدای مخالفی که به صراحت به انتقاد می پردازد، تنها به زیر زمینی کردن فعالیتها و رادیکالیزه شدن دانشجویان منتقد می انجامد و آنان را به یاد سخن مهندس بازرگان در دادگاههای نظامی دوران ستم شاهی می اندازد که: «ما آخرین نسلی هستیم که با شما بصورت مسالمت آمیز سخن می گوید.»
 
شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان
اردیبهشت ٨۵