اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۱ بهمن ۱٣٨٨ -  ۱۰ فوريه ۲۰۱۰

سی و یک سال گذشت و مبارزه همچنان ادامه دارد

سی و یک سال پیش، کارگران ایران با پیوستن به مبارزات ضد سلطنتی و اقدام به اعتصاب عمومی، پایه¬های نظام سرمایه¬داری را لرزاندند و پس از قیام با تشکیل کمیته¬ها و شوراهای کارگری، برای پیشبرد مبارزات و تحقق خواسته¬های خویش تلاش کردند. ارتجاع اما، در کالبد رژیم جمهوری اسلامی به قدرت رسید و با یورش به آزادی-های به دست آمده، با سرکوب عریان شوراهای کارگری، با تشکیل شوراها و انجمن¬های اسلامی و با سواستفاده از خانه کارگر، به موازات دستگیری، زندانی و اعدام فعالان کارگری، با همه¬ی نیروی خویش به متلاشی کردن جنبش مستقل کارگران، زحمتکشان و حقوق بگیران پرداخت. اگرچه این نهادهای دولتی با عوام¬فریبی و با برنامه¬ریزی بر کارگران ایران تحمیل شدند، ولی هرگز نتوانستند اعتماد کارگران را جلب کنند و همواره به مثابه بخشی از ماشین سرکوب دولتی و نه ابزاری در خدمت کارگران، با بدبینی و شک کارگران روبرو بودند.
جنبش کارگری با قانون کار جدید که منافع سرمایه و کارفرمایان را تأمین می¬کرد، همواره مبارزه کرد و بدینگونه سال¬های نخست حاکمیت نظام سرمایه¬داری و رژیم جمهوری اسلامی ایران سپری شد. روزهای جنگ بر سر اعتراض به اعزام اجباری به جبهه¬ها و تقابل با افزایش تولید اضافه در خدمت جنگ گذشت. اوایل دهه¬ی هفتاد که شرایط حضور رژیم جمهوری اسلامی ایران در بازار جهانی، به سه نهاد بین¬المللی وابسته به سازمان ملل همچون سازمان تجارت جهانی، صندوق بین¬المللی پول و سازمان جهانی کار گره خورده بود؛ ما شاهد به کار بستن نسخه¬های سیاست¬های نئولیبرالی سرمایه¬داری از سوی هر دو جناح حکومت چه "بنیادگرا" و چه "اصلاح طلب" بودیم و همچون کشورهایی که این سیاست¬های نئولیبرالی را به کاربستند، حاصلی جز ویرانی، خرابی، فقر، فلاکت و کاهش سطح زندگی کارگران و حقوق بگیران ایران را در پی نداشت. اما جنبش کارگری آرام ننشست و ضمن مبارزه بر علیه این دخالت نئولیبرالی، خواست تاریخی خود یعنی ایجاد تشکل کارگری مستقل طبقاتی را در دستور کارخویش قرار داد. در عین حال کارگران ایران با درک درست از واقعیت¬های موجود، بسیار هوشمندانه به ایجاد تشکل¬ها و نهادهای کارگری اقدام کردند. از سوی دیگر نظام سرمایه¬داری جمهوری اسلامی، نهادها و تشکل¬های مستقل کارگری را برنمی¬تافت و به هر ترفندی متوسل ¬شد و با هدف از بین بردن تشکل¬های مستقل کارگری، حتا به سطح زندگی کارگران نیز یورش برد و با حمله به کارگران معدن مس خاتون¬آباد که به خاطر عدم پرداخت حقوق عقب افتاده¬ی چند ماهه¬ی خویش، اعتراض داشتند، دست به جنایتی هولناک زد. در این یورش، چهار نفر از کارگران و یک دانش¬آموز جان باختند، دولت حامی سرمایه، با این کشتار می¬خواست که با ایجاد رعب و وحشت، مانع روند مبارزاتی جاری در جامعه به ویژه مبارزات کارگران شود، اما واکنش¬های شایسته¬ی فعالان کارگری در داخل و خارج کشور، پاسخی بود که به مبارزات اجتماعی ایران دامن زد. این چنین بود که از اوایل دهه¬ی هشتاد در کنار مطالبات دایمی کارگری همچون افزایش دستمزد و لغو قراردادهای سفید، فعالیت برای ایجاد تشکل¬های کارگری و برگزاری آزادانه-ی روز جهانی کارگر در ایران، جنبش کارگری نیرومندتر گردید. با تلاش مستمر فعالان جنبش کارگری و با پرداخت هزینه¬ی سنگین آزار و دستگیری و زندانی شدن آنان، خواست مستقل جنبش کارگری یعنی تشکیلات متکی بر نیروی کارگران، همگام با مطرح شدن و به رسمیت شناخته شدن رهبران این جنبش در سطح جهانی و نزد اتحادیه¬های بزرگ کارگری برجسته شد. کارگران خباز سقز ضمن ایجاد تشکل خود، مراسم اول ماه می را از حالت محفلی خارج کرده و آن را به سالن¬های سربسته و سپس به خیابان¬ها کشاندند. سندیکای کارگران شرکت اتوبوس¬رانی تهران و حومه (واحد) بازسازی شد و برای تحقق یافتن اهداف آن به فعالیت مبارزاتی خویش تداوم بخشید. سندیکای هفت¬تپه در جریان مبارزه¬ی طولانی کارگران نیشکر هفت¬تپه و با شرکت گسترده¬ی کارگران، پایه¬ریزی شد و انتخابات نمایندگان آن با رأی آزادانه¬ی کارگران انجام پذیرفت.

