• محکومیت لیبرالیسم نو و نتیجه های آن باید همراه با پیشنهاد های بدیل باشد که ثابت کند که می توان «به گونه دیگر عمل کرد»، بی آن که به اجبار باور کرد که می توان از امروز تا فردا سرمایه داری را از بین برد، حتی اگر فرارفت از آن آرزومندانه باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣۰ دی ۱٣٨٨ -  ۲۰ ژانويه ۲۰۱۰

برش نخست – آیا باید از سرمایه داری فراتر رفت ؟
       بحران عمومی که سرمایه داری جهانی شده و مالی شده را لرزاند، نشان می دهد که این سیستم اقتصادی دفاع پذیر نیست. نتیجه این بحران بستگی زیاد به سیاست هایی دارد که تناسب نیروها میان جنبش اجتماعی و طبقه های فرمانروا، میان کشورهای مرکز و پیرامون و توانایی ما در پیشنهاد کردن جدول جدید تحلیل و ارائه کردن طرح های پیشنهادی بدیل را هدایت می کند. این برش مسئله های متفاوت را که امروز جنبه اساسی پیدا کرده، مورد بحث قرار می دهد:
   
    1- سرچشمه های بحران لیبرالیسم نو
       بحران می تواند به تفسیرهای شمارمند میدان دهد. این بحران مربوط به رابطه مزدبری،اضافه وام دهی و اضافه مصرف خانواده های ایالات متحد است، یا به مراتب این بحران نتیجه سیاست های نو لیبرالی است که رقابت کردن زحمتکشان، هم چنین دولت ها و سیستم های اجتماعی و مالیاتی شان را سازمان داده اند.
Isaac Jahsua et stéphanie Treillet

      2- استراتژی های طبقه های فرمانروا – اروپا / ایالات متحد
         طبقه های فرمانروا سهم بزرگ مسئولیت را در بحران کنونی بر عهده دارند. البته، آن ها آشکارا همه چیز را برای حفظ کردن فرمانروایی و سودجویی های طبقاتی شان به کار می گیرند. با این همه، طبقه های فرمانروا همگون نیستند. برخی نخبگان بسیار آگاه می توانند زیر فشار جنبش اجتماعی و نیروهای سیاسی به سازش ها گردن نهند. اما باید انتظار داشت که بخش دیگر نخبگان در صدد بر آیند سیستم اقتصادی را سخت تر سازند و با همدستی یک دیگر سرکوبی سیاسی و اجتماعی را در مقیاسی که نتیجه آن ژرفش بحران است، تقویت کنند. وانگهی، رفتار های طبقه های فرمانروا می تواند در دو سوی اتلانتیک، در مقیاسی که شرایط اجتماعی و اقتصادی آن ها نا همگون است، متفاوت باشد.
Pierre Dardot , Michel Pincon

    3- پیشنهاد ها برای خارج شدن از بحران
       سرمایه داری به کران های اش رسیده است. استثمار فزون از حد سیاره و انسان ها به فاجعه انجامیده است. پیشنهاد های دگر- جهان گرایان (آلتر جهان گرایان ) برای خارج شدن از بحران استوار بر گسست بنیادی از سیستم اقتصادی تولید گرایانه کنونی است که پیوند دگرگونی اجتماعی و زیست بومی را ایجاب می کند.
Genevieve Azam et Dominique Plihon

    4-   پول در سرمایه داری و بدیل های ما
       پول نهاد مرکزی هر جامعه است. سرمایه داری پول را برای تبدیل آن به ابزار سفته بازی و غارتگری به خدمت گرفته است. ما دریافت دیگری از پول را پیشنهاد می کنیم که چونان ثروت عمومی نگریسته میشود. این امر مستلزم «خصوصی زدایی»این ثروت و دیگر سازمان سیستم بانکی است.
Jean –Marie Harrjbey et Dominique Plihon

      5-   باز خوانی کینز و مارکس
         کینز و مارکس بن مایه های تحلیل های متفاوت اما تکمیلی را برای درک کردن ناپایداری مالی و بحران سرمایه داری فراهم می آورند. این رویکرد های نظری همه اهمیت امروزشان را باز می یابند. ولی با این همه، توجه به این موضوع ضروری است که چگونه آن ها در وضعیت کنونی به دقت به کار روند.
Pierre Dardot et Dominique Plihon

