اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ بهمن ۱٣٨٨ -  ۹ فوريه ۲۰۱۰

در ۲۲ بهمن ۱٣٨٨ بار دیگر سال روز پیروزی انقلاب مردم بر سلطه‌ی بیگانه، استبداد خاندان پهلوی و نظام ستمشاهی فرا می‌رسد. ٣۱ سال پیش در چنین روزی مردم گمان می‌کردند که با غلبه بر نفوذ استعمار و امپریالیسم که نزدیک به ۱۵۰ سال سایه‌ی شوم خود را بر حیات جامعه‌ای ایرانی افکنده و نقشی تعیین کننده بر سرنوشت ایران ایفا ‌کرده بود از یک سو و از سوی دیگر با برانداختن استبداد و ارتجاع داخلی، در هیئت نظام شاهنشاهی که در پیوندی نزدیک با بیگانگان قرار داشت و اغلب به صورت عامل آن عمل می‌کرد، سرانجام دو مانع بزرگ تاریخی را که ناقض استقلال ایران و مانع استقرار آزادی، عدالت و نظامی مردم سالارانه در جامعه بودند، از پیش پای برداشته و زمینه را برای برداشتن گام‌هایی بزرگ در جهت پیشرفت و ترقی هموار ساخته‌اند. ولی استقرار نظام اسلامی یعنی سلطه وحاکمیت استبدادی، انحصاری و خودکامه‌ی‌ روحانیت مرتجع، خرافی و واپسگرا به زودی بر آنان آشکار ساخت که هنوز یک نیروی تاریخیِ پُر قدرت و با نفوذِ دیگر، بر سر راه آنان در جهت تحقق آن آرمان‌های تاریخی، قرار دارد.
این نیروی تاریخی که ریشه در جامعه‌ی کهن و سنتی ایران دارد و قرن‌ها در تمام شئون جامعه نقشی فعال و موثر ایفا کرده است، از همان زمان جنبش تنباکو تا انقلاب ۵۷، در مبارزه با نفوذ و سلطه‌ی بیگانه و استبداد بومی، در ائتلافی تنگاتنگ با نیروهای متجدد و مترقی که به طور عمده به بخش‌های مدرن جامعه‌ی ایران تعلق دارند، قرار داشت. ولی مبارزه‌ی مشترک با دشمنانی مشترک، تناقض‌ها و تضادهای اساسی میان ماهیتِ اهداف و خواست‌های تاریخیِ این دو نیروی موتلف را در پرده‌ی استتار قرار می‌داد.
با قرار گرفتن انحصاری روحانیت در مقام حاکمیت بر جامعه و کوشش آنان در جهت تحقق اهداف و برنامه‌های خویش در زمینه‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و قضایی، آن تناقض‌ها و تضادها خود را آشکار ساختند و به تدریج معلوم شد که اگر نیروهای متجدد و مترقی نگاه به جلو داشته و خواهان گام گذاشتن در راهی می‌باشند که جوامع مترقی و پیشرفته پیموده‌اند- البته تا حد امکان با استفاده از تجربیات مثبت آنان و احتراز از تکرار اشتباهات و کاستی‌های راه پیموده شده- روحانیت واپسگرای مذهبی که تفکرش ریشه در اعماق قرون گذشته دارد، خواهان بازداشتن جامعه از پیشرفت و بازگرداندن آن به شرایط و وضعیت زندگی در گذشته‌های دور می‌باشد. شاید آشکار شدن این تناقض و تضاد میان این دو نیروی اجتماعی برای توده‌های مردم، وظیفه‌ی تاریخی انقلاب ۵۷ بود.
روحانیت واپسگرا با قرار گرفتنِ انحصاری و استبدادی در مقام حاکمیت، زمینه‌ها و شرایط اشاعه و گسترش فساد، دزدی، رانت خواری، به یغما بردن ثروت ملی، تبدیل اقتصاد کشور به اقتصاد خانوادگی و سوق دادن آن به ورطه‌ی ورشکستگی و نابودی، گرانی، بیکاری، ترویج اعتیاد و فحشا و... را فراهم آورد و از سوی دیگر با اِعمال زور، ظلم و ستم، زندان و شکنجه و اعدام و کشتار دگر اندیشان و در یک کلام حاکم گرداندن اوباشان بر سرنوشت مملکت و جان و مال مردم، ماهیت ارتجاعی، واپسگرایانه و ناتوانی و بی لیاقتی خویش را در اداره‌ی کشور به نمایش گذاشت تا حدی که اکنون حتا قشرهای عقبمانده‌ی جامعه نیز به تدریج به این نتیجه رسیده‌ و می‌رسند که تنها راه رهایی از این وضعیت اسفبار و خطرناک به حال خود و جامعه، سپردن هر چه زودتر این نظام اسلامیِ خرافی و واپسگرا به بایگانی تاریخ است.
سالروز ۲۲ بهمن در این سال، آشکارا با سال روزهای سال‌های پیشین تفاوتی اساسی دارد. اگر در سال‌های پیشین صحنه به طور انحصاری در تصرف حاکمان و در خدمت تبلیغات دروغین آنان قرار داشت، در این سال دو نیرو در صحنه حضور خواهند یافت. در یک طرف دولتی‌ها و در سوی دیگر مردم.
جنبش نوین مردم که هشت ماه پیش با تلنگرِ تقلب در انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ٨٨ آغاز شد تا کنون دو مرحله را پشت سر گذاشته است. در مرحله‌ی اول جنبش موجودیت خود را اعلام داشت. مرحله‌ی دوم، مرحله‌ی تثبیت بود. جنبش در این مرحله به حاکمان ثابت کرد و به مردم جهان نشان داد که حاکمان اسلامی برغم فشار، تهدید، زندان، شکنجه، تجاوز جنسی، اعدام و کشتار نتوانسته‌اند و نخواهند توانست جنبش مردم را برای استقلال، آزادی، عدالت، حرمت انسانی و مردم سالاری در هم شکنند یا حتا آن را تضعیف کنند. این جنبش هر روز از روز پیش تواناتر شده و بخش‌های بیش‌تری از مردم را در بر می‌گیرد. از سوی دیگر با هر فعالیت و اقدامی ماهیت اصلاح ناپذیر نظام اسلامی را حتا برای قشرهای عقبمانده‌تر جامعه آشکارتر می‌سازد.
مردم در ۲۲ بهمن امسال نیز مانند روزهای تاریخی پیشین و نقطه‌ی اوج آن‌ها روز عاشورا، با صفوف گسترده‌ی خود در شهرهای مختلف و به ویژه در تهران در صحنه‌ی مبارزه حضور خواهند یافت و بار دیگر همان گونه که در ۲۲ بهمن ۵۷ به شاه مستبد و حامیان بیگانه‌ا‌ش نشان دادند به حاکمان مستبد و ظالم اسلامی نیز نشان خواهند داد که آن هنگام که مردمی بر آن مصمم گردند که سرنوشت خویش را خود در دست گیرند هیچ نیرویی را در برابر اراده‌ی آنان تاب ایستادگی و مقاومت نیست. و چنین باد!

شورای موقت سوسیالیست‌های چپ ایران
بهمن ماه ۱٣٨٨