اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۵ بهمن ۱٣٨٨ -  ۲۵ ژانويه ۲۰۱۰

نوسانات سیاسی چند ماهه گذشته ، موجب فضای ملتهب سیاسی در ایران تحت قیمومت روحانیون شده است . قداست رهبری بلامنازع سیستم تئوکرات حاکم در شش ماه گذشته و بهنگام تظاهرات مردم ، بویژه در تهران شکسته شده . اینک بعید مینماید که امواج متلاطم دریای اعتراضات ، راه برون رفت هئیت حاکمه را از بحران عمیق مشروعیت باز گذارد. .
در همین حال و علیرغم هشدار های شداد و غلاظ حکومتیان ، آحاد مردم برای روز تاریخی 22 بهمن و ادامه اعلان نارضایتی از دولت پادگانی – اسلامی فعلی ، خود را آماده میکنند .
این مهم گر چه میتواند جای مسرت و امیدواری به آینده باشد ، اما تفوق حرکت آتی را بدون پر کردن سه خلاء مبرم و حیاتی ، باید بعید دانست .
عدم مشارکت ملتهای تحت ستم ، بمیدان نیآمدن طبقه کارگر و زحمتکش ، و نبود شفافیت در تضمین خواسته های زنان ، را میتوان سه خلاء مهم در جنبش،،سبز،، بحساب آورد. بر این اساس، صدور بیانیه ها ی پی در پی از سوی آقایان ،، موسوی ،، و ،،کروبی،، و یا مجامع مختلف در داخل و خارج کشور ، هر چند که موجب روشنگری در مواضع و خواستگاه چنین محافلی است ، اما راه کار اساسی و نهایی برای نیل به اهداف مشترک جامعه ایران نخواهد شد .
،، موسوی ،، و ،، کروبی ،، که سعی در حفظ نظام اسلامی و حراست از قانون اساسی را بعهده گرفته اند ، با ادامه چنین منش و روشی ، راه بجایی نخواهند برد . در واقع مراحل عبور از موسوی و آقای کروبی ، روز ،، عاشورا ،، بویژه ، در محتوای شعار های معترضین ، نمود برجسته و غیر حاشای خود را نشان داد.
روی آوردن رژیم به سیاست آرام سازی و حضور پاره یی از اعضای اصلاح طلب درکانالهای تلویزیونی حکومت ، فرستادن سران متهم به ،، فتنه ،، به مرخصی و حضور ،، رمضانزاده ،،در دانشگاه و دخیل دانستن بیگانه در جنبش را از سوی نامبرده ، باید در زمره سیاست مماشات و سازش مصلحتی با سران جنبش ،، سبز ،، دانست . امری که مطلوب خواستگاه ،، موسوی ،، و کروبی ،، نیز بوده و هست .
در واقع ، مسیر و ادامه تحولات از محدوده جناح ،، اصلاح طلبان ،، نه در کلییت آن ، اما تا حدودی خارج شده و رادیکالیسم و طغیان عمومی محتمل ، دست یازیدن جناح مغلوب را به حد اقل رسانده است . از این رو مبتکران این جناح ، از کانالها و مجاری گوناگون سعی در تخطئه خواستهای تاریخی ملتهای تحت ستم ، طبقه کارگر وجامعه زنان بعنوان نیروی بالنده و سازش ناپذیر با نظام فقاهتی را دارند .
ترغیب و تشویق چند تازه کار سیاسی ، تحت عنوان فعالین فلان ملییت ،یا تاکید بدون برنامه مشخص و مدون برای مشگلات طبقه کارگر و اقشار زحمتکش ،طفره رفتن از پاسخ صریح به درخواستهای بحق جامعه زنان بالاخص در عرصه لغو قوانین آپارتاید جنسی ،روش و متد مطلوب و مناسبی به درخواستهای پایه ایئ معترضین نیست و نمیتواند از نگاه نقادانه همه مدافعان وبدون شک احزاب و تشکلهای چنین خواسته هایی بدور بماند.   رهبران جنبش ،، سبز ،، که به نارسایی های خود نیز بدون شک واقفند ، و از اذعان به آن حذر دارند، هرگز و هیچگاه نخواهند توانست که به اصلاح نظامی که مبانی فکری آن یک ایدئولوژی 1400 ساله است، و خود آنها نیز پایبندی به اصول فقهی و شرعی اش را اعتقاد دارند دست یابند.
در همین راستا، ترفند، رجعت به گذشته و اعاده و یا پایبندی به قانون اساسی اولیه جمهوری اسلامی ، که از سوی سران نهضت آزادی مطرح شده نیز، راهگشای معضلات جامعه بحران زده ایران نخواهد بود.
سعی در حراست و حفظ نظام اسلامی، وظیفه مشروع سران جنبش ،،سبز،، بوده و هست. اما اکثریت جامعه در آینده نشان خواهند داد که راهکار منسوخ اصلاح طلبان، در همان بن بستی است که شاه پس از دولت ،،آموزگار،، با آن روبرو شد.
مهار خواسته های ملتهای زجر دیده یی چون کرد و بلوچ و عرب و... و بیتفاوتی به طبقه کارگر و محدود ساختن خواسته های زنان، به امری غیرممکن تبدیل شده و پر کردن خلاء های مذکور، از عهده سران ،،سبز،، خارج بوده و هست. هیچ تمایزی در منویات جناح غالب و مغلوب پیرامون ایدئولوژی نظام مشهود نیست و آنچه که برجستگی خود را پس از انتخابات فرمایشی عیانتر ساخته، قداست ،،نظام اسلامی،، است و بس. مقوله یی که با سکولاریسم، آزادی، دمکراسی و حاکمیت قانون در تعارض است .
صیانت از چنین نظامی را ، ملتهای ستمدیده هر گز نه در برنامه سیاسی خود داشته اند و نه بدان اعتقاد دارند ، دفع چنین تناقض آشکاری را باید در نفی حکومت فعلی و پس از بر پایی مجلسی مشتمل از نمایندگان ملتها ، طبقه کارگر ، جامعه زنان و اقشار زحمتکشی چون معلمین ، کارمندان دون پایه ، و بخش خدماتی کشور جستجو کرد.
بیش از 30 سال حاکمیت اسلامی در ایران بهترین و ملموس ترین سند افشای ماهیت نظامی است که ،، رهبران ،، جنبش ،، سبز ،، کمر همت به بقاء آن بسته و طیف ناچیزی مدافع آن شده اند . مهر بطلان بر چنین سیستمی را توده های بپا خاسته در سراسر ایران برای یک حکومت عاری از هر گونه ایدئولوژی و استقرار آزادی و دمکراسی ، دیر یا زود بر صفحات تاریخ مبارزاتی خود خواهند کو بید.

[email protected]