      6- کشور های نو پدیدار
         بحران، زیرورویی تناسب نیروها میان کشور های سیاره را آشکار کرده است. کشور های در حال صنعتی شدن موسوم به «نوپدیدار »ضمن وابستگی تنگاتنگ به تحول کشور های «تریاد» (آمریکا، اروپا و ژاپن) به بازیگران مهم جهانی شدن تبدیل شده اند. مفهوم کشورهای نوظهور به ویژه از آن جهت فریبنده است که این کشور ها- در قاره های مختلف- در وضعیت های متفاوت که به جاست با دقت تحلیل شود، قرار دارند.
Eric toussaint et Stéphanie Treillet


برش دوم- ثروت های عمومی جهان

1- ثبات مالی و اجتماعی شدن بخش بانکی
    بحران مالی خطر هایی را نشان داده است که برای جامعه از سیستم بانکی بی نظم، زیر رهبری غارتگران که هدفی جز سود آوری در کوتاه مدت ندارند،به وجود می آید. پول ثروت عمومی است که نمی تواند فقط بر پایه منطق سود ایجاد شود. دولت نمی تواند بانک ها را بدون تأمین مالی از ورطه دشواری ها نجات دهد. کنترل اجتماعی بانک ها وتشکیل قطب عمومی اروپا وسیله خصوصی زدایی پول و بانک ها است.

2- آب ثر وت حیاتی عمومی است
       آب یک ثروت عمومی جهانی است که شهروند می تواند به آسانی قانونمندی آن را در محیط محلی ودر رویکرد جهانی مرزبندی و نشانه گذاری کند. آب برای برآوردن نیاز های اساسی غذایی، بهداشتی، تندرستی و رفاه یا برای پاسخ دادن به ضرورت های تولید و مصرف در مجموع فعالیت های بشر در زمینه کشاورزی، دامپروری، صید ماهی، صنعت، مسکن، شهر نشینی، فراغت و غیره است. موجود های بشری و فراتر از آن دنیای جاندار مانند دنیای طبیعت در کمیت و کیفیت به آب نیاز دارند. دسترسی به آب یک حق حیاتی ممتاز در میان حقوق بشر است که به وضعیت جایگاهی که برای نوع بشر درمنشور سازمان ملل متحد و بیان نامه حقوق بشر شناخته شده،کمک می کند.
Djilali Benamrane

3- نرخ های جهانی و تأمین هزینه ثروت های عمومی جهانی
       برای چاره جویی زیان هایی که جمعیت و سیاره را از پا در می آورند،پاسخ صاحبان قدرت طی دهه ها همان است: توسل به بازار ! این پاسخ به روشنی نشان می دهدکه قدرت ها در پایان دهه980 کوشیده اند به آن عنوان«وفاق واشنگتن »بدهند، ولی به رغم این وفاق، اصل های عمل کردن، تصمیم گرفتن و ممنوعیت های تصمیم گرفتن پر شمارند. همه چیز باید بر پایه یک روند دموکراتیک و همیارانه بکار برده شوند. در جا و مکان رقابت همه جا حاضر که به فرجام رسیده، جایی که اکنون ما هستیم، تنها دموکراسی است که سخن خواهد گفت: ثروت های عمومی، از جمله جهانی که نمی تواند به بازار ها واگذاشته شوند، کدامند ؟ در مثل ضرورت ثبات مالی امروز برای سراسر دنیا واضح به نظر می رسد. بهداشت، آموزش و پرورش، محیط زیست، جو، تنوع بخشیدن و غیره همان اهمیت را دارند. مورد بارز ثروت عمومی جهانی در حد اعلای آن: صلح ! در این زمینه فضای حیاتی به شمار می رود. برای انجام این وظیفه، منبع های فراوان ودوامدار که فقط نظام مالیاتی می تواند آن را تدارک ببیند، ضرورت دارد. به علاوه، تنها این نظام مالیاتی میتواند جوابگوی اجرای اصل های ضروری عدالت باشد و در دراز مدت بدون محدودیت نسل ها به تأمین مالی سرمایه گذاری ها خدمت کند.
Jacque Cossart et Vincent Drezet