در چنین بستری از مبارزه¬ی کارگران و توازن قوا در ایران بود که ضرورت دفاع از جنبش کارگری ایران و تبلیغ اهداف آن در خارج از کشور مطرح شد و برای نخستین بار، در کنار نهادهای مدافع حقوق و آزادی¬های مدنی و سیاسی، نهادهای همبستگی با کارگران، یکی پس از دیگری در شهرها و کشورهای مختلف شکل گرفتند و پس از مدتی میان این نهادها هماهنگی ایجاد شد و سرانجام به شکل¬گیری "نهادهای همبستگی با کارگران ایران در خارج از کشور" انجامید. ما بر اساس درک مشترک از ضرورت تشدید فعالیت ویژه در جهت دفاع و همبستگی از جنبش واقعی کارگری در ایران، با حفظ استقلال و داشتن نظریه¬ها و تحلیل¬های مختلف از اوضاع سیاسی و وضعیت جنبش کارگری و گرایش¬های موجود، فعالیت¬های خود را تا حدامکان هماهنگ می¬کنیم. آنچه در این میان برای ما یک اصل بوده و همواره در مجامع عمومی یا حضوری مورد تأکید قرار می¬گیرد دفاع همه جانبه¬ی ما از جنبش کارگری و فعالان آن بدون توجه به گرایش نظری یا سیاسی این یا آن فرد یا گروه کارگری است. ما انتقاد نظری به این گرایش-های موجود را در سطح و توان این نهادهای همبستگی نمی¬دانیم. اما گفتنی است که ما نیز همچون جنبش کارگری داخل کشور، بر استقلال تشکل¬های کارگری و سلامت تشکیلاتی آن تأکید داریم و بر این اساس از اقدام¬های مستقل جنبش بالنده¬ و رو به رشد کارگری و اتحادیه¬ها و کمیته¬های موجود آن دفاع بی قید و شرط می¬کنیم. تنها شاخص ما، استقلال این اقدام¬ها و تشکل¬ها از رژیم جمهوری اسلامی ایران، قدرت¬های خارجی و نهادهای بین¬المللی وابسته به آنهاست؛ به این معنا که استقلال تشکل کارگری از نظر ما، همه جانبه است و ما با درس¬آموزی از تجربه¬های مبارزات و کنش¬گری کارگران در کشورهای دیگر با هرگونه نفوذ عوامل دولت "خودی" و یا قدرت¬های سرمایه¬داری جهانی، با همه¬ی توان خویش مقابله و افشاگری می¬کنیم. تلاش¬های ما در افشای اقدام¬های نهاد آمریکایی "مرکز همبستگی کارگری" (سولیداریتی سنتر) و عوامل آن، تنها و تنها در این رابطه است و به هیچ روی به معنای قضاوت ما درباره¬ی این یا آن نهاد یا فعال کارگری نیست. ما از هر اقدام واقعی و مستقل افراد یا نهادهای کارگری در پیشبرد اهداف جنبش کارگری برای تحقق خواسته¬های رشدیافته¬ی جنبش موجود کارگری دفاع می¬کنیم، بی آنکه تحلیل خود از ماهیت نظری یا ایدئولوژیک آنان را ملاک این حمایت قرار دهیم و به همین دلیل ساده است که هرگز به جنبش کارگری داخل کشور "رهنمود" نمی¬دهیم و خود را یار یاور آنان می¬دانیم. همه¬ی فعالیت ما در این چارچوب انجام می¬پذیرد، به ویژه در شرایط پرتنش سیاسی کنونی ایران و دستگیری¬های گسترده¬ی فعالان سیاسی و کارگری، بیش از پیش به تلاش¬های خود خواهیم افزود و در نبرد نابرابر جاری میان اقشار و طبقات مختلف و نظام سرمایه¬داری جمهوری اسلامی، سهمی هرچند ناچیز، در خدمت به جنبش کارگری ایران خواهیم داشت. ما به خوبی می¬دانیم که در این مسیر پرسنگلاخ ممکن است که دچار اشتباه نیز بشویم، درنتیجه بدیهی است که از شنیدن انتقادهای سازنده، با رعایت مسایل امنیتی، استقبال کرده و خواهیم کرد و طبیعی است که به انتقادهای مغرضانه و شاید اتهام¬ها و برچسب¬های واهی، وقعی نخواهیم گذاشت؛ چرا که ما یاران خستگی¬ناپذیر جنبش مستقل کارگری ایران هستیم.

