• واشنگتن تایمز آمریکا، ۸ ژانویه، در مقاله ای با عنوان "سال تصمیمات. مشکلات آمریکا به نقطه اوج نزدیک می شوند"، به قلم ویکتور دیویس هانسن، محقق تاریخ، از موسسه "هوور" دانشگاه استنفورد، به بررسی چالش های پیش روی آمریکا در سال ۲۰۱۰ پرداخته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱ بهمن ۱٣٨٨ -  ۲۱ ژانويه ۲۰۱۰

واشنگتن تایمز آمریکا ، ٨ ژانویه ، در مقاله ای با عنوان "سال تصمیمات . مشکلات آمریکا به نقطه اوج نزدیک می شوند"، به قلم ویکتور دیویس هانسن ، محقق تاریخ، از موسسه "هوور " دانشگاه استنفورد، به بررسی چالش های پیش روی آمریکا در سال ۲۰۱۰ می پردازد .این مقاله در بسیاری از نشریات روسی زبان نیز منتشر شده است:

گاه اتفاق می افتد که مشکلات ذره ذره جمع شده ، سر انجام به نقطه انفجار میرسند. از ایام کهن تا عصر حاضر ، پیوسته شاهد چنین روندی بود ه ایم:
در سال ۷٨۰ قبل از میلاد، تشنج ده ساله در منطقه دریای اژه ، به حمله پارس ها به یونان انجامید و به نظر میرسید که هیچ چیز قادر نیست سپاه خشایارشا را ،که از "ترموپیل" گذشته بود ، متوقف کند. تا این که یونانی ها به رهبری "تمیستوکلس"، در منطقه "سالامیس"، او را شکست و غرب را نجات دادند.
در سال ۶۹ میلادی ، امپراتوری روم به مرحله سرنوشت سازی رسید. ده سال ارتشاء ، ترور ، اضمحلال و شورش های نظامی، وضعیت خطرناکی را بوجود آورده بود. در پایان سال ۶۹، "وسپاسیان" ، چهارمین امپراتور سال، به یک قرن فرمانروایی سلسله "ژولیو-کلاودیان" پایان داد و قدرت را به "رومن " ها باز گرداند.
به عصر حاضر برگردیم: ظهور فاشیسم، زمینه بروز جنگ را در سال ۱۹٣۹ فراهم آورد. در این سال ناسیونالیست های اسپانیا، به رهبری "فرانکو" ، در جنگ داخلی پیروز شدند؛ اتحاد شوروی در مناقشه مرزی با ژاپن پیروز شد و با آلمان هیتلری معاهده عدم تعرض (مولوتوف- ریبن تروپ) را امضا کرد و چند هفته پس از آن، نازی ها به لهستان حمله کردند و جنگ جهانی دوم آغاز شد.
اتفاقات سال ۱۹٣۹ به تنهایی موجب بروز جنگ نشد. عوامل اصلی به عنوان مثال، مماشات با هیتلر، غیرمسلح بودن تقریبی دمکراسی های غربی و برخی انحرافات به سمت "پاسیفیسم" بود. چنین به نظر می رسید که بریتانیا، فرانسه و آمریکا نمی خواهند و نمی توانند به مقابله با توتالیتاریسم بپردازند. بدین ترتیب در سال ۱۹٣۹ دیکتاتور، رجزخوانی را کنار گذاشت و شروع به اقدام کرد.
۱۹۷۹ نیز سال مهمی بود. رییس جمهور، جیمی کارتر، با سابقه چند سال موعظه در مورد سیاست های خارجی غلط آمریکا، بسیاری از نقش آفرین های منفی در سراسر جهان را متقاعد کرده بود که زمان اقدام آن ها، بدون ترس از واکنش آمریکا فرا رسیده است.
و آنگاه که نمایشات خشونت آمیز شروع شدند، زمان جلوگرفتن از آن ها دیگر سپری شده بود. نطق گلایه آمیز کارتر درباره "بحران اعتماد"، که در آن او به بیماری مبتلابه همه آمریکاییان اشاره داشت، تنها اوضاع را خراب تر کرد.