4- احتکار زمین ها رویارو با نیاز های غذایی   
      احتکار زمین ها در بسیاری از کشور های جنوب پس از اروپای مرکزی با عمل دولت ها و شکست ها با شتاب زیاد گسترش می یابد. مسئله عبارت از خرید ها یا اجاره زمین های هنوز ارزان برای تولید در کشور ها با نقدینه های موجود (نه همواره واقعی ) است. دولت ها (به طور مستقیم یا از راه شرکت ها )در برنامه غذایی کسر بودجه دارند و در دراز مدت این کسری فزون تر خواهدبود. حال آن که چند ملیتی های کشاورزی غذایی و سرمایه گذاری های خصوصی در جستجوی سود های سر شار ضمن سرمایه گذاری در این زمین ها برای تولید،خواه تولید های مواد غذایی (به ویژه قله ها و دانه های روغنی )خواه بیش از پیش کشاورزی مواد سوختی با هدف های صادرات اند که مستقیم با تولید مواد غذایی وارد رقابت می شوند.
      این مسابقه با شعله ور شدن قیمت ها در 2008- 2007 شدت یافت و این آگاهی را برانگیخت که این قیمت ها بالا باقی می مانندو منبع های سود برای همه شرکت های مربوط خواهند بود.
    این استراتژی که دولت ها و شرکت ها در پیش گرفته اند، کاملاًدر پاسخ بسیار کلی سرمایه داری به بحران غذایی در همان چار چوب بحران جهانگیرش جای دارد. این استراتژی استوار بر استعمار جدید است که دهقانان جنوب و مردمان بومی را از زمین ها، بهره مندی از در آمدها و فرآورده های معیشت و دولت ها و مردمان را از استقلال در چارچوب موافقت های کاملاً نابرابر و حتی ناقانونی محروم می سازد. نتیجه های اقتصادی نیز بنابر ویرانی جنگل ها و تکنیک های مورد استفاده بسیار وخیم است. دامنه پدیدار و علت های آن کدامند ؟ چگونه باید با آن ها مقابله کرد ؟
Jacques Berthelot , Michel Buisson , Douglas Estevam


برش سوّم: سیاست های بدیل

   محکومیت لیبرالیسم نو و نتیجه های آن باید همراه با پیشنهاد های بدیل باشد که ثابت کند که می توان «به گونه دیگر عمل کرد»، بی آن که به اجبار باور کرد که می توان از امروز تا فردا سرمایه داری را از بین برد، حتی اگر فرارفت از آن آرزومندانه باشد. این برش بررسی بدیل هایی را در سپهر های گوناگون پیشنهاد می کند:

          1-   تجارت جهانی
         در هنگامی که خیلی ها توسل به سیاست حمایت گرانه را بررسی می کنند، مسئله عبارت از اندیشیدن به نکته های زیر است:
         - آیا باید حمایت گرایی در مقیاس اروپا، حتی یک کشور این قاره مثل فرانسه را توسعه داد، یا این که باید به این      بیندیشیم که مبادله آزاد و حمایت گرایی دو سطح کوچک از یک سیستم اند که بر قانون های رقابت استوارند ؟
       - تجارت دیگری استوار بر مفهوم همکاری و رعایت محیط زیست ممکن است. یک راه بنا بر توسعه تجارت متعادل ترسیم شده که محدود به ارتباط های شمال – جنوب نیست، بلکه باید بتواند به ارتباط های جنوب –جنوب و شمال – شمال توسعه داده شود.
       - آیا بازار در نفس خود به ناچار محکوم شدنی است ؟ در واقع نباید بازار را خود به خود مترادف با سرمایه داری و قانون سود دانست.

       2-   رشد
       طی دهه ها، اقتصاد های ما پوشیده از مفهوم رشد است و با سنجه تولید نا خالص داخلی سنجیده شده است. در برابر بحران های جهانی و به ویژه بحران زیست بومی،باید این نوع وسوسه رشد به بحث و پرسش کشیده شود. مسئله به ویژه عبارت است از:
       - بررسی کردن مسئله کاهش رشد، ارزشیابی عملی بودن آن، امتیاز های آن و شاید محدودیت های آن است.
       - برقرار کردن شاخص های جدید ثروت، در نظر گرفتن دیگر داده ها غیر از فقط رشد اقتصادی.