دوستان کارگر و فعالان جنبش کارگری ایران !
در آستانه¬ی سی و یکمین سالگرد انقلاب سترگ ضد استبدادی- امپریالیستی سال ۱٣۵۷، نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران، صمیمانه به شما درود می¬فرستئد و از مبارزه¬ی دلاورانه¬ی شما در کنار دیگر فعالان جنبش¬های اجتماعی، بر علیه نظام سرمایه¬داری جمهوری اسلامی، حمایت می¬کنند؛ یک بار دیگر با شما پیمان می-بندیم که به موازات مبارزات شما در جهت منافع کارگران از خواسته¬های شما دفاع ¬می¬کنیم و باید گفت که جنبش کارگری ایران در این شرایط حساس با شعار "تشکل مستقل کارگری حق مسلم کارگران ایران" و "مفاد قطعنامه¬ی اول ماه مه ۱٣٨٨ کارگران در ایران"، تبلور یافته است. در نتیجه بیاییم برای تحقق منافع و اهداف کارگران ایران، همه¬ی نیرو و توان خود را به کارگیریم و از هیچ کوششی دریغ نورزیم.   


زنده باد تشکل¬های مستقل طبقاتی کارگران ایران
زنده باد همبستگی بین¬المللی کارگری

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ــ خارج از کشور

۲۲ بهمن ۱٣٨٨

ـ کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا proletarianunite@gmail.com
- کمیته دفاع از کارگران ایران – نروژ cdkargari@gmail.com
- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه sstiran@yahoo.fr
- کانون همبستگی با کارگران ایران – فرانکفورت و حومه kanoonhf_۲۰۰۷@yahoo.de
- کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران – هانوفر kanon.hannover@yahoo.de
- کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد isask@comhem.se
- کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ kanounhambastegi@gmail.com
- انجمن کارگری جمال چراغ ویسی ankjch@yahoo.co.uk
- شبکه همبستگی کارگری iranwsn@fastmail.fm
- اتحاد چپ ایرانیان واشنگتن leftalliance@yahoo.com
- کمیته حمایت از کارگران ایران تورنتو کانادا toronto_committee@yahoo.ca