چه سالی بود این سال ۷۹: "دانیل اورتگا"ی ساندنیست، کنترل نیکاراگوا را به دست گرفت؛ انقلاب ایران موجب هراس در بازار نفت شد و بحران جهانی انرژی را باعث گردید؛ تروریست های اسلامی سفارت آمریکا در تهران را تصرف و آمریکایی ها را به گروگان گرفتند و حدود هفت هفته بعد، ارتش سرخ شوروی وارد افغانستان شد. کمی زودتر در همان سال، چین به ویتنام حمله کرد.
سال ۲۰۱۰ اینک ممکن است تکرار چنین تجربه ای باشد. درسال ۲۰۰۹، آمریکا حداقل چهار بار، "آخرین مهلت" توقف فعالیت هسته ای، برای ایران تعیین کرد که تمامن نادیده گرفته شد. رژیم تشجیع شده مذهبی، مطمئن است که امسال به سلاح هسته ای دست خواهد یافت و نظم استراتژیک خاورمیانه را دگرگون خواهد کرد.
در سال ۲۰۰۹ هیئت حاکمه اوباما، لاف می زد که بازداشتگاه تروریست ها در گوانتانامو را خواهد بست. در حالی که مشخص نبود با زندانیان آن که بسیاری از آن ها از شبکه تروریست های یمن هستند، چه باید کرد.
ما اینک از ایده قدیمی "مبارزه با تروریسم" دست برداشته و اذعان داشتیم که جنگ در عراق اشتباه بود و نزد جهان اسلام، از به اصطلاح گناه خود معذرت خواستیم و دستاوردهای اسلام را بزرگنمایی کردیم.
پس از چند ماه دودلی، اعلام داشتیم که سربازان بیشتری به افغانستان می فرستیم و قول دادیم که بزودی آن ها به خانه باز خواهند گشت. با هزینه کردن از دوستان اروپای شرقی خود، دست دوستی به سمت روسیه پوتین دراز کردیم.
این ها از چشم اسلامیست ها پنهان نیست. در واقع، القاعده این اقدامات را به منزله ضعف ما ارزیابی می کند. پس از یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، بیش از یک سوم حوادث تروریستی، در سال ۲۰۰۹ رخ داده است. کشتار جنون آمیز توسط سرگرد "نیدال مالک حسن" در "فورت هوود"، ایالت تکزاس وتلاش نافرجام القاعده برای انفجار هواپیما بر فراز دیترویت در روز کریسمس، علائمی هستند از آنچه در سال جاری نیز پیش رو داریم.
چینی ها هم در این میان بیکار ننشسته اند و از درآمدهای هنگفت خود برای تقویت بخش های نظامی مورد اختلاف با آمریکا استفاده می کنند. در حالی که ما مجبوریم بخاطر بدهی های سرسام آور، از بودجه نظامی خود کم کنیم.
شرکت آمریکا در دو جنگ، مارا در چند تریلیون دلار بدهی غرق کرده است. در همین حال دوستان آسیایی ما مشغول سنگین سبک کردن اوباما در مقایسه با کمونیست های حاکم بر پکن هستند. متعاقبا انتظار میرود که متحدین آمریکا: ژاپن، فیلیپین، کره جنوبی وتایوان نیز شروع به تحکیم روابط نزدیک با همسایه خود، چین کنند و از آمریکای ضعیف و گیج فاصله گیرند.
در این سال سرنوشت ساز ۲۰۱۰، اوج گیری حوادث، ممکن است موجب تخریب نظم جهانی، به رهبری آمریکا، شود. چنین اتفاقی اجتناب ناپذیر خواهد بود اگر اوباما نتواند متحدان غربی را به واکنش لازم در مقابل تهدیدات ترغیب کند.

خ.صدری
۱۹ ژانویه ۲۰۱۰