      3-   کشاورزی
       این جا نیز مسئله های زیست بومی نشان می دهند که دنبال کردن راه تولید گرایی و کشاورزی صنعتی یک خود کشی است. مسئله دست کم به دو شیوه مطرح می گردد:
- چگونه باید نیاز های حیاتی را بدون ویرانی سیاره تأمین کرد ؟
       - چگونه باید بدیل های محلی را توسعه داد که گردش های کوتاه را ممکن سازد و به بهره برداری های کوچک و کشاورزی بیولوژیک برتری می دهد و هم زمان برای دهقانان و مصرف کنندگان سود مند است ؟

       - الف – بدیل های مبادله آزاد
          1-   با بازار چه باید کرد ؟
         در برابر دامنه بحران، به پرسش کشیدن اقتصاد بازار در مجموع فریبنده است. آیا دست نامرئی بازار که انگاشته شده همه چیز را تنظیم می کند، مارا یک راست به بن بست نمی کشاند. با این همه، این جا خطر بهم ریختگی ایدئولوژیکی وجود دارد که به دقت توسط لیبرال ها که اقتصاد بازار و سرمایه داری را یکی می دانند، دنبال می شود. بنا بر این،بازار خیلی پیش از سرمایه داری وجود داشت و وظیفه های اجتماعی ای را انجام می داد که به وسعت فراتر از چارچوب تاریخی این سیستم بود. بدون شک، این جای اش را در دنیای دیگری دارد که از منطق سود فراتر می رود.
Thomas controt et Jean-Marie Harribey

   2- مبادله آزاد و حمایت گرایی:بحثی درست یا نا درست ؟
          اندیشه حمایت گرایی اروپا از چند سال پیش در دیدگاه بسیاری از اندیشمندان به عنوان بدیل ناگزیر برای مبادله آزادتعمیم یافته که ویرانگر شغل ها و دستاورد های اجتماعی است، پدیدار گردید. آیا به درستی این مبادله آزاد است که خواستگاه این ویرانگری ها است یا به سادگی منطق سرمایه داری است که به گواهی تاریخ مبادله آزاد با حمایت گرایی همداستان شده است. این موضوع بحثی است که برنارد کاسن و میشل هوسن به آن پرداخته اند.

      3- تجارت متعادل، یک بدیل فراگیر
          به علاوه،شهر وندان از نتیجه های فاجعه بار مبادله آزاد آگاهی یافته اند. بنا بر این،تجارت متعادل هر روز نشان می دهد که اقتصاد دیگری ممکن است. اقتصادی که می کوشد با حفظ محیط زیست و توسعه دموکراسی به طور عادلانه و همبسته به تولید و مصرف بپردازد. اقتصادی که نه فقط استوار بر عطش سود ها، بلکه استوار بر ارزش ها به نفع مشترک تولید کنندگان، مصرف کنندگان و سیاره باشد.
Thomas Controt, David Erhart et Florian Rochat

         ب – بدیل های تولید گرایی
          4- کاهش رشد یا توسعه کیفی
          آتاک (Attac: انجمن مالیات بندی معامله های مالی برای کمک به شهر وندان ) به اندیشه ورزی در باره خارج شدن از تولید گرایی و ساخت یک جامعه صرفه جوگر که کیفیت محیط زیست و ارتباط های اجتماعی را حفظ می کند، ادامه می دهد. مفهوم کاهش رشد که این جا به نام سیمون کار بونو شهرت یافته طرفداران پر شمار در آتاک دارد. ژان ماری هاریبه در مبارزه با تولید گرایی و توسعه مدعی پایدار،توسعه کیفی را در برابر آن قرار می دهد.
Simon charbonneau et Jean – Marie Harribey

          5-   در باره شاخص های جدید ثروت
          برای ساختن یک دنیای «دفاع پذیر »نمی توان مسئله شاخص ها را ندیده گرفت. این «ابزارهای حاشیه »فرازهای خواستنی و مهلکه های پرهیزیدن از آن ها را نشان می دهند. بحث پیرامون جامعه هایی است که نمودار های فرمانروای آن ها تولید ناخالص داخلی ورشد آن نا شی از «جامعه های رشد» اند. هدف های دفاع پذیر اجتماعی و زیست بومی باید همراه با شاخص های مناسب باشد که به طور دموکراتیک تنظیم شده اند. این هدف ها اکنون به صورت مطلوب وجود دارند. باید در باره آن به بحث پرداخت و آن ها را به خدمت گرفت.
Jean – Marie Harribey

       6- در آمد های دهقانان و قیمت های مواد غذایی
          با کدام سیاست ها ؟
         سال 2008 با شعله ور شدن قیمت های مواد غذایی و «انقلاب های گرسنگی» مشخص شده است. در سال 2009 تولید کنندگان شیر برای دفاع از درآمد خود در برابر سقوط قیمت ها به خیابان آمدند. با آزاد سازی بازار ها، قیمت های مواد غذایی بیش از پیش آزار دهنده شده است. به موازات آن، واسطه ها و چند ملیتی ها سوداگری می کنند و به طور چشمگیر به آزادی عمل شان می افزایند. چگونه باید انقلاب قیمت های مواد غذایی را توضیح داد؟ به چه اقدامی باید دست زد تا همزمان قیمت ها در آمد زا برای دهقانان باشند و هر کس بتواند تغذیه با کیفیتی در یافت کند.
René Louail et Aurélie Trouvé

       7- بدیل های محلی: چه رابطه ای بین اندیشیدن های ما
          و کنش های عمومی می توان یافت ؟
       بدیل ها در قلمروهای مواد غذایی و کشاورزی توسعه می یابند. گردش های کوتاه توزیع، همکاری ها برای کمک کردن به استقرار دهقانان از راه خرید زمین و ساختمان روستایی، جمع واره های محلی به کشاورزی دهقانی و تغییر زیستی کمک میکنند...چگونه این ابتکار ها به آگاهی یافتن سیاسی وسیع تر کمک می کنند و با چه تضاد هایی در مدت زمان روبرو می شوند. چه روند های باز یابی از راه گردش های تجاری برقرار می شوند، بنا بر چه چیز اعلام می دارند که دنیای دیگری ممکن است ؟
Claude Girod , Gilles Lemaire


برش چهارم: جامعه عادلانه تر
      1- تقسیم ارزش افزوده: آیا می توان آن را تغییر داد ؟
       برخلاف وفاق فرمانروا که طبق آن سهم مزد ها امروز در یک سطح معقولانه خواهد بود،این سهم از حیث تاریخی در سطح پایین برقرار گردیده است که عمق نابرابری ها را پنهان می کند. پس یک انتقال مزد ها به افراد وجود دارد که برای نوع
دیگر در آمد ها آزادی های عمل فراهم میکند که برای مزد ها و شغل ها و حمایت اجتماعی مساعد تر است.
Michel Husson

2 - سقف بندی فاصله های در آمد ها
بنگرید به: Pierre Concialdi et Florence Palpaccuer
                                                                                                                                                   
3-   بهشت های مالیاتی
       رسوایی که دامنگیر لیشتن اشتاین کشور کوچک اروپای مرکزی و فراگیر تر از آن دامنگیر بهشت های مالیاتی شد و کسانی که در آن نقش ایفا می کنند، به ویژه تبعه های گروه 20... و نیز دستکم وقایع تازه روز این قابلیت را داشته است که نشان دهد دامنه واقعی گریز مالیاتی بین المللی کدام است. آزادی گردش سرمایه ها، شتاب مبادله ها، رقابت مالیاتی، ضعف نظام مالیاتی که در برخی کشورها به کار می رود. شفاف نبودن وضعیت حقوقی و بانکی یا تکنولوژی های جدید به همان اندازه مولفه هایی هستند که عنصر های اصلی این پدیده را تشکیل می دهند که همه کشور ها آن را لمس می کنند و این به ویژه بر بودجه های عمومی واجتماعی اثر می گذارد.
Vincent Fiscaux

       4-   بزه کاری مالی و امنیت مالی
       سر مایه داری مالی با بزه کاری مالی که شکل بسیار نمایان آن بهشت های مالیاتی است، پیش می رود. به جای تضمین امنیت مالی و برابری همه در برابر داد گستری، دولت در واقعیت جزم های مالی را از مجازات مصون نگه میدارد. این سیاست کیفری نه تنها به غارت و سوداگری، بلکه همچنین به بی اعتمادی عمیق شهر وندان نسبت به نهاد های دموکراتیک و ارزش های عدالت و برابری اعلام شده در 1789کمک می کند. به علاوه،تدبیر های نظارت بانک ها که برای حفظ پس انداز ها       و تضمین ثبات مالی در نظر گرفته شده، (1)آن طور که بحران (subprime) آن را نشان داده، نه فقط نا کافی، بلکه به جنایت سوق داده می شود.
1- subprime به شکل معین اعتبار (رهنی) برای خرید مسکن به وام گیرند ه با نرخ وام متغیر در طی زمان گفته می شود. این اعتبار نخستین بار در ایالات متحد پدیدار شد. م

       5- کیفر دادن جنبش های اجتماعی، کیفرزدایی حقوق معامله ها
       از پنج سال پیش با کیفر زدایی عمل مجرمانه مالی (سو استفاده از ثروت های اجتماعی، تقلب های مالیاتی، جرم های آشکار) روبروییم که تعقیب های کیفری آن ها پیوسته رو به کاهش است. از این رو،قاضی های بازپرسی قطب مالی پاریس امروز 10 بار کمتر از 2006به رسیدگی می پردازند ؛خواه آیین های دادرسی رده بندی شده باشند،خواه آن ها موضوع دادوستدها باشند:مانندمرافعه «پرشور اجرایی» که در 2003 مدیران «اعتبار لیونه»رادر گیر کرد که نتیجه آن جریمه ای 100میلیارد فرانکی بود ! در صورتی می توان به این «معقولیت»بی سابقه واپس رانی جزایی نسبت به بزه کاران احترام گذاشت که دادگاه ها برعکس سخت گیری زیاد نسبت به بازیگران اجتماعی و سندیکایی،پشتیبانی از خارجی های بدون پروانه اقامت، رد توقیف های غیر قانونی کادر ها وغیره،نشان ندهند.

   6- مهاجران در برابر جهانی شدن
       مهاجرت های بین المللی نقش کلیدی در الحاق کشورهای جنوب در جهانی شدن بازی می کنند.به طور متناقض و بر خلاف اندیشه معمولاً پذیرفته در راست و همان طور در چپ،کشور های صنعتی شده و به ویژه در فرانسه «فقر جهان »را نمی پذیرند. کشور های بسیار فقیر نرخ های جلای وطن بسیار نا چیز دارند؛ زیرا هزینه های مهاجرت برای آن ها سد بزرگی است. کشور های با درآمد بینابینی چنین وضعیتی ندارند. در عوض نرخ های جلای وطن کار شناسان آن ها بسیار بالا است. چنان که گاه در برخی از رشته ها به 70% می رسد. این کشور ها با پدیده دردناک فرار مغز ها روبرو هستند.این کشور های به حاشیه رانده شده در پهنه جهانی شدن گاه به شدت به انتقال نقدینه هایی وابسته اند که اغلب به کاهش گذرای فقر و ساختن مدرسه برای کودکان کمک می کنند.سیاست های کشور های شمال، در فرانسه وبه ویژه در اروپا،فاسد و منحرف است. از یک سو، سیاست های گزینشی را به کار می بندند که فرار مغز ها ی کشور های مبدا را شدت می دهد و از سوی دیگر از سیاست های بسیار محدود کننده در مورد زحمتکشان با تخصص کمتر استفاده می کنند که نتیجه آن کاهش انتقال نقدینه ها و تخریب شرایط زندگی در کشور های مبدا است که به باز تولید مهاجرت های «نومیدانه»          می انجامد. وانگهی به این نیز بیندیشیم که سیاست های موسوم به همیاری توسعه مهاجرت ها را کاهش خواهد داد ؟ نه ! این نه فقط یک توهم،بلکه به ویژه نا کارا برای توجه به نیاز های کشور های جنوب است. از این رو،پیمان اروپایی در باره مهاجرت تنها به اشتراک جنبه های باز دارنده و حفظ سیاست های گوناگون مها جرت در کشور های اتحادیه محدود می گردد.
       گزارش بیماری شناسی مهاجرت ها، جهانی شدن و تأثیر های آن در کشور های مها جر پذیر را شرح می دهد و تضاد های سیاست های مهاجرت در اروپا را برای پیشنهاد کردن مولفه های پیشنهاد جایگزین ها را نمودار می سازد.
Mouhoub El mouhoud et Gus Massiah

      7-   برای یک قانون کار دیگر
صرفنظر از این که این مسئله در فرانسه یا در اتحادیه اروپا باید چگونه باشد، قانون کار به نام رقابت و ادعای «مدرنیته» که دستاورد های اجتماعی را به انعطاف و پرسش وا می دارد، مورد تعرض قرار گرفته است. مجموعه قوانین جدید کار فرانسه در این زمینه نمونه بسیار گویایی است. تسلیم شدن و غرق گشتن در سرنوشت باوری با عقلانیت بیگانه است. باید این گرایش را بر گرداند و به نحوی عمل کرد که نیاز های انسانی بر نیاز های بهره وری چیره شود.
Gérard Filoche

بر گرفته از سندهای آتاک فرانسه: زمستان 1388